Ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια περιπετειών για την πόλη της Άρτας, με τα έργα του Open Mall και της Ανάπλασης να σέρνονται, να ταλαιπωρούν επαγγελματίες και κατοίκους και να μην έχουν φτάσει ούτε καν στο 50% της υλοποίησής τους, το μέλλον φαντάζει πλέον όχι απλώς αβέβαιο, αλλά ξεκάθαρα ζοφερό.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισαν ήδη τα έργα για το δίκτυο του Φυσικού Αερίου.
Προς το παρόν… περιφερειακά. Εκτός κέντρου.

Το ερώτημα όμως δεν είναι το αν, αλλά το πότε τα έργα αυτά θα περάσουν και από το κέντρο της πόλης.

Εκεί δηλαδή όπου ήδη «καρκινοβατούν» τα έργα του Open Mall και της Ανάπλασης. Κι αν λέμε αν, αυτά ολοκληρωθούν κάποια στιγμή, το πιθανότερο σενάριο είναι να ξεκινήσουν αμέσως μετά τα κεντρικά έργα του Φυσικού Αερίου.

Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Νέο, σχεδόν ριζικό, ξήλωμα των έργων που μόλις θα έχουν παραδοθεί. Μεγάλες διανοίξεις στους κεντρικούς δρόμους, παρεμβάσεις και αλλαγές σε όλα τα υπόγεια δίκτυα: Ύδρευσης, αποχέτευσης, ομβρίων, ΔΕΗ, τηλεπικοινωνιών.

Εργασίες εξαιρετικά δύσκολες, χρονοβόρες και με τεράστιο κόστος, οικονομικό και κοινωνικό.

Κι όμως, ο ερχομός του Φυσικού Αερίου στην περιοχή ήταν γνωστός από τις αρχές του 2020, αν όχι και νωρίτερα.
Γιατί λοιπόν δεν έγινε εξαρχής πρόβλεψη;
Γιατί δεν υπήρξε στοιχειώδης συντονισμός;
Γιατί το κλασικό «ράβε–ξήλωνε»;

Μήπως για να μη χαθούν οι χρηματοδοτήσεις;
Η γνωστή επωδός…

Μόνο που τώρα δεν κινδυνεύουν απλώς να χαθούν οι χρηματοδοτήσεις. Θάβονται και τα ίδια τα έργα. Μαζί τους τινάζεται στον αέρα η τοπική οικονομία, εξαντλείται η υπομονή της κοινωνίας και η Άρτα οδηγείται σε παρατεταμένη ασφυξία.

Και μέσα σε όλα αυτά, κανείς δεν μιλά για ευθύνη.
Κανείς δεν απαντά στο προφανές: ποιος ή ποιοι σχεδίασαν χωρίς σχέδιο;

Η Άρτα σήμερα βρίσκεται… «γκαστρωμένη».
Φουσκωμένη από έργα, υποσχέσεις και εργοτάξια, χωρίς ορατή διέξοδο.

Και όλα αυτά, εδώ από τον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, είχαν επισημανθεί κατ’ επανάληψη.
Αλλά, ως συνήθως, εις ώτα μη ακουόντων…

«Να μη χαθούν οι χρηματοδοτήσεις», έλεγαν.
Τελικά, κινδυνεύει να χαθεί ολόκληρη η πόλη.

 

Λ.Σ.