Τι μας θυμίζουν οι της σημερινής κυβέρνησης της «γιαλαντζί» Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και των «χρήσιμων ηλιθίων», της «κουτσουλιάς» των ΑΝΕΛ;

Μα τι άλλο, από τις… εφηβικές μας αδυναμίες;

Κι όχι μόνον. Μας θυμίζει και τα βιώματά μας, που κουβαλάγαμε από τις φτώχειες και τις κακομοιριές των παιδικών μας χρόνων!

Και αυτό φάνηκε από τις πρώτες μέρες που αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στην εξουσία.

Πίστεψαν ότι έγιναν… «Θεοί». Πίστεψαν ότι είναι υπεράνω νόμων, υπεράνω αυτονόητων λογικών, υπεράνω θεσμών και κανόνων της δημοκρατίας.

Το έδειξαν περίτρανα στην περίπτωση του νόμου, για την εξυγίανση, υποτίθεται, του τηλεοπτικού τοπίου.

Τον «σκάρωσαν» κατά το δοκούν, τον ψήφισαν άρον – άρον και επιδίωξαν να τον επιβάλουν, ξεπερνώντας κατά πολύ τα όρια του λαϊκισμού και του αυταρχισμού, ξεπερνώντας και τις τακτικές του φασισμού, πετώντας λάσπη κατά πάντων και άμεσες και έμμεσες απειλές, κατά των δικαστών του Συμβουλίου της Επικρατείας, για να «μη τολμήσουν» να κρίνουν αυτόν τον νόμο, αντισυνταγματικό!

Δεν πέτυχαν το στόχο τους. Ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός και οι «εφηβικές αδυναμίες» των εμπνευστών του, αντί να κοπάσουν, «ξετσούνιασαν» περισσότερο!

Και αναρωτιέται ο κάθε νοήμων, που οφείλεται η βιασύνη τους, στην άσκηση των καθηκόντων τους, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση, αυτή του νόμου για τις τηλεοπτικές άδειες;

Τι θα πάθαινε η κυβέρνηση και ο νόμος της, αν περιμένανε την σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την συνταγματικότητά του ή μη; 

Τριάντα επτά χρόνια «ανομίας» στο τηλεοπτικό τοπίο, μας λέγανε και δεν είχανε άδικο. Αν περίμεναν… 37 ακόμη μέρες («ανομίας»), μέχρι να αποφαίνονταν το Σ.τ.Ε., τι θα πάθαιναν;

Χάσανε ένα κερδισμένο πεδίο πολιτικής μάχης, τόσο μπουνταλάδικα, που δεν το χωράει ανθρώπινος νους.

Είχαν «το πάνω χέρι» και αντί να δίνουν χαστούκια, τώρα «τρώνε χαστούκια», ακόμη και από τους δικούς τους!

Είναι τόσο βλάκες; Είναι ηλίθιοι; Είναι τόσο ανίκανοι και ανεπαρκείς, για να ασκούν εξουσία;

Είναι από όλα, αδέρφια!

Αλλά κουβαλάνε και βιώματα, προσωπικά και πολιτικά βιώματα.

Είναι το «πολιτικό ατύχημα», που έφερε στη χώρα μας η οικονομική κρίση.

Από «φωνή διαμαρτυρίας», αυτοί οι άνθρωποι απέκτησαν… «φωνή εξουσίας», που δεν τολμούσαν να την φαντασθούν και στα καλύτερα όνειρά τους.

Γιαυτό κάνουν ανεξήγητες γκάφες, βιαστικές κινήσεις, λένε ψέματα, λειτουργούν σαν εξωγήινοι, παίρνουν στο άψε – σβήσε σημαντικές αποφάσεις, τα κάνουν «θάλασσα» και συνεχίζουν στο ίδιο στυλ, σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛηδες μας θυμίζουν, τα… νιάτα μας!

Τότε που η ανέχεια δεν μας επέτρεπε εύκολα, να ικανοποιήσουμε τα όνειρά μας.

Ονειρευόμασταν π.χ. ένα πικάπ για να ακούμε μουσική και τραγούδια της αρεσκείας μας, ξεκινάγαμε πρώτα με την… αγορά δίσκων και δεν είχαμε καθόλου υπομονή, να αγοράσουμε πρώτα το πικάπ!

Έτσι συμπεριφέρονται και οι σημερινοί κυβερνώντες τον τόπο μας. Ονειρεύτηκαν να «καθαρίσουν» το τηλεοπτικό τοπίο, το πιο προνομιακό τους πεδίο, αλλά δεν είχαν υπομονή. Ξεκίνησαν ανάποδα! 

Και τους ήρθαν όλα… ανάποδα! Τόσο ανάποδα, που κανείς τους δεν φαντάζονταν!

Βιώματα, απειρία, ανικανότητα, ανεπάρκεια, δίψα για την άσκηση της εξουσίας, ότι κι αν από αυτά, επιλέξει κανείς, μέσα θα πέσει!

Και αντί κάποιοι από αυτούς να παραιτηθούν, με πρώτον τον υπουργό ΝΙΚΟ ΠΑΠΠΑ, αποθρασύνθηκαν περισσότερο, ζητούν και τα ρέστα.

Καμιά πολιτική ευθιξία!

Στο πάλαι ποτέ ισχυρό πολιτικό κατεστημένο, σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και σε πιο «ανώδυνες», για το κόμμα και την κυβέρνηση, ακόμη και σε περιπτώσεις που άλλοι είχαν την ευθύνη λαθών και απλών παραλείψεων, ο αρμόδιος υπουργός, υπέβαλε ΑΜΕΣΩΣ την παραίτησή του!

Από το παρελθόν, θα θυμίσουμε δύο μόνο περιπτώσεις, επί κυβερνήσεων ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, που αφορούσαν δύο κορυφαίους υπουργούς του. Τον ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΠΕΠΟΝΗ και τον ΚΩΣΤΑ ΣΗΜΙΤΗ.

Ο πρώτος, ο Αναστάσιος Πεπονής, υπέβαλε την παραίτησή του, χωρίς κανείς να τη ζητήσει, γιατί μια εφημερίδα έγραφε ότι γινότανε προσλήψεις στο Δημόσιο, από το παράθυρο, κατά παράβαση του δικού του νόμου (ΑΣΕΠ)!

Ο δεύτερος, ο Κώστας Σημίτης, παραιτήθηκε από υπουργός, μόνο και μόνο, γιατί ο πρωθυπουργός δεν ένιωθε απόλυτα ευχαριστημένος, από την πορεία του τότε προβλήματος των ναυπηγείων!!!

Επί κυβερνήσεων τώρα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛηδων, είχαμε δύο παραιτήσεις υπουργών, δια ασήμαντον μάλιστα αφορμήν.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΜΕΝΟΥ, υφυπουργού Υποδομών, ο οποίος παραιτήθηκε, σε λιγότερο από 12 ώρες, από την ορκωμοσία του, γιατί αναρτήθηκαν στην προσωπική του ιστοσελίδα, αντισημιτικά και ρατσιστικά κείμενα!!!

Τον αντικατέστησε ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ, ο οποίος κι αυτός με τη σειρά του παραιτήθηκε, γιατί είπε ότι αν προεκλογικά «ΔΕΝ ΤΑΞΕΙΣ, ΔΕΝ ΣΕ ΨΗΦΙΖΟΥΝ» κι αυτό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, οι παραιτήσεις προπονητών, για λόγους ευθιξίας, παραιτούνται, αν από κάποιο λάθος τους, έχασε η ομάδα τους.

Μόνο στην «ομάδα» του πρωθυπουργού, δεν έχει θέση η πολιτική ευθιξία!

Διότι αν υπήρχε, έστω και υποτυπώδης πολιτική ευθιξία, μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Σ.τ.Ε., για τις τηλεοπτικές άδειες, ο εμπνευστής του νόμου και υπουργός ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ, θα έπρεπε την ίδια στιγμή, να θέσει στη διάθεση του πρωθυπουργού, την παραίτησή του.

Κι αν ο πρωθυπουργός τον ήθελε ή ακόμη τον εμπιστεύονταν, δεν θα την έκανε δεκτή.

Η δήλωση του Ν. Παππά, ότι δεν παραιτείται, γιατί απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, είναι αντίδραση πρωτόγνωρης… παχυδερμίας.

Ο υπουργός που έκανε άνω – κάτω την κυβέρνηση, τη χώρα και την πολιτική ζωή του τόπου, ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ, λόγω… πολιτικής παχυδερμίας κι όχι λόγω… εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού!

Θα μου πείτε, συνεταιράκια στη ζωή, στη δουλειά και στην πολιτική, ήταν ο Παππάς και ο Τσίπρας και θα το… «διαλύσουν» τώρα που βρίσκονται στην εξουσία, γίνεται;

Ε, δεν γίνεται! Αυτό όμως δεν το λέει το υποτιθέμενο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς.

Μια ακόμη... λεπτομέρεια που θυσιάστηκε, επί… εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ!

Όταν έχεις ψωμί, είσαι έξυπνος, όταν έχεις εξουσία και η… παχυδερμία, είναι εξυπνάδα.

Διότι και ο παστουρμάς δεν φοβάται το αλάτι και θα φοβηθούν  οι ΣΥΡΙΖΑίοι από ένα ακόμη ρεζίλεμα. Παππαπάει κι αυτό!

Κι όπως έλεγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Η αργία εγέννησε την πενίαν, η πενία έτεκεν την πείναν, η πείνα παρήγαγε την όρεξιν, η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν και η αυθαιρεσία εγέννησε την πολιτικήν…!!!

Και όπως λέμε εμείς: Και η πολιτική και οικονομική κρίση, εγέννησε τον ΣΥΡΙΖΑ!

Τώρα η εξουσία είναι αυτή που διαφθείρει ή οι διεφθαρμένοι προσελκύονται από την εξουσία;

Θα μου πείτε, για τέτοιες «εξυπνάδες» βρε κασίδι, χίλιους έχουμε στο ξύδι και δεν θα έχετε και άδικο!

Όμως δεν το λέτε!