ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Στην ιστορία της διαμόρφωσης των κοινωνιών, η ταξική πάλη αναπτύσσονταν μεταξύ εκείνων που κατείχαν τον πλούτο και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και σε αυτούς που ζούσανε μόνο από τη δουλειά τους και γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους πρώτους.

Η κρίση που ταλαιπωρεί τη χώρα μας τα τελευταία οκτώ χρόνια, διαμορφώνει μια νέα πάλη, μια πάλη των θυμάτων αυτής της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.
Στην περιοχή της Άρτας και κατ’ επέκταση της Ηπείρου και στον περίγυρο του καθενός μας, αυτή η πάλη των θυμάτων της προαναφερόμενης κρίσης, χωρίζει την τοπική κοινωνία σε αυτούς που υπέστησαν οικονομικές ζημιές, επαγγελματικές, ατομικές και οικογενειακές, σε αυτούς που διέλυσαν τις οικογένειές τους, λόγω της οικονομικής κρίσης και σε αυτούς που έπαψαν να πιστεύουν πλέον στο πολιτικό μας σύστημα και τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.
Εκατοντάδες επαγγελματίες, επιχειρηματίες και έμποροι της περιοχής, σταμάτησαν τις δραστηριότητές τους κι εκείνοι που ακόμα αντέχουν, ελπίζουν πως κάτι σύντομα θα αλλάξει, διαφορετικά και αυτοί (σύντομα) θα καταθέσουν τα όπλα.
Συνταξιούχοι και εργαζόμενοι ακόμη επιβιώνουν, δια της αυστηρής λιτότητας ή δια της «αριστερής» συνταγής, δεν έχω, δεν πληρώνω ή πληρώνω μόνο μέχρι εκεί που φθάνω.
Όλοι μαζί λειτουργούν με το ίδιο σκεπτικό, όπως:
Αν πληρώνουν τους φόρους και τα χαράτσια, σταματάνε τις σπουδές των παιδιών τους ή «κλέβουν» το κράτος ή κάνουν «αρπαχτές» ή παρανομούν αβασάνιστα για να καλύψουν τις ανάγκες επιβίωσής τους.
Οι τέσσερις στους πέντε αρτινούς, έχουν χρονίζοντα χρέη σε τράπεζες, Εφορεία, ή ασφαλιστικούς οργανισμούς.
Ο ένας στους τρεις έχει καθυστερημένες οφειλές στη ΔΕΗ και στην ύδρευση και από αυτούς, ο ένας στους τρεις, κάποια περίοδο ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ να προχωρήσει σε σύντομη ή και διαρκείας ρευματοκλοπή και… νεροκλοπή.
Ακόμη τα νέα ζευγάρια «δοκιμάζονται» επικίνδυνα και οι χωρισμοί και τα διαζύγια παρουσιάζουν κατακόρυφη αύξηση.
Αλλά και ασθενείς περιορίζουν ή και σταματούν τη φαρμακευτική τους αγωγή, γιατί αδυνατούν να καλύψουν το υπερβολικό ποσοστό συμμετοχής στα φάρμακά τους.
Μια γενικευμένη κατάθλιψη, που αγγίζει τους πάντες, ακόμη κι εκείνους που αντέχουν ακόμη στην κρίση ή είχαν και έχουν πάρα πολύ «λίπος» και τουλάχιστον δεν υποφέρουν μέχρι στιγμής.
Όμως έχουμε και σοβαρή πολιτική κρίση, μια κρίση που τραυματίζει την ίδια τη δημοκρατία, μια κρίση που επιδεινώνει την υπάρχουσα «εθνική κατάθλιψη».
Όταν ξέσπασε η κρίση, βρήκε απροετοίμαστους όλους τους έλληνες πολίτες και πολύ περισσότερο όλα τα πολιτικά κόμματα.
Τι συνέβη; Ήταν στραβός ο γιαλός και στραβά αρμενίζαμε ή μας «κακόμαθαν» και μας έγινε ανυπόφορη η κρίση;
Μετά το «όλοι μαζί τα φάγαμε», πρέπει να παραδεχτούμε ότι «όλοι μαζί φταίμε» για το σημερινό κατάντημά μας.
Ζούσαμε στο ψέμα, πιστεύαμε στα ψέματα και πάντα ακολουθούσαμε εκείνους που έλεγαν τα μεγαλύτερα ψέματα, ζούσαμε με δανεικά και (πιστεύαμε) και αγύριστα.
Κι εκείνοι για να μας «κρατήσουν», μας «χρέωναν» στους ευρωπαίους, εμάς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και ενδεχομένως και τις μετέπειτα γενιές.
Το αποτέλεσμα; Σήμερα κανείς δεν πιστεύει πολιτικούς και κόμματα, δεν ελπίζει σε τίποτα, δεν αισιοδοξεί για τίποτα.
Συμπερασματικά, ο γιαλός είναι ίσιος, αλλά οι πολιτικοί μας και τα κόμματα, επίμονα συνεχίζουν στραβά να αρμενίζουν κι εμείς, το ίδιο επίμονα, συνεχίζουμε να τους ακολουθούμε, βρίζοντας και μουντζώνοντά τους!

                                                                                                            Λ.Σ.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >