ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Χρυσόστομου Γεωργίου

Συνταξιούχου εκπαιδευτικού

“O λύκος κι αν εγέρασε, την τρίχα του αλλάζει”, παρατηρεί εύστοχα η λαϊκή μας θυμοσοφία και το αληθές του λόγου τούτου μας το επιβεβαίωσε και η φετινή συνάντηση των Ευρωπαίων Ηγετών στο Νταβός της Ελβετίας, σ΄ ένα διάλογο αποκαλυπτικό όπου “σφιχταγκαλιάστηκαν θερμά” η προσβλητική συμπεριφορά, η αχαριστία, η αναίδεια, η αλαζονεία, η θρασύτητα, η αισχρολογία, η αγένεια και η αδίστακτη προκλητικότητα με μια συμπεριφορά του σεβασμού και της εκτίμησης, του μέτρου και της λογικής, της μεγαλοψυχίας και της ευγένειας, της προσήνειας και της ψυχραιμίας.

Με δυο λόγια στη συνάντηση αυτή συναντήθηκε η ΑΠΡΕΠΕΙΑ με την ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ με λόγο τέτοιον που μας επιβεβαίωσε και μια άλλη διαχρονική αλήθεια που υποστηρίζει ότι το ΥΦΟΣ προδίδει και το ΗΘΟΣ. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κάποιος ότι σ΄ αυτή τη συνάντηση βρέθηκε αντιμέτωπο το Ναζιστικό ύφος (αυτό το DNE, “ειρήσθω εν παρόδω” μου έλεγε η συγχωρεμένη η μάνα μου, ότι φτάνει ίσα με εφτά ζωνάρια ... ) με το Δημοκρατικό, με νικητή φυσικά το δεύτερο, συνεχίζοντας την παράδοση, καθόσον το ίδιο ακριβώς συνέβη, άλλωστε και το 1940!.

Νικητής, όπως πάντα ο λόγος ο ευπρεπής, γιατί αυτός γίνεται πιστευτός και αποδεκτός και γίνεται αποδεκτός διότι στηρίζεται στι δίκιο και στο πρέπον και όπως έλεγε ο Αριστοτέλης “το δε πρέπον επιτυγχάνεται, αν αυτό εκφράζει πιστά τη ήθη και τα πάθη, κι αν είναι ανάλογο με το πράγμα – την ιδέα. Είναι δε ανάλογο, αν δεν εκφράζεται κανείς για τα υψηλά με πρόστυχο μήτε για τα ασήμαντα με υψηλό τρόπο, κι αν δεν προσάπτει στο ευτελές όνομα, κανένα κοσμητικό”. Να δεχτώ, κ. Σόιμπλε, ότι δεν ανήκεις σ΄ εκείνους τους ευτυχισμένους που έχουν λάβει Ελληνική Κλασική Παιδεία, και ΄σύ, “βρε αδερφέ μου”, αγνοείς και τους πατριώτες σου που έχουν κατά καιρούς αφιερώσει για την Ελλάδα ύμνους και μάλιστα δοξαστικούς. Ο Γκαίτε για παράδειγμα είχε πει το περίφημο “ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι η Ελλάς για την ανθρωπότητα” και ο διαβόητος ο Χίτλερ ήταν εκείνος που ομολόγησε για χάρη της ιστορίας, ότι από τους αντιπάλους του, “μόνο οι Έλληνες πολέμησαν με παράτολμο θάρρος και με υψίστη περιφρόνηση προς το θάνατο”. Να, λοιπόν, γιατί ηττήθηκες στο Νταβός, γιατί, απλούστατα, ήσουν ανιστόρητος, αναιδής και αλαζόνας και πάνω απ΄ όλα ΑΥΘΑΔΗΣ.

Το γερμανικό αυτό αυθάδισμα στην περίπτωση αυτή έρχεται σε αντίθεση, δυστυχώς, με ΄κείνη τη διαχρονική αλήθεια που διατύπωσε ο Ζάλευκος εδώ και χιλιάδες χρόνια που έλεγε ότι “Άρχοντας δε μη είναι αυθάδεις, μηδέ προς επήρειαν κρίνειν, μηδέ μεμνήσθαι κρίνοντας φιλίας ή έχθρας, αλλά του δικαίου”. Ο άρχοντας, κ. Σόιμπλε, κατ΄ αρχάς για να είναι πραγματικός εξουσιαστής, ωφέλιμος, αποδοτικός, δίκαιος και φιλάνθρωπος, θα πρέπει να είναι σώφρων, σεμνός και ηθικός. Η αυθάδεια, η αλαζονεία και ο λόγος της αυταρχικής εξουσίας είναι κακοί σύμβουλοι για την ανάπτυξη και την πρόοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτείας.Δεύτερον, η αμερόληπτη κριτική του για πράγματα και πρόσωπα είναι ένα δείγμα της ανωτερότητας και της πνευματικής του καθολικότητας. Τρίτον, η κριτική που στηρίζεται στην εχθρότητα ή στη φιλική διάθεση, αλλοιώνει την αλήθεια. Συνεπώς, έχει δίκιο ο Ζάλευκος που λέει ότι μόνο το δίκαιον διασφαλίζει τον άρχοντα από τυχόν λάθη και κακές τοποθετήσεις και λανθασμένες εκτιμήσεις. Η άποψη ότι η λιτότητα είναι πανάκεια και ο συνάδελφός σου που υποστηρίζει μια άλλη οικονομική πολιτική, είναι και λανθασμένη και επικίνδυνη και αντιδημοκρατική και ΑΝΟΗΤΗ.

Αντίθετα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός με λόγο ευπρεπή και πειστικότατο εξουδετέρωσε το επιχείρημα του Γερμανού για το κερί το αναμμένο και το μπαρουτιασμένο σπίτι με λόγο απλό και λογικό: αφού απομακρύνεις, του αντέτεινε, το μπαρούτι, μπορείς να μπεις άνετα στο σπίτι και με το κερί αναμμένο. Να, σαν να του είπε, ποιος είναι ο ανόητος: εκείνος που πλησιάζει το μπαρούτι με αναμμένο κερί ... Και όσον αφορά το χαρακτηρισμό με το περίφημο “ανόητε” .. πολύ σωστά και καλά έκανε ο Πρωθυπουργός μας που το αντιπαρήλθε με τη ΣΙΩΠΗ του. Όσοι εντός και εκτός της Ελλάδας “πανηγύρισαν” υπέρ του Γερμανού, θα τους χαρακτήριζα επιεικώς ως μικρόψυχους, άσχετους, δωσίλογους, ανόητους και Ανθέλληνες και όσον αφορά τη ΣΙΩΠΗ, ότι αγνοούν ότι η έννοια αυτή είναι μια μορφή του λόγου, μια στάση ευπρεπής, κόσμια και πολιτισμένη. Με άλλα λόγια η σιωπή είναι μια ικανότητα του μορφωμένου ανθρώπου που επιβάλλεται και αντιπαρέρχεται μια οποιαδήποτε χυδαία έκφραση γιατί αυτή η τελευταία δεν προάγει το διάλογο, καθόσον είναι αλαζονική και υποτιμά το συνομιλητή. Εκτός τούτου η σιωπή αυτή που βάζει φραγμό στη γλώσσα και συνοδεύεται από την αυτοσυγκράτηση είναι προτέρημα και προσόν ανεκτίμητο που θα πρέπει να εκδηλώνεται κανονικά ως αποχή από τέτοιες εκδηλώσεις και τέτοιους συνομιλητές. Από τη στιγμή όμως που είσαι υποχρεωμένος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Οικογένειας, να πάρεις μέρος σε μια συζήτηση για τα προβλήματα που ταλανίζουν όλους τους Ευρωπαίους, πρέπει και καλώς έπραξε ο Πρωθυπουργός μας, να αποφύγεις την απάντηση που να χρησιμοποιεί ανάλογο χαρακτηρισμό, γιατί μόνο μια τέτοια συμπεριφορά και μια τέτοια στάση κρίνεται και δικαιολογημένα ως στάση συνετή, ως προσεκτική παρακολούθηση του συνομιλητή σου, ως αξιοσύστατη συμπεριφορά, ως γνώρισμα φρονήσεως, ως μέσον προφυλάξεως από πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις, ως λέμβος σωστική από τη γελοιοποίηση και πάνω απ΄ όλα ως ηθική απαίτηση. Φρονώ λοιπόν ότι η Πρωθυπουργική αυτή Σιωπή δίκαια θα τη χαρακτήριζε κάποιος ως μία αληθινή και αξιοθαύμαστη Σοφία, καθόσον δικαιώνει και τον αρχαίο σοφό που έλεγε ότι “η γλώττα αγαθόν τε και φαύλον ανθρώποις”. Πέραν τούτου το χάρισμα αυτό έχει τέτοια δύναμη που ακόμα και τον μωρό τον κάνει να φαίνεται σοφός!. Συμπερασματικά, η Πρωθυπουργική αυτή Σιωπή είναι ένα άριστο μέσο επιβολής και παράδειγμα για μίμηση και μάλιστα θεόσταλτο. Μου θυμίζει εκείνη τη στάση του Ιησού Χριστού μπροστά στο Πραιτώριο που μας την περιγράφει ο Ευαγγελιστής με τη φράση: “Ο δε Ιησούς εσιώπα”. Διερωτώμαι, πραγματικά, να εσιώπα άραγε ο ιδρυτής της θρησκείας μας για κάποιον άλλο λόγο ή γιατί γνώριζε το κράτος της Σιωπής; Ανόητος, κ. Σόιμπλε, είναι ΄κείνος που δεν ταυτίζει το λόγο τον ορθό με το λόγο της δικαιοσύνης.

Η συνομιλία αυτή, δυστυχώς, μας αποκάλυψε ότι το Ναζιστικό ύφος της εξουσίας θέλει να πιστεύει ότι ζει και βασιλεύει ακόμη και σήμερα αφενός και αφετέρου νομίζει ότι είναι και παντοδύναμο. Την παντοδυναμία του αυτή τη στηρίζει κατά βάση στην οικονομική του δύναμη και τη δύναμη αυτή την εκμεταλλεύεται για να επιβάλει τη θέλησή του στους οικονομικά ασθενέστερους και στους χρεοκοπημένους. Φρονώ ότι αυτός ήταν ο στόχος αυτής της αλαζονικής γλώσσας: να αλλοιώσει και να κάμψει τη βούληση του συνομιλητή του, πράγμα το οποίον συνήθως έχει σαν αποτέλεσμα την αλλοτρίωσή του, την ολοσχερή εξάρτησή του, την πλύση του εγκεφάλου και την “άνευ όρων” παράδοσή του σε μια μνημονιακή πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται εδώ και μια πενταετία, χωρίς, δυστυχώς, να φέρει έστω και ένα θετικό αποτέλεσμα!. Το ύφος αυτού του είδους κατά τρόπο έντεχνο και σταθερό, συνήθως επιδίωκε, κατά την ταπεινή μου γνώμη, στη συνάντηση του Νταβός, τη δημιουργία αποστάσεων και χάσματος ανάμεσα στο πομπό (Σόιμπλε) που είναι και το παίζει “σοφός, παντογνώστης, παντοδύναμος, άνθρωπος της ποιότητας και μάλιστα με γραβάτα” και στο δέκτη (Τσίπρα, τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας), ο οποίος πρέπει να αισθάνεται και ασήμαντος και κατώτερος και εξαρτημένος από τον πομπό. Ανεπιφύλακτα πιστεύω και υποστηρίζω ότι αυτό το ύφος είναι ύφος φθοράς και διαφθοράς και όχι ύφος της συνεννόησης και της επικοινωνίας των Ευρωπαϊκών λαών, γιατί απλούστατα μέσω αυτού διασαλεύεται και μάλιστα αυθαίρετα η σχέση των συμβόλων και συμβολιζομένων, σημαινόντων και σημαινομένων, καθώς τα σημεία φορτίζονται και μάλιστα επικίνδυνα με τα αντίθετά τους σημασιολογικά φορτία.

Πλανάσαι πλάνην οικτράν, κ. Σόιμπλε, αν πιστεύεις ότι η Γερμανική Πολιτική της λιτότητας μπορεί να εφαρμοστεί στην Ε.Ε. πειραματιζόμενος μ΄ αυτόν τον τρόπο πάνω στο Ελληνικό ζήτημα. Αυτή η πολιτική που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους και εξαθλιωμένους έχει, όπως όλα τα ανθρώπινα άλλωστε, ημερομηνία λήξεως. Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι με το ζυγό της λιτότητας που βιώνουν κι αυτοί σήμερα, ξέρω όμως κι αυτό το διαισθάνομαι, καθόσον ο τράχηλος της Ελληνικής ράτσας τέτοιο ζυγό για πολύ δεν υπομένει, και ότι η ώρα της αντίστασης που ξεκίνησε με το ΟΧΙ του 2015, ένα έναυσμα περιμένει και ΄κείνο το ΝΑΙ στο ευρώ, γρήγορα θ΄ αλλάξει όχθη, γιατί τέτοιο ευρώ που ταπεινώνει και εξευτελίζει το λαό, καλύτερα ας μας λείψει ... Οι Έλληνες ξέρουν και αντιστέκονται, όπως έκαναν στην Κατοχή, και πολεμούν με λύσσα κάθε φορά που κάποιοι επιβουλεύονται την ελευθερία και γενικά τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Ο Ελληνικός λαός δεν είναι διατεθειμένος να αφαιρέσει τον ιδεολογικό χαρακτήρα της κοινωνίας του και να τη μεταβάλλει, από μέσο για την εξυπηρέτηση του πολίτη, σε όργανο για την ικανοποίηση ταπεινών επιθυμιών και εγωιστικών τάσεων της Αρίας Φυλής. Και ούτε είναι διατεθειμένος ο Έλληνας να εκδιώξει την ψυχή του από το έργο και τη δράση της Ευρωπαϊκής Κοινωνίας για να κερδίσει με τη βία το σώμα του και ούτε θα θανατώσουμε το πνεύμα μας για να εξασφαλίσουμε τη μηχανή του σώματός μας. Ο Έλληνας επιθυμεί και θέλει η σχέση του με την Ε.Ε. να είναι συνομιλία ζωής και όχι ένας μονόλογος της απρέπειας και της αλαζονείας. Θέλουμε μια Ευρώπη όχι σαν μια μάζα 28 ανελεύθερων λαών, αλλά ως ένα σύνολο με ολοκληρωμένες προσωπικότητες που θα έχει πλήρη συναίσθηση της αξίας του και του προορισμού του. Με δυο λόγια θέλουμε μια Ε.Ε. όπου όλοι οι λαοί της θα αναπτύσσονται με βάση την αξιοκρατία και την ισότητα.

Φρονώ ότι η πρόοδος , η ανάπτυξη και η ευημερία της Ε.Ε. δημιουργείται και είναι καρπός της ισονομίας, της ισοτιμίας και της συνεννόησης και η συνεννόηση είναι συνάρτηση της καλής χρήσης της γλώσσας. Άλλωστε, αυτός καθαυτός ο πολιτισμός μας είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας προσώπων και λαών. Και η συνεργασία αυτή με τη σειρά της είναι δυνατή διά της πειστικής και λογικής γλώσσας. Η αλλαζονική γλώσσα δεν προάγει τη συνεργασία και την αλληλεγγύη που χρειάζεται σήμερα η Ε.Ε.

Δυστυχώς, όπως είδαμε στο Νταβός, η κοσμιότητα και η ευπρέπεια του συνεργάσιμου Λόγου απουσίαζε και θέλω να πιστεύω ότι αυτό έγινε συνειδητά, κι αν “ο μη γένοιτο” έχει και συνέχεια,θα το επαναλάβω για μια ακόμη φορά, καλύτερα ας μας λείψει αυτή η Ευρώπη ... Οι ηγήτορες εκείνοι που προσπαθούν με λόγια ασυνάρτητα, δημιουργήματα κι αυτά των κληρονομικών και βίαιων παθών τους, να καλύψουν την ψυχική τους κενότητα και να εξαπατήσουν, πάντα για το ατομικό τους συμφέρον, τους αδύναμους συνανθρώπους των δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να δικαιώνουν το Γκαίτε που έλεγε: “Θα σας θαυμάσουνε μαϊμούδες και παιδιά, αν τέτοια είναι η πεθυμιά σας, μα καμιά δεν θα αγγίξετε καρδιά, αν ο λόγος σας δεν βγαίνει μέσα από την καρδιά σας”. Πρέπει να το πάρουμε χαμπάρι ότι η σημερινή ωφελιμιστική, κυνική και συντηρητική Ευρώπη δεν συγκινείται ούτε με τους ήρωες, ούτε με τους μάρτυρες που μένουν σιωπηλοί, ενώ οι άλλοι φωνάζουν και θορυβούν, προδίνουν και διεγείρουν. Χρειάζεται, χωρίς άλλο, μεγάλο θάρρος για να πορεύεσαι μόνος σου και πολλή αντοχή να προσαρμόζεσαι κάθε φορά στις αξιώσεις των άλλων, χωρίς να προδώσεις την περήφανη μοναξιά της ψυχής σου. Η σημερινή Ελληνική Αντιστασιακή μοναξιά έχω την αίσθηση – παρά τη μνημονιακή υποχώρηση- ότι αργά ή γρήγορα θα αποτελέσει μια θλιβερή παρένθεση, διότι οι Έλληνες ξέρουν να πολεμούν, άλλωστε, το έχουν αποδείξει πολλές φορές ότι αυτοί δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.

Φρονώ, προσέτι, ότι το έχει η μοίρα του Έλληνα να μην ησυχάζει ποτέ. Από τα πεδία των πολέμων κάποτε για την απόκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και την περιφρούρηση της ελευθερίας του, σήμερα καλείται να δώσει έναν αγώνα σε άλλα πεδία και συγκεκριμένα στο πεδίο της ηθικής και της οικονομικής του ελευθερίας. Ο αγώνας αυτός θέλω να πιστεύω ότι θα δικαιωθεί γιατί ο Έλληνας δεν χαρίζεται ποτέ και σε κανέναν, ούτε σε εξωτερικό και ούτε σε εσωτερικό κατακτητή. Θεωρεί και τους δυο εχθρούς και υπονομευτές των ατομικών του ελευθεριών. Για τον Έλληνα η αξιοπρέπεια και η ηθική ελευθερία που είναι η μητέρα όλων των μορφών της ελευθερίας είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου και οι επίδοξοι σημερινοί τύραννοι (οι τοκογλύφοι δανειστές μας) με τις παράλογες απαιτήσεις τους γυρεύουν να μας στερήσουν το οξυγόνο μας και μάλιστα από ταπεινά και χαμαίζηλα ελατήρια ( της άπληστης κερδοσκοπίας) κι αυτό ο Έλληνας σπρωγμένος από τη φύση και την ιστορία του, θα το πολεμήσει, όπως έκανε πάντα να τεκμηριώνει τη φήμη του για το ηθικό και φιλελεύθερο φρόνημά του, που δεν ανέχεται ζυγό και καταπίεση.

Φρονώ, τέλος, με βάση τα προαναφερθέντα, ότι στη μονομαχία του Νταβός νικητής βγήκε ο Πρωθυπουργός μας και νίκησε διότι άφησε την ψυχή του να κυριευτεί από το σύνθημα της σιωπηλής νίκης. Αυτό το σύνθημα θα πρέπει στη σημερινή συγκυρία να κυριέψει όλους τους Έλληνες του “ΟΧΙ και του ΝΑΙ” και να μη παρασυρθούμε από τις κάποιες συμπαθητικές υποσχέσεις που μας δίνουν κατά καιρούς κάποιοι δήθεν “Φιλέλληνες”, και τούτο διότι κι αυτοί οι τυπικοί λόγοι πολλές φορές είναι άψυχοι και δεν φανερώνουν τον πλούτο του εσωτερικού κόσμου αυτού που τους λέει, και πάνω απ΄ όλα είναι υποκριτικοί και πέρα για πέρα συμφεροντολογικοί. Κάθε λόγος, λέει ο φιλόσοφος, όσο βαθυστόχαστος κι αν είναι και καλοπροαίρετος, έρχεται πάντα σαν μια παράφωνη ενόχληση στην εσωτερική ψυχική αρμονία, κι είναι μηδαμινά του λόγου τα στολίδια, όταν μιλάει η ευγλωττία της ψυχής. Μόνο η γλώσσα των συνετών και των υπεύθυνων ξέρει και λέει τα καλά, βάζοντας πάνω από το ατομικό το κοινωνικό συμφέρον, γιατί αυτοί ξέρουν ότι, όταν ευημερεί το σύνολο, ευημερεί και η μονάδα, ενώ το στόμα των ανοήτων και των αλαζόνων, συνήθως, όπως μας λέει η ιστορία, προαναγγέλει συμφορές και καταστροφές ...Εκείνος που αγνοεί την αλήθεια αυτή δεν είναι μόνο ανόητος, είναι κατά βάση ανεύθυνος και επικίνδυνος. Δυστυχώς, η σημερινή Ευρωπαϊκή Κοινωνία δεν διοικείται από ελεύθερα και υπεύθυνα άτομα, αλλά από δούλους σιωπηλούς και υπάκουους στα κελεύσματα και στις ορέξεις του Γερμανού. Οι τέτοιοι λαοί τέτοια ηγεσία τους αξίζει, κατά συνέπεια η Ευρωπαϊκή Κοινωνία θα γίνει Κοινωνία δικαίου, όταν θα απαλλαγεί απ΄ αυτή την ηγεσία ... Αμήν και πότε... Την αμφισβήτηση αυτής της Εξουσίας, την ξεκίνησε ο Τσίπρας, θέλω να ελπίζω ότι θα βρει μιμητές ...

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >