Τις τελευταίες ημέρες οι απανταχού χριστιανοί, αλλά και η παγκόσμια κοινότητα σε θεσμικό επίπεδο, αντιδρούν για την απόφαση Ερντογάν να μετατραπεί το θρυλικό μνημείο της Χριστιανοσύνης σε πλήρους λειτουργίας τζαμί.

Στην Ελλάδα λόγω εγγύτητας, αλλά κυρίως εξαιτίας του ιστορικού παρελθόντος, η δυσαρέσκεια για την πρωτόγνωρη αλλαγή είναι μεγάλη.
Κατανοητό και αποδεκτό!
Όχι όμως αρκετό για να αποτρέψει ακόμη πιο δυσάρεστα και εχθρικά δεδομένα στο μέλλον!
Οι προειδοποιητικές δηλώσεις Ερντογάν φαίνεται ότι προκαταλαμβάνουν το αποτέλεσμα δίνοντας τουλάχιστον περιθώριο χρόνου για ισχυρή αντίδραση προ της επελεύσεως θλιβερών γεγονότων και αυτό πρέπει να τύχει εκμετάλλευσης.  
Ας θυμηθούμε τις δηλώσεις του τούρκου Προέδρου τον Ιανουάριο του 2020 σε τούρκο δημοσιογράφο, όταν ανέφερε χαρακτηριστικά "Λένε να μη μετατρέψουμε σε τζαμί την Αγία Σοφία. Εσείς κυβερνάτε την Τουρκία ή εμείς; Για συνέλθετε λίγο. Αν δεν ξέρετε τα όρια σας, είναι προφανές τι θα κάνει η Τουρκία. Μήπως είστε άνθρωποι της τουρκικής διοίκησης; Αυτοί θα το αποφασίσουν. Δεν θα πάρουμε την άδεια από εσάς. Ως κράτος δικαίου, περιμένουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μετά την απόφαση, θα πράξουμε αναλόγως".  Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι αν και την υπόθεση -δια της νομικής οδού- είχε κλείσει οριστικά και αμετάκλητα το Σεπτέμβριο του 2018 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας, απορρίπτοντας παρόμοιο αίτημα της τουρκικής μη κυβερνητικής οργάνωσης "Σύνδεσμος Προστασίας Ιστορικών Μνημείων και Περιβάλλοντος", το ζήτημα ξανάνοιξε το κατώτερο σε βαθμίδα Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο αποφάσισε - ξαφνικά - να εξετάσει εκ νέου το αίτημα της μη κυβερνητικής οργάνωσης.
Ας θυμηθούμε τώρα τις δηλώσεις του τούρκου Προέδρου το ίδιο χρονικό διάστημα, όταν ανέφερε ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή παραχώρηση σχετικά με την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τις προστριβές με τη Χώρα μας, όσον αφορά δε στα θαλάσσια σύνορα προέτρεπε την Ελλάδα να "μάθει καλύτερα" ποια είναι η δυναμική της χώρας και πού είναι τα όριά της σε σχέση με την Τουρκία.
Από τα παραπάνω καθίσταται πλέον προφανές ότι η διαχείριση του απρόβλεπτου και απειλητικού γείτονα απαιτεί προνοητικότητα και όχι καταδικαστικές ενέργειες, αφού το αποτέλεσμα έχει επέλθει. Απαιτεί εθνική ομοψυχία και συντονισμένες ενέργειες όλων των θεσμικών παραγόντων, όλων των πολιτικών κομμάτων, Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης, κατά το μέρος των δυνατοτήτων εκάστου, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι καιροί είναι κρίσιμοι και οι απειλές αυξάνονται διαρκώς. Με δεδομένη δε τη γνωστή ρήση ότι είμαστε έθνος ανάδελφον, οι κατέχοντες βήμα οφείλουν να κινούνται μόνο με γνώμονα την άλλη γνωστή ρήση. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!    

ΕΥΗ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Αρχαιολόγος
Πολιτευτής Άρτας Ν.Δ.