Έντονα αντιδρά ο Δήμαρχος Γεωργίου Καραϊσκάκη, Περικλής Μίγδος, στην έγκριση του Υπουργείου για το υδροηλεκτρικό έργο στο Αυλάκι, παρά τις αρνητικές γνωμοδοτήσεις της Περιφέρειας Ηπείρου, του Δημοτικού Συμβουλίου και πολλών τοπικών φορέων.

Ο ίδιος δηλώνει αποφασισμένος να δώσει τον αγώνα του στο πλευρό των δημοτών:

«Είμαι εδώ για τους ανθρώπους μου και αυτοί διαφωνούν. Δεν λαμβάνεται υπόψη ο κόσμος που ζει εδώ. Είμαι υπερασπιστής των θέσεών τους».

Ο κ. Μίγδος αναδεικνύει τέσσερις κρίσιμες διαστάσεις του ζητήματος:

1. Αφανισμός οικισμών και οικογενειών

«Με το φράγμα χάνονται σπίτια, χωριά και περιουσίες. Οικογένειες θα αναγκαστούν να μετοικήσουν, να ξεριζωθούν από τον τόπο τους.»

2. Απώλεια της καθημερινής ζωής και της εργασίας

«Στην κοιλάδα του Αχελώου οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται, δουλεύουν, καλλιεργούν. Τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι όταν βρεθούν χωρίς γη και χωρίς διέξοδο;»

3. Διαφορετική αντίληψη για την ανάπτυξη

«Εμείς θέλουμε μια ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και στον άνθρωπο. Όχι φαραωνικά έργα που μας αφήνουν μόνο ζημιές. Αν στο επίκεντρο δεν είναι ο άνθρωπος, τότε τι δώρο είναι αυτό για τον τόπο;»

4. Υδροηλεκτρικός κορεσμός της περιοχής

«Η περιοχή έχει ήδη περικυκλωθεί από φράγματα. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο. Δεν βλέπουμε τις επιπτώσεις; Όλα στο βωμό της εξέλιξης;»

Ο Δήμαρχος επιμένει πως η φωνή των κατοίκων πρέπει να εισακουστεί:

«Εκπροσωπώ τις τοπικές κοινωνίες, μέσα από αποφάσεις συλλόγων, φορέων, τοπικών συμβουλίων. Όλοι έχουν εκφράσει διαφορετική άποψη. Δεν θα τους αγνοήσω. Επαναλαμβάνω: είμαι εδώ για τους δημότες μου και για να βελτιώσω τη ζωή τους.»

Σημειώνει μάλιστα με οργή την άνιση μεταχείριση των ορεινών περιοχών:

«Σήμερα το ίδιο ποσοστό επιδότησης ισχύει είτε κάποιος ανοίξει ένα σουβλατζίδικο στην Αθήνα είτε κάποιος στο Μεσόπυργο, σε ένα ορεινό χωριό του Δήμου Γ. Καραϊσκάκη. Αυτό όμως είναι άδικο. Έπρεπε να υπάρχουν μεγαλύτερα κίνητρα για τις επιχειρήσεις στα χωριά, ώστε να παραμείνουν οι νέοι στον τόπο τους και να μην ερημώσουν οι περιοχές μας. Ας βγουν από τα γραφεία τους μια φορά να δουν την πραγματικότητα.»

Και συμπληρώνει με έμφαση:

«Χρειαζόμαστε μια φιλοπολιτική υπέρ των ορεινών περιοχών, για τις πολύτεκνες οικογένειες, για τα σχολεία που κλείνουν. Αντί να στηρίζουμε τη ζωή στα χωριά, αφήνουμε να μαραζώνουν. Τόσο μαράζι και τόση αγάπη έχουν για να λύσουν τα θέματα της ενέργειας, κι όχι για τους ανθρώπους που παλεύουν να κρατήσουν ζωντανό τον τόπο τους;»

Στο πλευρό του Δημάρχου στέκεται και η «Πρωτοβουλία Πολιτών και Φορέων για την Προστασία της Κοιλάδας του Αχελώου», που καταγγέλλει ότι η απόφαση της κυβέρνησης αποτελεί πλήγμα για τη φύση, την κοινωνία και την ιστορική μνήμη. Δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε προσφυγές στο ΣτΕ και στο Δικαστήριο της ΕΕ, επισημαίνοντας ότι «ο Αχελώος δεν είναι λίμνη συμφερόντων, αλλά ποτάμι ζωής».

Η στάση του Δημάρχου Περικλή Μίγδου δίνει φωνή στις τοπικές κοινωνίες που νιώθουν ότι θυσιάζονται στο όνομα μιας αμφίβολης ανάπτυξης. Με σαφήνεια επαναλαμβάνει και τονίζει ξανά και ξανά: «Δεν λαμβάνεται υπόψη ο κόσμος που ζει εδώ. Είμαι εδώ για τους δημότες μου, για να υπερασπιστώ τις ζωές και τις περιουσίες τους».

Ο Αχελώος δεν είναι απλά ένα υδάτινο απόθεμα προς εκμετάλλευση, αλλά η ψυχή ενός τόπου. Και αυτή την ψυχή οι άνθρωποί του δεν είναι διατεθειμένοι να την παραδώσουν.

«Π»