Ο κορωναϊός είναι πλέον πανδημία και ιστορικά, οι πανδημίες ήταν φονικότερες και από τους πιο πολύνεκρους πολέμους.

Είναι και «πόλεμος», όπως τον χαρακτήρισαν σχεδόν όλοι οι ηγέτες του πλανήτη.

 

Σε καιρούς πολέμων, η κρατική πρόνοια αγκαλιάζει όλο τον πληθυσμό, στο σύνολό του, γιατί ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, είναι θύματά του.

 

Άλλοι χάνουν τη δουλειά τους, άλλοι τις επιχειρήσεις τους, άλλοι τα μαγαζιά τους, άλλοι τη ζωή τους, και άλλοι διαλύονται οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά.

 

Κανείς απολύτως δεν είναι κερδισμένος.

 

Η Ν.Δ. ευρισκόμενη στην αντιπολίτευση, ήταν κατά της πολιτικής των επιδομάτων και σήμερα ως κυβέρνηση ακολουθεί αυτή ακριβώς την πολιτική.

 

Μοιράζει επιδόματα, με πολύπλοκες διαδικασίες και με «μπερδεμένες» επιλογές δικαιούχων, αδικώντας μεγάλες και μη προνομιούχες κατηγορίες συνανθρώπων μας, που δεν είχαν το «προνόμιο» της εργασίας και της εξασφάλισης των αναγκαίων προς το ζην, επί τη «εμφανίσει» του κορωνοϊού.

 

Σύρθηκε σε αβασάνιστες αποφάσεις, σε επιδοματικές πολιτικές, προϊόν κοινωνικών και πολιτικών πιέσεων της στιγμής.

 

Μοιράζει επιδόματα – ασπιρίνες διάρκειας ολίγων ημερών, λες και ο κορωναϊός θα κάνει ολιγοήμερες διακοπές και τουρισμό στη χώρα μας.

 

Τι θα μπορούσε να κάνει;

 

Απλά να στηρίξει ΟΛΟΝ τον πληθυσμό, με κορωναϊκό ΜΕΡΙΣΜΑ, όλων των νοικοκυριών κι όχι με ΑΤΟΜΙΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ.

 

Διότι τα νοικοκυριά, δηλαδή οι οικογένειες, κράτησαν όρθια τη χώρα στην πρόσφατη οικονομική κρίση, διότι τα νοικοκυριά θα σηκώσουν και όλο το βάρος της «ανάρρωσης» της χώρας από τον κορωναϊό.

 

Και για να κυριολεκτούμε, οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι είναι εκείνοι που κρατούν όρθιες τις ελληνικές οικογένειες, σε περιόδους κρίσης, σε περιόδους πολέμου.

 

Και αυτές οι οικογένειες δεν απαρτίζονται μόνο από «προνομιούχους» της δουλειάς, αλλά και από μακροχρόνιους άνεργους, από άρρωστους, από ανίκανους για εργασία, από νέους χωρίς εφόδια για τη ζωή.

 

Ας σταματήσει λοιπόν η κυβέρνηση την επιδοματική της πολιτική και ότι έχει να διαθέσει για τη στήριξη του πληθυσμού, να το μοιράσει μέσω των νοικοκυριών και όχι δια ατομικών επιδομάτων, αμφιβόλων έως και αρνητικών αποτελεσμάτων.

 

 

 

Λ.Σ.