Το μόνο βέβαιο στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, θα είναι η μη ύπαρξη αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Και με αυτή την καθολική εκτίμηση, η χώρα οδηγείται σε ΕΥΡΕΙΑ κυβέρνηση ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, ενδεχομένως και ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ.

Ένα ακόμη στοιχείο που μας οδηγεί σε αυτή την εκτίμηση, είναι και το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Είναι το 3ο μνημόνιο, που πρέπει να εφαρμοστεί ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, το οποίο προστίθεται στα δύο προηγούμενα και κανένα κόμμα, από μόνο του, ακόμη και με απόλυτη αυτοδυναμία, ας πούμε και 200 εδρών, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα.

Και κανένα κόμμα δεν θέλει να πιάσει, από μόνο του, αυτή την «καυτή πατάτα»!

Κι όλα τα κόμματα πορεύονται προς αυτές τις εκλογές, χωρίς στίγμα, χωρίς αφήγημα, χωρίς πρόγραμμα ουσίας και ικανό να υλοποιηθεί με τις υπάρχουσες «μνημονιακές» συνθήκες.

Έτσι τα δύο μεγάλα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., στοχεύουν την «πρωτιά», μόνο και μόνο, για το μπόνους των 50 εδρών.

Τα δε άλλα κόμματα, στοχεύουν στην είσοδό τους, στη νέα Βουλή κι ότι επακολουθήσει.

Σύμφωνα με τις πρώτες 5 – 6 δημοσκοπήσεις, στην νέα Βουλή θα βρίσκονται 7 – 8 κόμματα, πλην των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Σύμφωνα δε με τα δεδομένα που δημιουργήθηκαν, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα, τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και τις ομαδικές παραιτήσεις κομματικών στελεχών, στην νεολαία και σε άλλα κομματικά όργανα, η «πρωτιά» για αυτό το κόμμα, απομακρύνεται επικίνδυνα.

Αντίθετα η Ν.Δ., με τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΕΪΜΕΡΑΚΗ, συσπειρώνεται, αποκτά δυναμική, αξιοπιστία και δυνατότητες εκλογικής νίκης.

Ακόμη η Ν.Δ., είναι πιο αξιόπιστη στα άλλα πολιτικά κόμματα, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο τον εμπιστεύονται μόνο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που πάρα πολύ δύσκολα, αν όχι αδύνατο, να μπει στη νέα Βουλή.

Όπως και να έρθουν τα αποτελέσματα, επαναλαμβάνουμε, ότι κατ’ ανάγκην, οδηγούμαστε σε ευρεία κυβέρνηση συνεργασίας, με πρωθυπουργό τον αρχηγό του πρώτου κόμματος κι αν αυτό δεν καταστεί δυνατόν, ενδεχομένως να πάμε σε Οικουμενική Κυβέρνηση προσωπικοτήτων, από όλους τους χώρους, με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής.

Τέλος σε αυτές τις «ανόητες» εκλογές, ελοχεύει ο κίνδυνος, μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, με την ψήφο τους, να διακωμωδήσουν το πολιτικό σύστημα, ψηφίζοντας πρόσωπα και κόμματα, που θεωρούνται γραφικότητες και αστείες περιπτώσεις.

Κι αυτός ο κίνδυνος είναι σοβαρός και ορατός, στις πρώτες δημοσκοπήσεις.

 

                                                                                                                      Λ.Σ.