Η πόλη που αδειάζει και γερνάει - Μια κοινωνία σε στασιμότητα

Στην εποχή που το στεγαστικό πρόβλημα έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις σε όλη τη χώρα, η Άρτα παρουσιάζει μια εικόνα εντελώς διαφορετική, αλλά εξίσου ανησυχητική.

Σε κάθε γωνιά της πόλης, από τις προσόψεις κατοικιών και καταστημάτων μέχρι τα δέντρα, ταμπλό και βιτρίνες, δεσπόζουν ενοικιαστήρια.

Μια θλιβερή «διακόσμηση» που αποκαλύπτει τη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση της περιοχής.

Σε πολλές εκατοντάδες μετριούνται τα ενοικιαστήρια για επαγγελματικούς χώρους, με άδεια καταστήματα ακόμη και στους πιο κεντρικούς δρόμους της Άρτας, παρά το γεγονός ότι τα ενοίκια «σέρνονται» σε επίπεδα… προδικτατορικής περιόδου.

Οι λίγες επιχειρηματικές δραστηριότητες που ανοίγουν, στηρίζονται συνήθως σε επιδοτούμενα προγράμματα, με διάρκεια ζωής που σπάνια ξεπερνά τους δώδεκα μήνες.

Καινοτόμες ή αναπτυξιακές πρωτοβουλίες αποτελούν πλέον εξαίρεση, ακόμη και στον πρωτογενή τομέα που παραδοσιακά χαρακτήριζε την τοπική οικονομία.

Το δημογραφικό πρόβλημα, που εδώ και χρόνια πλήττει ολόκληρη την Ήπειρο, στην Άρτα έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις.

Οι νέοι εγκαταλείπουν την πόλη για αναζήτηση καλύτερης τύχης στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφήνοντας πίσω μια κοινωνία που στηρίζεται όλο και περισσότερο στους συνταξιούχους και στους εργαζόμενους του Δημοσίου.

Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, σύντομα η Άρτα θα είναι μια πόλη που… «ζει» μόνο από τις συντάξεις.

Την ίδια στιγμή, τα έργα ανάπλασης και το πρόγραμμα OPEN MALL, που υποτίθεται θα έδιναν πνοή στο εμπορικό κέντρο, έχουν μετατραπεί σε πηγή ταλαιπωρίας.

Οι παρατεταμένες καθυστερήσεις και οι παρεμβάσεις χωρίς σαφή στρατηγική έχουν επιδεινώσει την ήδη δύσκολη καθημερινότητα των κατοίκων και των επαγγελματιών, λειτουργώντας σαν «θηλιά» για την τοπική αγορά.

Η απαισιοδοξία έχει πια ριζώσει βαθιά.

Όταν όμως χαθεί η ελπίδα και η προοπτική, τότε καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί όρθια.

Η Άρτα χρειάζεται επειγόντως σχέδιο, όραμα και ανθρώπους που θα πιστέψουν ξανά στις δυνατότητές της, πριν οι πινακίδες «Ενοικιάζεται» γίνουν το μόνιμο σύμβολο μιας πόλης που έπαψε να ελπίζει.

 

«Π»