Το λέγαμε παλιότερα και για να κυριολεκτούμε, το λέμε κάθε χρόνο, εδώ και τέσσερις δεκαετίες, ότι το κλείσιμο της Γέφυρας της Άρτας, από αγρότες, όπως γίνεται και αυτές τις ημέρες, είναι μια απρόσφορη μορφή πάλης και εκείνοι οι αγροτοσυνδικαλιστές που την υιοθετούν και την επιβάλουν, επιεικώς είναι ανεγκέφαλοι, συνδικαλιστικά ανίδεοι και απαξιώνουν τον αγώνα τους στην τοπική κοινωνία κι όχι μόνον.

Ανεγκέφαλοι, διότι πολιορκούν την πόλη της Άρτας και τα χωριά της περιοχής μας, αντίδραση για την οποία ουδόλως ιδρώνει το αυτί των κρατούντων.

Ανίδεοι, διότι οι αποκλεισμοί περιοχών και το κλείσιμο δρόμων, σαν αγωνιστική τακτική, έχουν αξία, ουσία και νόημα, όταν «τσούζουν» την εξουσία και προκαλούν το ενδιαφέρον της περιφερειακής και πανελλαδικής κοινής γνώμης.

Απαξιώνουν τον αγώνα τους και υποβαθμίζουν τα δίκαια αιτήματά τους, όταν από μόνοι τους «βγάζουν» τα δικά τους «μάτια» και τα «μάτια» όλων των αρτινών κι όχι των κυβερνώντων, κατά των οποίων οφείλουν να απευθύνουν τις αντιδράσεις τους.

Δεκαετίες τώρα, γίνεται ακριβώς το ίδιο λάθος και κανείς αγροτοσυνδικαλιστής δεν το αντιλαμβάνεται.

Αντί να κλείσουν τη Γέφυρα Καλογήρου, που αποτελεί σημαντικό κόμβο για τη Βορειοδυτική Ελλάδα, κλείνουν τη Γέφυρα Άρτας, τιμωρώντας τους αρτινούς, τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.

Υιοθετούν μια μορφή «πάλης», που… «έρχεται γάντι» στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ, προς μεγάλη ικανοποίηση και του συνόλου των τοπικών παραγόντων αυτού του χώρου.

Τι να πούμε!

Κάνουν ότι ακριβώς χρειάζεται σε βάρος τους και σε βάρος της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.

Ας συνέλθουν!

 

                                                                                             Λ.Σ.