Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε για ακόμη μία φορά τον ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρεί κάτι πρωτοφανές.

Να εργαλειοποιήσει την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, επιδιώκοντας να δεσμεύσειαπό σήμερα την επόμενη Βουλή για την διατύπωση των αλλαγών που προτείνει, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σε καμία Συνταγματική Αναθεώρηση.

Για να το πούμε απλά και να το καταλάβουν οι πολίτες, η αναθεώρηση προβλέπει την εξής διαδικασία: Αυτή η Βουλή να αποφασίσει ποια άρθρα θα αναθεωρηθούν, και η επόμενη Βουλή -αφού μεσολαβήσουν εκλογές- δηλαδή αφού υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή να καθορίσει επακριβώς το περιεχόμενό τους. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενο των αναθεωρητέων άρθρων δεν καθορίζεται από την προτείνουσα Βουλή αλλά από την επόμενη, την αναθεωρητική.

Η αντίθετη άποψη που διακινείται από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη Βουλή όχι απλά ως προς τα προτεινόμενα άρθρα, αλλά και ως προς το περιεχόμενό τους, προσκρούει όχι μόνον σε αυτό που έγινε στο παρελθόν, αλλά στην άποψη που υποστηρίζουν δημοσίως και διαχρονικά οι κορυφαίοι συνταγματολόγοι της Χώρας μας. Ανήκει δηλαδή σε μια καινοφανή Συριζαική θεωρία που συνταγματικά δεν υποστηρίζεται από κανέναν σοβαρό επιστήμονα.

Για να γίνει δε σαφέστερη η διαφορετική αντιμετώπιση της Ν.Δ. στο μείζον αυτό ζήτημα, εισηγείται την αναθεώρηση 59 άρθρων, έναντι μόνον 27 που θέλει να αναθεωρηθούν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και σε αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιλαμβάνει απολύτως τίποτε για την Παιδεία, την Δικαιοσύνη, το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη. Επί της ουσίας η πρόταση της κυβέρνησης συνειδητά επιδιώκει μια μικρή, κουτσουρεμένη αναθεώρηση διότι αντιμετωπίζει φοβικά όλη αυτή τη διαδικασία.

Αντιθέτως και πιο συγκεκριμένα η Ν.Δ. εισηγείται μια γενναία αναθεώρηση, δηλαδή:

1. Τη δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων υπό αυστηρό έλεγχο ανεξάρτητης αρχής υψηλού κύρους και ταυτόχρονα αναγνώριση της αυτοτέλειας και αναβάθμιση των δημόσιων πανεπιστημίων.

2. Την παραχώρηση εκτενών αρμοδιοτήτων στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτοτελείς πόροι για την εκπλήρωση των σκοπών της.

3. Τον περιορισμό των λόγων πρόωρης διάλυσης της Βουλής, ώστε οι εκλογές να διεξάγονται σε τακτό χρόνο ανά τετραετία.

4. Την καθιέρωση ασφαλούς φορολογικού περιβάλλοντος με απαγόρευση της αναδρομικής επιβολής οποιουδήποτε βάρους.

5. Την αναγνώριση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας με κατοχύρωση των όρων ελεύθερου ανταγωνισμού υπό την εποπτεία ανεξάρτητης αρχής, και την εισαγωγή όρων αναπτυξιακής προοπτικής, ως και προστασία του περιβαλλοντικού ισοζυγίου.
6. Την αναβάθμιση, αξιοκρατία, αμεροληψία της δημόσιας διοίκησης και ισότητα ευκαιριών όλων των πολιτών.

7. Την αναγνώριση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ως χρέος κοινωνικής αλληλεγγύης.
8. Την αναβάθμιση του επιπέδου ανεξαρτησίας των δικαστικών λειτουργών και μέτρα επιτάχυνσης της δικαιοσύνης και

9. Μέτρα αποκατάστασης της λειτουργίας του κοινοβουλίου και εισαγωγή κανόνων καλής νομοθέτησης και

10. Απλοποίηση της αναθεωρητικής διαδικασίας με διατήρηση του αυστηρού χαρακτήρα του Συντάγματος.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν από τα παραπάνω ότι τα παιχνίδια του ΣΥΡΙΖΑ στην πλάτη της Χώρας και του ελληνικού λαού ακόμη καλά κρατούν!

 

ΕΥΗ ΚΑΡΑΜΠΙΝΑ
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Αρχαιολόγος
Πολιτευτής Άρτας Ν.Δ.