Του Δημήτρη Χαμπίπη

Στην πολιτική τις εξελίξεις δρομολογούν προφανώς οι κομματικοί φορείς και οι ιδεολογικοπολιτικές αναφορές και αντιλήψεις που πρεσβεύουν. Καθοριστικό ρόλο όμως παίζουν οι φυσιογνωμίες και κυρίως τα πρόσωπα που ηγούνται,  τα οποία  πολλές φορές ακολουθούν προσωπικές πολιτικές και που με τα έργα και τις ημέρες τους θολώνουν το στίγμα που εκπέμπει ο φορέας και δημιουργούν σύγχυση και συσκότιση.

Παρά τις επί μέρους χαοτικές διαφορές και κοσμοθεωρίες η χώρα μας μεταπολεμικά είχε την τύχη να διοικείται από σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες που άφησαν ανεξίτηλο στίγμα στην πορεία της με τα θετικά και τα αρνητικά.
Κωνσταντίνος Καραμανλής, Γεώργιος και Ανδρέας Παπανδρέου, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και μαζί με αυτούς ο Γιώργος Γεννηματάς δρομολόγησαν την μορφή και την δομή της σύγχρονης δημοκρατίας που όλοι σήμερα βιώνουμε.
Δημιούργησαν όμως και πολιτικά τζάκια αφού στην εξέλιξη άφησαν πίσω τους συντρίμμια.
Η οικογενειοκρατία είναι βαθιά συντηρητική αντίληψη έλεγε και ξανάλεγε ο Αντρέας Παπανδρέου σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μας αποτρέψει από τον εθισμό στον Παπανδρεϊσμό και να μας απομακρύνει από την διαφαινόμενη στα τελευταία χρόνια της ζωής του διάδοχη κατάσταση.
Και μετά από αυτούς ήρθαν οι βάρβαροι.
Χωρίς καμία απολύτως σχέση με τους χαρισματικούς γονείς τους ανέλαβαν να συνεχίσουν να μας σώζουν κληρονομικώ δικαίω τα παιδιά τους που όπως συνηθίζεται να λέγεται και περίπτερο να τους αναθέσεις να λειτουργήσουν στο τέλος θα το χρεοκοπήσουν.
Όταν οι πατεράδες η οι θείοι τους δίδασκαν πολιτική κουλτούρα παίρνοντας σε πολύ οικεία περιβάλλοντα κρίσιμες και ζωτικής σημασίας για την χώρα και τον λαό μας αποφάσεις αυτοί ζούσαν την life style ζωάρα τους κάνοντας χρήση και πολλές φορές κατάχρηση εξουσίας.
Είναι όλοι της ήσσονος προσπάθειας και ακόμη και στη μόρφωσή τους επιδίωξαν υποβαθμισμένα πτυχία σε ακριβοπληρωμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού χωρίς στην συνέχεια κανένα απολύτως διαπιστευτήριο γνώσης και εξειδίκευσης και ανύπαρκτη επαγγελματική καταξίωση.
Πως λοιπόν όλοι αυτοί οι ημιμαθείς και looser επιστήμονες θέλουν να αναβαθμίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας όταν δεν έχουν στοιχειώδη γνώση για την κατάσταση και το πραγματικό status των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων;
Πως παιδαρέλια αδύναμα και χωρίς την απαιτούμενη συγκρότηση και επάρκεια αναλαμβάνουν την ευθύνη να κυβερνήσουν μια χώρα με τεράστια διαρθρωτικά προβλήματα ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής και χωρίς την ικανότητα που απαιτεί η υποχρέωση να ορθώνουν ανάστημα απέναντι σε αδηφάγες οικονομικές αυτοκρατορίες και κυρίως τον υπερατλαντικό γίγαντα που απαιτεί τυφλή υποταγή και την εξ ανατολών ήρεμη δύναμη που βρυχάται;
Πως χωρίς κανένα κύρος και οντότητα θα κατορθώσουν να επιβάλουν την προαπαιτούμενη πυγμή και πειθαρχία για να συντηρήσουν την ενιαία και αέναη λειτουργία των φορέων που διοικούν, αλλά και την επιθυμητή ειρηνική, αρμονική και εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς και την κοινωνική συνοχή;
Ο Γιωργάκης Παπανδρέου πέραν του κάλπικου δαχτυλιδιού που του έδωσε ο Σημίτης γατζώθηκε με κληρονομικά δικαιώματα σε έναν θώκο χωρίς να εμπνέει κανένα απολύτως κύρος και σεβασμό στα στελέχη του, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων σαν πολύ φυσιολογική εξέλιξη αυτομόλησαν εκ δεξιών και εξ ευωνύμων για να περισώσουν την αξιοπρέπειά τους διαλύοντας ένα πάλαι ποτέ κραταιό και κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ.
Το μόνο στο οποίο διαπρέπουν είναι η έκδηλη εξουσιολαγνεία και η με κάθε τρόπο θεμιτό η αθέμιτο διατήρηση της πολιτικής υπαρξιακής τους συνέχειας.
Εκεί που οι πρόγονοι κρατούσαν αυστηρές κόκκινες διαχωριστικές γραμμές έρχονται οι επίγονοι να καμουφλάρουν την ανεπάρκειά τους με γέφυρες σύγκλισης, συναίνεσης και συμμαχιών και με αμφίθυμες μεθοδεύσεις αφομοίωσης και διάλυσης αντίπαλων και συγκυριακά αδύναμων πολιτικών χώρων.
Το χειρότερο κακό είναι ότι οι πολιτικές φατρίες πολλαπλασιάζονται και διαιωνίζονται και σε πείσμα του Πλάτωνα παρά το γεγονός ότι ήμαστε ενεργοί πολίτες θα πρέπει να συνηθίσουμε να μας διοικούν κατώτεροί μας…
 
.