ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Η προοπτική επίλυσης του χρόνιου προβλήματος της ονομασίας του κράτους των Σκοπίων και της αποδοχής της από την Ελληνική Κυβέρνηση επαναφέρει ένα εθνικό θέμα αιχμής στο προσκήνιο. Είναι πολλές και σε διαφορετική κατεύθυνση οι απόψεις που εκφράζονται πολλές από τις οποίες με ακραίο τρόπο.

Ο Δημήτρης Χαμπίπης αποποιούμενος τις ακραιφνείς εθνικιστικές αντιλήψεις εκφράζει με πατριωτικό συναίσθημα τις απόψεις του με την δική του πολιτική οπτική γωνία.
«Σε γόρδιο δεσμό για την Ελληνική διπλωματία εξελίσσεται κάθε φορά που έρχεται στην επιφάνεια το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα» και όπως όλα δείχνουν οδηγούμαστε σε τετελεσμένα.
Μια διένεξη ανάμεσα σε δυο όμορες χώρες η οποία διαρκεί από το 1990, τότε δηλ. που προέκυψε μετά τον διαμελισμό της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας το κράτος των Σκοπίων και που περιορίζεται σε μια και μόνο λέξη.
Πρέπει ή δεν πρέπει να συμπεριληφθεί ο όρος Μακεδονία στην ονομασία του κράτους αυτού;
Πρέπει να αναγνωρισθεί διεθνώς το κράτος των Σκοπίων με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» όπως πιστεύουν, προσδοκούν και έχουν γαλουχηθεί δεκαετίες τώρα οι ίδιοι οι Σκοπιανοί;
Μπορεί να γίνει δεκτή μια σύνθετη ονομασία, η μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό όπως πιστεύουν οι Διεθνείς Οργανισμοί και οι ουδέτεροι που θεωρούν άνευ σημασίας το θέμα του ονόματος;
Είναι αδιανόητο για την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να ονομάζεται ένα κράτος στα βόρεια σύνορά μας Μακεδονία και αυτό χωρίς επιθετικούς  προσδιορισμούς και παρερμηνείες.
Ένα μικρό και νεοδημιούργητο κράτος που όφειλε να δρομολογήσει μια τιτάνια διαχρονική προσπάθεια στο εσωτερικό του σε επίπεδο δημοκρατικών θεσμών και αναπτυξιακών υποδομών και παράλληλα να καλλιεργήσει σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με τους γείτονές τους και κυρίως με την χώρα μας που ως πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί τον ισχυρό πόλο των Βαλκανίων κάνει εντελώς το αντίθετο.
Το μέλλον της χώρας αυτής και κυρίως η Ευρωατλαντική της προοπτική είναι στενά συνδεδεμένο με την θετική στάση της χώρας μας αφού από το ΒΕΤΟ που έχουμε στα διαπραγματευτικά μας όπλα εξαρτάται και η είσοδός της στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ.
Κοντεύουν τρείς δεκαετίες από τότε και οι Σκοπιανοί παραμένουν αδιάλλακτοι και σταθεροί στις αλυτρωτικές τους βλέψεις.

Η εμμονή των Σκοπιανών να αναγνωρισθούν με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν είναι άδολη και αθώα καθώς με κάθε τρόπο προσπαθούν να πείσουν την διεθνή κοινότητα ότι αυτοί είναι οι κληρονόμοι και οι συνεχιστές του Μακεδονικού κράτους και να παραχαράξουν την ιστορική αλήθεια.
Δειλά-δειλά και με πολλούς τρόπους εκφράζουν τις αλυτρωτικές τους επιδιώξεις και τους αμετάθετους παλαιούς ανθελληνικούς σκοπούς και στόχους για την επέκταση των συνόρων και στην Ελληνική Μακεδονία και την τελική ενσωμάτωσή της στην μεγάλη αυτόνομη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με πρωτεύουσα την Θεσ/νίκη.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν συμπεριλάβει στο Σύνταγμά τους την ονομασία Μακεδονία, ότι όχι μόνο επιτρέπουν αλλά διευκολύνουν την κυκλοφορία από οργανώσεις Σκοπιανών χαρτών με την νέα οριογραμμή του Μακεδονικού κράτους στην Λάρισα, ότι ονόμασαν το αεροδρόμιό τους «Μέγας Αλέξανδρος», ότι σε όλες τις διεθνείς αθλητικές συναντήσεις εμφανίζονται ως εκπρόσωποι χώρας με την ονομασία Μακεδονία και ότι με κάθε τρόπο προβάλλουν την αξίωσή τους να είναι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Παρά το γεγονός ότι ενώπιον των διεθνών οργανισμών προσποιούνται ότι δεν υποκινούνται και δεν διακατέχονται από ανθελληνικά αισθήματα, δεν παραιτούνται από την υιοθέτηση και αναγνώριση με το όνομα «Μακεδονία» και δεν αποδέχονται καμία άλλη επιλογή όπως για παράδειγμα «Δημοκρατία του Βαρδάρη» ή «Δημοκρατία της Δαρδανίας».
Δεν υπάρχει σήμερα ιστορική, ή εθνολογική, ή αρχαιολογική, ή πολιτιστική αναφορά που να παραπέμπει σε διαχρονική σχέση των Μακεδόνων και κυρίως της εποχής του Φιλίππου του Β’ και του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τους Σκοπιανούς.
Και από γεωγραφικής σημειολογίας τα Σκόπια βρίσκονται εκεί όπου κατοικούσε το Σλαβικό φύλο των Δαρδάνων οι οποίοι μιλούσαν την Σλαβική διάλεκτο και είχαν κατέλθει προ του 1000 πχ. από την Ουκρανία ή την Λευκορωσία είχαν δε πάντοτε την στενή επιρροή και εξάρτηση από τους Βούλγαρους.
Μια μικρή λοιπόν χώρα 2 εκατομμυρίων κατοίκων, με τεράστια εσωτερικά προβλήματα αφού συγκροτείται από ένα μωσαϊκό εθνοτήτων (Σέρβοι, Βούλγαροι, Αλβανοί, Τούρκοι, Αρμένιοι και μια σημαντική Ελληνική μειονότητα) θέλει να επιβάλει την αξίωσή της και να σφετερισθεί την ονομασία της Ελληνικής Μακεδονίας και έχει ήδη προθερμάνει το έδαφος  για να το πετύχει.
Και αν δεν καταφέρουν το μείζον όλα δείχνουν ότι θα συμβιβασθούν με την σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει όμως τον όρο «Μακεδονία» και αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία γι’ αυτούς.
Ήδη ως το εχέγγυο για την χωρίς τριγμούς λύση του διαχρονικού προβλήματος εμφανίζεται ο νέος πρωθυπουργός των Σκοπίων σοσιαλιστής Ζόραν Ζάεφ που μάλιστα αποκαθηλώνει «εν τοις «πράγμασι» όλες τις ενθικιστικού τύπου πολιτικές επιλογές και πρακτικές του προκατόχου του  Νίκολα Γκρουέφσκι.
Κάνει ένα βήμα πίσω ο κ. Ζάεφ αλλά προφανώς χωρίς να προσπερνάει τις δικές του κόκκινες γραμμές. Θέλει να προσανατολίσει και να κατευθύνει την διαπραγμάτευση σε υποχώρηση από την απαίτηση για αποκλειστική χρήση του όρου Μακεδονία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απεμπολεί την σύνθετη ονομασία με τον επιθετικό προσδιορισμό Μακεδονία.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς και γιατί η χώρα μας δεν αντιδρά και δεν καταφέρνει να πείσει την διεθνή κοινότητα για τις δικές μας θέσεις;
Είναι ολοφάνερο ότι με υποτονικό τρόπο και ως θέμα ρουτίνας της Εξωτερικής μας πολιτικής αντιμετωπίζουμε το ζήτημα διαχρονικά και σε βάθος χρόνου στο παρελθόν.
Όλες οι Κυβερνήσεις από το 1990 μέχρι σήμερα μόνο όταν βρισκόταν αντιμέτωποι σε προκλήσεις από τους γείτονες έπαιρναν θέση.
Δεν καταφέραμε να πείσουμε την διεθνή κοινότητα για την σοβαρότητα του θέματος ώστε να μην αποδέχονται και να μην αναγνωρίζουν το νεοσύστατο κράτος με ονομασία που περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».
Οι 140 και πλέον χώρες που αναγνώρισαν ήδη το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι σήμερα ένα δεδικασμένο και μια αρνητική αφετηρία.
Ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το Σκοπιανό Μάθιου Νίμιτς πηγαινοέρχεται σε Αθήνα και Σκόπια και πιέζει τις δυο πλευρές στην κατεύθυνση της Σολωμόντειας λύσης.

Να κάνουν δηλ. βήματα όπισθεν και οι δυο πλευρές για να υπάρξει συμφωνία εννοώντας προφανώς την σύνθετη ονομασία.
Βρισκόμαστε άραγε προ τετελεσμένου;
Θα κάνει χρήση του ΒΕΤΟΥ για την μη ένταξη του κράτους των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ στην επόμενη σύνοδο της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ) τον Ιούλιο ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας η κάτω από τις πιέσεις των Διεθνών Οργανισμών και κυρίως των Αμερικανών για την αποδοχή της σύνθετης ονομασίας θα έχουμε έναν ακόμη συμβιβασμό;
Αν αυτή θα είναι η εξέλιξη τότε σύννεφα θα σκεπάσουν τον γαλάζιο Ελληνικό Ουρανό.
Πως και με ποιόν τρόπο θα πεισθεί ο Ελληνικός λαός ότι πρέπει να αποδεχθεί έναν ακόμη συμβιβασμό και μια ακόμη ταπεινωτική απόφαση και που θα επιρρίψει τις ευθύνες;
Ένα απλό όνομα που για κάποιον ουδέτερο είναι «άνευ σημασίας» αν δεν προσέξουμε μπορεί να εξελιχθεί σε σημείο εσωστρέφειας και εσωτερικού διχασμού.
Η προοπτική ενός δημοψηφίσματος και η συμμετοχή σε συλλαλητήρια δεν δίνουν λύση και θα πρέπει να παρέλκουν. Το μόνο που θα προσφέρουν είναι να εξάψουν τα ακραία εθνικιστικά αισθήματα μιας μεγάλης μερίδας του Ελληνικού λαού και να διαιρέσουν και να διχάσουν.
Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει την αποκλειστική ευθύνη και να αποφασίσει το Ελληνικό Κοινοβούλιο με δημόσιο διάλογο, επιχειρήματα και πειθώ για την θέση της χώρας μας για το ζήτημα.
Και οι αρχηγοί των Κομμάτων με αίσθημα ευθύνης να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν ενδείκνυται το συγκεκριμένο ζήτημα για στείρα κριτική, για προσπάθεια αποκομιδής πολιτικού οφέλους και για αντιπολιτευτικές κορώνες.
Ίσως μια πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας για συνάντηση των αρχηγών των κομμάτων και μια ομόφωνη απόφαση και κοινή στάση θα είναι η ιδανική επιλογή και αυτή που θα αποτρέψει εσωτερικές τριβές.
Και η επικαιροποίηση της αντίστοιχης ομόφωνης απόφασης του συμβουλίου αρχηγών κομμάτων του 1992 υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κων/νο Καραμανλή για ουδεμία χρήση του όρου Μακεδονία στην ονομασία του νεοσύστατου κράτους των Σκοπίων να αποτελεί την επίσημη θέση της χώρας.
Γιατί κατ’ ουδένα τρόπο δεν πρέπει να δίνονται ερείσματα για την παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.
Η Μακεδονία είναι μια, ενιαία και αδιαίρετη.
Και είναι Ελληνική….»

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >