ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Με πολιτικά επιχειρήματα και κριτική διάθεση τοποθετήθηκαν οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης την κατάθεση από την περιφερειακή αρχή ενός προϋπολογισμού καθαρά διαχειριστικού και χωρίς ίχνος αναπτυξιακής προοπτικής και κοινωνικής ευαισθησίας.

Στην ειδική συνεδρίαση της Παρασκευής 23 Νοεμβρίου για τον προϋπολογισμό του οικονομικού έτους 2019 ο Δημήτρης Χαμπίπης ως ειδικός αγορητής αναφέρθηκε στις λογικές λιτότητας και χαμηλών προσδοκιών που κρατούν την Ήπειρο καθηλωμένη και σε μια σειρά από επιφυλάξεις για τις οποίες η ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ καταψήφισε τον Προϋπολογισμό.

Παραθέτουμε πιο κάτω την ομιλία του…

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είναι πράγματι πολύ σημαντική, μια κορυφαία πολιτική διεργασία η σημερινή συζήτηση.
Ο Προϋπολογισμός ενός μεγάλου οργανισμού όπως είναι η Περιφέρεια Ηπείρου αποτελεί τον βασικό πυλώνα άσκησης πολιτικής και λειτουργίας της Περιφερειακής Διοίκησης.  
Είναι εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο να μελετήσει κανείς και να ελέγξει δεκάδες κωδικούς σε όλο αυτό το πακέτο του Προϋπολογισμού.
Σήμερα εμείς θα κάνουμε γενικής φύσεως παρατηρήσεις και θα σταθούμε στη φιλοσοφία κατάρτισης του Προϋπολογισμού, στις πολιτικές σκοπιμότητες που υποκρύπτει και στις δυνατότητες ρεαλιστικής και αξιόπιστης εφαρμογής του.
Και στην συνέχεια θα αναφερθούμε σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, θα εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας και θα αιτιολογήσουμε την ψήφο μας.

Ένας ακόμη προϋπολογισμός, ο πέμπτος κατά σειρά και ο τελευταίος της θητείας της σημερινής Περιφερειακής αρχής.

Ένας προϋπολογισμός που δεν διαφέρει σε τίποτα σχεδόν από τους προηγούμενους και που αποτελεί εν πολλοίς μια copy pace καταγραφή κωδικών και αριθμών στο ίδιο μοτίβο.

Ένας προϋπολογισμός άχρωμος, χωρίς κανένα σημάδι επανεκκίνησης της Ηπειρώτικης οικονομίας, χωρίς σχεδιασμό για τον αναπροσδιορισμό του αποτυχημένου παραγωγικού μοντέλου, χωρίς ψήγματα αναπτυξιακής στρατηγικής, χωρίς οραματική διάσταση για την προοπτική αυτού του τόπου.  

Ένας προϋπολογισμός στην σκιά του προς ψήφιση στις 18 Δεκεμβρίου  πρώτου μεταμνημονιακού προϋπολογισμού για το 2019 στην βουλή των Ελλήνων και στην αισιόδοξη πρόβλεψη των ευρωπαϊκών θεσμών ότι θα τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, ότι θα συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και ότι δεν θα υπάρξουν κακές εκπλήξεις σύμφωνα με τον Pier Mosxovisi.

Ένας προϋπολογισμός που στα πλαίσια της υφεσιακής πορείας της οικονομίας για 8ο συνεχές χρόνο ακολουθεί στην πραγματικότητα περιοριστικές πολιτικές και πολιτικές λιτότητας. Παρά και το γεγονός ότι σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 4520/2018 δεν γίνεται πλέον πρόβλεψη για διατροφικό επίδομα νεφροπαθών (πρόβλεψη για το 2018 ποσού 1.987.900,00 €) αφού από 1-1-2019 η καταβολή του επιδόματος θα γίνεται από τον Οργανισμό Προνοιακών Επιδομάτων & Κοινωνικής Αλληλεγγύης τα μεγέθη του προϋπολογισμού ακολουθούν καθοδική πορεία.
Για μια ακόμη χρονιά παρατηρείται σταδιακή απομείωση των εσόδων κατά 10.666.911, 00 €, 10,7% (82.573.851,21 έναντι 93.240.762,00€ το 2018) και αντίστοιχα των εξόδων κατά 19.446.439 € ,16,24% (98.494.929,54 € έναντι 117.941.368,00€ το 2018).

Και αυτή ακόμη η τρέχουσα διαχειριστική αντίληψη που κυριαρχεί στο σχέδιο του προϋπολογισμού δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες για το εάν και κατά πόσον αυτός μπορεί στην πορεία να είναι ρεαλιστικός και ισοσκελισμένος που αποτελούν δύο βασικές αρχές για την νομομοποιητική του βάση. Παρακολουθούμε τους αργούς ρυθμούς ενσωμάτωσης των εσόδων και αντίστοιχα των εξόδων του τρέχοντος οικονομικού έτους και η αβεβαιότητα για το εάν θα πραγματοποιηθούν απολογιστικά είναι έκδηλη.

Διαπιστώνουμε ότι πέραν της σταδιακής απομείωσης των επιχορηγήσεων από τους ΚΑΠ που στα χρόνια της κρίσης ξεπερνά το 65%, και τα ίδια έσοδα από ανταποδοτικές υπηρεσίες και τέλη και δικαιώματα συρρικνώνονται και αυτά χρόνο με τον χρόνο σαν συνέπεια του περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας και  κυρίως της αδυναμίας των πολιτών λόγω της φτώχειας να πληρώσουν.
Στην πράξη δηλ. υπάρχει αμφιβολία αν και κατά πόσον ακόμη και αυτά που προϋπολογίστηκαν ως έσοδα θα μπορούν να εισπραχτούν.

Το κατά πόσο όμως ένας προϋπολογισμός που εξαρτάται άμεσα από την γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας και από μια κεντρική κυβέρνηση που αδυνατεί να δρομολογήσει αναπτυξιακές πολιτικές μπορεί να είναι εφαρμόσιμος αποτελεί σήμερα ζητούμενο.

Σε μια εποχή που όλοι ευελπιστούμε ότι είναι μεταβατική μιας και διαφαίνεται ότι με το οριστικό τέλος των μνημονίων η χώρα θα πρέπει να διαπεραστεί από ένα αναπτυξιακό ηλεκτροσόκ, οι περιφέρειες θα πρέπει να ηγηθούν της προσπάθειας της παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Είναι μια μαγική, μια εύφημη λέξη η ανάπτυξη που όλοι την χρησιμοποιούν αλλά αποτελεί ζητούμενο ποιοι την εννοούν πραγματικά. Ανάπτυξη όμως από ποιόν, για ποιους, με ποιόν τρόπο και με ποιες προϋποθέσεις;;;.

Η ανάπτυξη αποτελεί ένα σύνθετο οικονομικό γεγονός που απαιτεί ένα συνολικό σχέδιο με την ιδανική και αέναη αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων και των συντελεστών παραγωγής.  Η ολοκλήρωση ενός μεγάλου έργου υποδομής όπως είναι η Ιόνια οδός σε συνδυασμό με την Εγνατία είναι μια σημαντική αφετηρία και πολύ θετική εξέλιξη.
Δεν αρκεί όμως από μόνη της να εγγυηθεί την ανάπτυξη της Ηπείρου.

Χρειάζεται σήμερα μια αναπτυξιακή δυναμική με έμφαση στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε περιοχής και η Ήπειρος όλοι συμφωνούμε ότι υπερέχει σε ποιοτική πρώτη ύλη και σε δυνατότητες στον πρωτογενή τομέα. Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η πτηνοτροφία, η αλιεία και τα δασικά προϊόντα σε συνδυασμό με το τουριστικό προϊόν θα πρέπει να αποτελούν την ατμομηχανή της δικής μας ανάπτυξης και προς τα εκεί θα στρέψουμε το βλέμμα μας στο μέλλον.

Είναι παράδοξο το γεγονός να διαπιστώνουμε όλοι την αξία της ηπειρώτικης γης και των ιδανικών εδαφοκλιματικών συνθηκών και να βρίσκεται η Ήπειρος στην πρώτη θέση σε δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους εκπαιδευτικούς κυρίως και εδώ φαίνεται ανάγλυφα η αποτυχία των πολιτικών επιλογών σε κεντρικό και αυτοδιοικητικό πολιτικό επίπεδο διαχρονικά και σε βάθος χρόνου στο παρελθόν.
Η υπεροχή του τριτογενούς τομέα και μάλιστα με το εξωπραγματικό ποσοστό του 76% σε σχέση με τον πρωτογενή που μόλις αγγίζει το 11% ως ποσοστό του παραγόμενου ΑΕΠ της Ηπείρου δείχνει την στρέβλωση και τις λαθεμένες επιλογές που οδήγησαν στην υπανάπτυξη.
Εμείς εδώ μπορεί να μην έχουμε το άγχος για υποβολή στους πολίτες μέτρων υπερφορολόγισης για την δημιουργία πλεονασμάτων, όμως η οικονομική εξάντληση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τις επιχειρήσεις σε αδιέξοδα, σε κόκκινα δάνεια, σε ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το δημόσιο και εκτός αναπτυξιακής προοπτικής και  συνάμα τα νοικοκυριά σε παραπέρα φτωχοποίηση και μηδενική ψυχολογία καταναλωτή.  
 
Ο προϋπολογισμός ενός μεγάλου φορέα όπως είναι η Περιφέρεια Ηπείρου και ως ο βασικός πυλώνας της εύρυθμης και αποτελεσματικής λειτουργίας της, θα έπρεπε να περιλαμβάνει έναν πολιτικό προσανατολισμό για τον επανασχεδιασμό του παραγωγικού μοντέλου, με την κατασκευή μικρών και μεγάλων έργων υποδομής, με διαρκή και αέναη αξιοποίηση και εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πόρων που απλόχερα προσφέρει η Ηπειρώτικη γή, με σεβασμό στο περιβάλλον, με μείωση της γραφειοκρατίας, στήριξη νέων επενδύσεων, εκσυγχρονισμό υφιστάμενων επιχειρήσεων, ένταξη στην παραγωγική διαδικασία της επιστημονικής γνώσης και των καινοτόμων δράσεων, αξιοποίηση όλων των χρηματοδοτικών προγραμμάτων που τίποτα από όλα αυτά δεν διαφαίνεται ως όραμα για την μεταμνημόνιο εποχή για την Ήπειρο και τους Ηπειρώτες.
 
Και αυτός ο περιοριστικός προϋπολογισμός έχει λανθασμένη πολιτική στόχευση, αντιαναπτυξιακές προτεραιότητες και χωρίς ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας

Στην πλέον ζοφερή για τους Ηπειρώτες συγκυρία θα έπρεπε να δεσπόζει η κοινωνική αλληλεγγύη, η στήριξη των κοινωνικών δομών, των μονάδων υγείας και της παιδείας ακόμη και αν αυτό επιβάλλει περικοπές άλλων δαπανών και ιδιαίτερα σε συνεχή ταξίδια, σε συμμετοχή σε όλες τις εκθέσεις ανά την Ευρώπη, σε δεξιώσεις, και σε επικοινωνιακού τύπου παντός είδους δραστηριότητες.

Στον ΚΑΕ 9000 εμφανίζεται ένα τεράστιο ποσό επιχορηγήσεων από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, του ΕΣΠΑ και των διατομεακών Ευρωπαϊκών Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων που αθροιστικά προσεγγίζει τα 72.000.000, 00€. Ένα ποσό που αν υπήρχε πολιτική βούληση από την περιφερειακή αρχή θα μπορούσαν να δρομολογηθούν συγκεκριμένες δράσεις σε έργα υποδομής που θα αποτελούσε κίνητρο και θα συνέβαλε στην νέα αναπτυξιακή δυναμική που έχει ανάγκη η Ήπειρος. Αντί γι’ αυτό σήμερα για μια ακόμη φορά έχουμε μια θολή εικόνα που κάθε άλλο παρά αισιόδοξη πρόβλεψη προσφέρει.  Και πέραν της διαχειριστικής λογικής απουσιάζει για μια ακόμη φορά από την συζήτηση το τεχνικό πρόγραμμα, το σημαντικότερο κομμάτι που έχει άμεση σχέση με τις πολιτικές επιλογές, προτεραιότητες και κατευθύνσεις της Περιφερειακής αρχής που όπως όλα δείχνουν για μια ακόμη φορά θα πρέπει να γκρινιάξει ο Χατζηεφραιμίδης, ο Ζιώβας και ο Ζήκος για να μας παραδοθεί λίγο πριν το καλοκαίρι. Το τεχνικό πρόγραμμα σύμφωνα με το άρθρο 268 του Ν.3852/2010 όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 78 του Ν. 4172/2013 αποτελεί βασική προϋπόθεση για την υποβολή, την ψήφιση και την εκτέλεση του προϋπολογισμού εκάστου έτους.

Η περιφερειακή αρχή οφείλει να εστιάσει στην αξιοποίηση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ και των διατομεακών Ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών προγραμμάτων και να δρομολογήσει την σύνταξη οικονομοτεχνικών μελετών που με έγκυρο και έγκαιρο τρόπο θα έχουν προϋποθέσεις ένταξης και έγκρισης μικρών αλλά κυρίως μεγάλων έργων που θα δώσουν ώθηση σε αναπτυξιακές προσπάθειες και θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάταξης της πραγματικής οικονομίας.

Δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια για χαμηλή απορροφητικότητα η για απεντάξεις έργων λόγω κακής εφαρμογής και διαχείρισης. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αυτός ο τσαρλατάνος της πολιτικής εδώ δίπλα πρίν λίγα χρόνια που κυβερνούσε την Ιταλία είχε δηλώσει δημόσια και με την θρασύτητα που τον διέκρινε «εγώ θέλω όσα ευρώ αναλογούν στην χώρα μου να έρχονται σε ποσοστό 100% ακόμη και αν τα μισά φαγωθούν στον δρόμο από τα λαμόγια». Γιατί είναι χρήματα που ανήκουν στους Ιταλούς πολίτες και με κάθε τρόπο θα αναθερμάνουν την οικονομία που τα έχει ανάγκη.
Εμείς χωρίς να συμφωνούμε με τέτοιου είδους αντιλήψεις από την αρχή δηλώσαμε ότι ακόμη και ανοχή σε προχειρότητες η αναβολές ήμαστε διαθέσιμοι να παρέχουμε αρκεί να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ από αυτά που δικαιούται η χώρα και αναλογούν στην Ήπειρο και στους Ηπειρώτες πολίτες.

Δεν συμφωνούμε με πολιτικές επιλογές περί ανακατανομής των υφιστάμενων περιορισμένων πόρων με κριτήρια πελατειακής αντίληψης, παροχολογίας και πολιτικής αντιπαροχής όπως το όψιμο και λόγω της προεκλογικής περιόδου ενδιαφέρον για την συντήρηση μοναστηριών και να τίθεται σε δεύτερη μοίρα η υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης που στην πλέον ζοφερή συγκυρία για την χώρα έχουν περισσότερο ανάγκη από ποτέ και οι Ηπειρώτες πολίτες.

Και ακόμη να είναι έκδηλη η αδιαφορία για την λειτουργικότητα οργανισμών που από την φύση τους έχουν σημαντική συμβολή στην αναπτυξιακή προοπτική του τόπου και ιδιαίτερα του πρωτογενούς τομέα όπου και πρέπει να ρίξουμε πλέον το κύριο ενδιαφέρον μας.
Οι ΓΟΕΒ και οι ΤΟΕΒ έχουν αφεθεί στην μοίρα τους με τεράστια ελλείμματα και αδυναμία εξόφλησης ακόμη και των λογαριασμών της ΔΕΗ πλέον αδυνατούν να εγγυηθούν την υδροδότηση των εύφορων περιοχών και να στηρίξουν την ανάπτυξη του αγροτικού τομέα της Ηπείρου.

Έχουμε επιφυλάξεις γιατί ενώ ορισμένες δαπάνες που έχουν από τη φύση τους μια σταθερή περιοδικότητα, μια παγιότητα θα λέγαμε, παρουσιάζουν μία περίεργη και αναιτιολόγητη απόκλιση χρόνο με το χρόνο και μας δημιουργούν σκέψεις και προβληματισμούς.
Διαπιστώνουμε μια ανορθολογική αποτύπωση των μειώσεων που πραγματοποιούνται χρόνο με τον χρόνιο στο σκέλος των εξόδων.
Δεν συμφωνούμε με περικοπές σε κοινωνικές και αναπτυξιακές δομές ενώ ταυτόχρονα παραμένουν  σταθερά η ενισχύονται λειτουργικά έξοδα και πρόσθετες αμοιβές προσωπικού.

Επίσης έχουμε επιφυλάξεις για μία σειρά κονδυλίων που εμφανίζονται ως έσοδα, τα οποία δεν έχουν την αντίστοιχη αιτιολόγηση για το που, πως και με ποιον τρόπο θα διατεθούν.
Προϋπολογίζονται πολύ μεγάλα κονδύλια για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, του ΕΣΠΑ και των διατομεακών Ευρωπαϊκών Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων χωρίς να υπάρχει η ανάλογη αποτύπωση με τις στοχευμένες παρεμβάσεις σε έργα και κυρίως αναλογικά σε κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα.

Καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε και να συμπράξουμε σε έναν προϋπολογισμό με περιορισμένες δυνατότητες και καθαρά διαχειριστικής λογικής.

Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
εμείς δεν ήμαστε αρνητικοί και θα ψηφίζαμε μία μεγάλη ενότητα του Προϋπολογισμού που αφορά λειτουργικές δαπάνες της Περιφέρειας και των Περιφερειακών Ενοτήτων. Δεν μπορούμε δηλαδή να καταψηφίσουμε λειτουργικές δαπάνες, μισθοδοσία προσωπικού, απόδοση προνοιακών επιδομάτων και αγροτικών επιχορηγήσεων.
Για το υπόλοιπο όμως κομμάτι όπως αναφερθήκαμε παραπάνω και όπως με πιο συγκεκριμένα παραδείγματα θα αναφερθούν στην συνέχεια ο επικεφαλής της παράταξης Γιώργος Ζάψας και οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι Μάκης Χατζηεφραιμίδης και Γιώργος Ζάκας έχουμε επιφυλάξεις.
Ο Προϋπολογισμός της Περιφέρειας αποτελεί για τελευταία φορά ένα άρθρο, ένα ενιαίο κείμενο και δεν μπορούμε να το κατατμήσουμε ώστε μία ενότητα να την ψηφίσουμε και όπου έχουμε επιφυλάξεις να καταψηφίσουμε.
Γι’ αυτό εμείς σήμερα καταψηφίζουμε τον προτεινόμενο Προϋπολογισμό για το οικονομικό έτος 2019.
Σας Ευχαριστώ.   

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >