ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Σκανδάλη

Δικηγόρου

Πρόσφατα διεξάχθηκε ένα ομαδικό κοινωνικό πείραμα στο εξωτερικό από έγκριτους επιστήμονες με αντικείμενο την διερεύνηση των αντιδράσεων του ανθρωπίνου μυαλού σε καταστάσεις ευφορίας και κατάθλιψης.

Ένας ικανός αριθμός ανθρώπων χωρίσθηκε σε δύο ομάδες, με προσοχή ώστε αυτές να περιλαμβάνουν η κάθε μία άτομα με ίδια χαρακτηριστικά κοινωνικού περίγυρου, ανατροφής, μόρφωσης, οικονομικής κατάστασης, ηλικίας κλπ. Ο σκοπός δηλαδή ήταν οι δύο ομάδες να είναι όσο το δυνατόν όμοιες.

Στην μία ομάδα τα άτομα ρωτήθηκαν να απαντήσουν σε δύσκολες ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών και ασχέτως της ορθότητας των απαντήσεων τους οι υπολογιστές είχαν προγραμματιστεί να αναφέρουν στους χρήστες ότι κάθε μία από τις επιλογές τους ήταν ορθή και με αυτό τον τρόπο να τους ανεβάζουν το ηθικό και την αυτοεκτίμηση. Στην τελευταία ερώτηση προβλήθηκε στην οθόνη τους απλά στατικό σήμα, δηλαδή ότι βλέπουμε όταν δεν έχει σήμα η κεραία της τηλεόρασης και εμείς οι Έλληνες ονομάζουμε «χιόνια». Τους ρώτησαν τι βλέπουν και αυτοί στην συντριπτική πλειοψηφία τους απάντησαν «Δεν βλέπουμε απολύτως τίποτα».

Στην δεύτερη ομάδα τα άτομα ρωτήθηκαν να απαντήσουν στις ίδιες δύσκολες ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών και ασχέτως της ορθότητας των απαντήσεων τους οι υπολογιστές είχαν προγραμματιστεί να αναφέρουν στους χρήστες ότι κάθε μία από τις επιλογές τους ήταν  λάθος και με αυτό τον τρόπο να καταρρακώνουν το ηθικό και την αυτοεκτίμηση των χρηστών. Στην τελευταία ερώτηση προβλήθηκε στην οθόνη τους πάλι το ίδιο στατικό σήμα, δηλαδή τα «χιόνια». Τους ρώτησαν τι βλέπουν και ο καθένας τους απαντούσε άλλος ότι έβλεπε φιγούρες αγίων, άλλος θρησκευτικά σύμβολα, άλλος καπέλα, άλλος διάφορα γεωμετρικά σχήματα, άλλος χρήματα και άλλος ακόμα και εξωγήινους.

Η καταρράκωση του ηθικού και της αυτοεκτίμησης οδήγησε λογικούς ανθρώπους να βλέπουν στο απόλυτο τίποτα κυριολεκτικά ανύπαρκτα πράγματα.

Υπό αυτές τις συνθήκες που ζούμε, άραγε σε ποια από τις παραπάνω ομάδες ανθρώπων μπορούμε να καταταχθούμε αν όχι στην δεύτερη. Η οικονομικής μας κατάσταση, τα βιοτικά προβλήματά μας, ο δοκιμαζόμενος κοινωνικός περίγυρος μας, οι δυσκολίες που πέρασαν και αυτές που έπονται, καταρρακώνουν και 

κυριολεκτικά συντρίβουν καθημερινά το ηθικό μας και την αυτοεκτίμησή μας, σε σημείο που να βλέπουμε μπροστά στο απόλυτο τίποτα όλα τα παράλογα ως λογικά.

Έτσι κατά την άποψή μου μεγάλο τμήμα του λαού μας αντιλαμβάνεται ως λογικά τα όσα αφειδώς υπόσχονται οι λαϊκιστές, δημαγωγοί ακόμα και οι νεοναζί, όλοι αυτοί δηλαδή που θριαμβεύουν μόνο μέσα από την πολιτική μας κατάθλιψη.

Αντέχουν στην λογική επεξεργασία ενός σώφρονα νου, υπό άλλες συνθήκες, οι μαγικές υποσχέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για την ως δια μαγείας επιστροφή της χώρας στις συνθήκες που επικρατούσαν το 2009, το 2004 ή και πιο πριν ακόμα;

Και άραγε αλήθεια υπό τις τότε συνθήκες πιο ποσοστό δημοτικότητας είχαν τα κόμματα που τώρα δημοκοπικά και δημοσκοπικά θριαμβεύουν;

Δεν ισχυρίζομαι ότι η κυβέρνηση μέσα στα λίγα χρόνια που ανέλαβε έκανε θαύματα, αντίθετα μάλιστα καθημερινά θα ήθελα να την καταγγέλλω για τα ημίμετρα και την δειλία της να κάνει μεγαλύτερες τομές σε μερικά θέματα ή κυρίως για την υπερβολική φοροεπιδρομή της στα μεσαία στρώματα.

Δυστυχώς δεν μπορώ να ακουστώ γιατί είναι τέτοια η ένταση και ο ορυμαγδός της πολιτικής ανοησίας των λαϊκιστών και των δημαγωγών οι οποίοι έχουν εργολαβικά αναλάβει να μας διατηρήσουν σε κατάθλιψη προς όφελός τους, που η φωνή μου είναι καταδικασμένη να μην ακούγεται.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Αποτελείται από ατομικά και μοναδικά γεγονότα, αλλά οι συνειρμοί στο μυαλό μου για τις μέρες του 1981 ή του 1993 είναι ζωντανοί και εφιαλτικοί.

Παρά ταύτα επαναστατικά αισιοδοξώ και ελπίζω στην λογική των Ελλήνων, όταν κληθούν να απαντήσουν για το μέλλον μας.

Μέχρι τότε καληνύχτα και καλή τύχη.

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >