Από το 1975 παρακολουθώ επαγγελματικά και προσωπικά την πορεία όλων εκείνων που υπηρέτησαν αξιώματα και άσκησαν εξουσία στην περιοχή μας.
Είχα την τύχη, αλλά και την ευκαιρία να γνωρίσω, να εκτιμήσω και να αξιολογήσω πρόσωπα και καταστάσεις που επηρέασαν, αρνητικά και θετικά, τις τύχες όλων μας και του καθένα μας χωριστά. Ενθυμήματα που γεννούν νοσταλγίες. Νοσταλγίες που δυστυχώς αποτελούν αρνητικό μέτρο σύγκρισης για το χθες και το σήμερα.
Μια από αυτές αφορούν τον φίλο ΛΑΜΠΡΟ ΡΙΖΟ, τον οποίο ο γράφων έζησε από πολύ κοντά, σε όλη την πορεία του στα κοινά και στο πέρασμά του από το χώρο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Άρτας.

Και από την πλευρά μου, δεν είναι τυχαία η επιλογή αυτού του πολιτικού προσώπου. Και εξηγούμαι!
Πολλοί ήταν οι αρτινοί που ασχολήθηκαν με τα κοινά του τόπου μας.
Λίγοι όμως ήταν εκείνοι που με την συμπεριφορά και την λειτουργία τους κι όχι κατ’ ανάγκη με το έργο τους, μας έβρισκαν σύμφωνους ή αν θέλετε, μας ικανοποιούσαν τις προσωπικές μας προσδοκίες κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
Και για τον γράφοντα, πρώτος μεταξύ αυτών, ήταν και είναι ο πρώην Νομάρχης Άρτας ΛΑΜΠΡΟΣ ΡΙΖΟΣ.
Είμαστε δε της αρχής ότι αν κάποιον τον εκτιμάς και αναγνωρίζεις την προσφορά του στα κοινά, πες το για να το ακούσει ή γράψτο για να το διαβάσει, σε χρόνο που δεν μπορεί να θεωρηθεί εκδούλευση ή εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, σε χρόνο έστω και μερικής δικαίωσης για τον ίδιο.
Κι αυτό κάνουμε με το παρόν κείμενό μας!
Ο Λάμπρος Ρίζος ήταν και παραμένει από τους ελαχίστους συμπατριώτες μας, που άφησαν έντονη και ανεξίτηλη την σφραγίδα τους σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, αθλητικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής του τόπου μας.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και κύρια με το ποδόσφαιρο, συμμετέχοντας ενεργά στα διοικητικά της τότε «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ», τόσον ως πρόεδρός της, όσο και ως μέλος της για πάρα πολλά χρόνια.
Διετέλεσε και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Άρτας, αλλά και ενεργό μέλος του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου «ΣΚΟΥΦΑΣ»!
Το 1978 πήρε μέρος στις δημοτικές εκλογές, συμμετέχοντας στο ψηφοδέλτιο του Κώστα Βάγια και εκλέχτηκε πρώτος σε σταυρούς προτίμησης, συγκεντρώνοντας 614 ψήφους, έναντι 444 του δεύτερου.
Το 1986 κατέρχεται ως ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος Αρταίων, συγκεντρώνοντας το εκπληκτικό ποσοστό του 18,6%, σε μια αναμέτρηση με έντονη πόλωση μεταξύ των επίσημων υποψηφίων Ν.Δ. (Κώστα Βάγια), ΠΑΣΟΚ (Χρήστου Παπαγεωργίου) και άλλων δύο συνδυασμών από το χώρο της Αριστεράς.
Η εν λόγω ανεξάρτητη κάθοδός του σε εκείνες τις εκλογές, ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, γιατί ήταν προϊόν εσωκομματικών τριβών στη Ν.Δ., αλλά και λόγω των απίστευτων ανακολουθιών αυτού του κόμματος, σε βάρος του κ. Ρίζου.
Στη συνέχεια διεκδίκησε το αξίωμα του Νομάρχη Άρτας δύο φορές (1998 και 2002) και εξελέγη με σχετική άνεση.
Το προαναφερόμενο βιογραφικό υλικό είναι ενδεικτικό της όλης παρουσίας του στα τοπικά δρώμενα, στα κοινά της περιοχής μας.

Το μοναδικό του όπλο ήταν οι προσωπικές και ευρείες λαϊκές προσβάσεις, ένα όπλο που ελάχιστοι διέθεταν στην περιοχή μας.
Και αυτές οι λαϊκές του προσβάσεις δεν κληρονομήθηκαν, δεν ήταν προϊόν κομματικών ευνοιών, δεν αποκτήθηκαν με επικοινωνιακά τεχνάσματα ή με πλάγια και αδιαφανή μέσα.
Αποκτήθηκαν από το προσωπικό του ήθος, τη σεμνότητα και την διαχρονική και αδιαμφισβήτητη προσωπική, επαγγελματική, κοινωνική και πολιτική εντιμότητά του.
Οι φιλοδοξίες του ήταν ευγενικές και ανιδιοτελείς!

Σε μια εποχή που καταξιώνονται οι ανεπαρκείς, οι ανεπάγγελτοι και οι αλαζόνες, ο Λάμπρος Ρίζος επιβλήθηκε με το ήθος, την ειλικρίνεια, τη σεμνότητα και την αξιοσύνη του.
Δεν ήταν πολιτικάντης ή καιροσκόπος, ασχολήθηκε με την ουσία της πολιτικής και δεν στηρίχθηκε στην αναπαραγωγή της παραπολιτικής, που ανθούσε επί των ημερών του, σε όλα τα πολιτικά στέκια της Άρτας.

Πολιτεύονταν με αρχές και ανθρωπιά!

Διέθετε διαφορετική, από την κατεστημένη, αντίληψη για την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων και ζητημάτων.
Δεν «έπαιζε» επικοινωνιακά, όπως κάνανε και κάνουνε οι διάδοχοί του.
Δεν «έσουρνε» ξωπίσω του, τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης για αυτονόητες δραστηριότητες της Νομαρχίας, δεν έκανε χρήση μεγεθυντικών φακών, για ενέργειες και δράσεις του ιδίου και της Νομαρχίας, για «ψύλλου πήδημα», όπως συνέβαινε και συμβαίνει επί των ημερών των διαδόχων του.
Σεβότανε τη νοημοσύνη των πολιτών, σεβότανε τον εαυτό του και τιμούσε το αξίωμά του!
Ήταν και είναι συνδρομητής και χορηγός σε όλες τις εκδηλώσεις τοπικών φορέων, χωρίς να επιβαρύνει τη Νομαρχία!
Ήταν και είναι τυπικός έναντι όλων των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης, τα οποία ουδέποτε χρησιμοποιούσε προς ίδιον όφελος και από τα οποία, τίποτε προσωπικό δεν είχε ζητήσει.
Ήταν και είναι το «αποκούμπι» πολλών δεκάδων αδύναμων οικονομικά συμπολιτών μας, τους οποίους αντιμετώπιζε χωρίς φαρισαϊσμούς, με εκνευριστική διακριτικότητα και σε πάρα πολλές περιπτώσεις και ανώνυμα.

Θυμάμαι μια τέτοια περίπτωση που προσωπικά την έζησα. Κάποιος συμπολίτης μας είχε ένα μουσικό όργανο, το οποίο έπαιζε σε διάφορους χώρους, για τα προς το ζειν. Κι ένας… «μάγκας» της νύχτας, του το έσπασε και ήταν απαρηγόρητος. Λίγες ώρες αργότερα είχε στα χέρια του ένα ολοκαίνουργιο όργανο (κιθάρα αν θυμάμαι καλά) από τον Λάμπρο Ρίζο.
Έτσι λειτουργούσε!

Λειτουργούσε με προχωρημένο και αναπτυγμένο το αίσθημα της συμπόνιας και της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Το προσωπικό οικονομικό του «ταμείο», ήταν μονίμως «μείον», από την ενασχόλησή του στα κοινά.
Όμως το πολιτικό και κοινωνικό του «ταμείο», ήταν πλήρες, αξιόλογο και αξιοζήλευτο.
Αλλά και… μοναδικό!

Και σήμερα που υπάρχει και κρίση «αξιών» και γενικευμένη απαξίωση της πολιτικής, το πολιτικό στίγμα του Λάμπρου Ρίζου, αποκτά μεγαλύτερη και διαχρονικότερη αξία για τα τοπικά δεδομένα.

ΛΕ-ΣΤΑΣ