Του Δημήτρη Χαμπίπη

Η σκανδαλολογία και η προσπάθεια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων αποτελεί συνήθη πρακτική στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Πολιτικά στελέχη και φορείς που νοιώθουν την πολιτική τους ύπαρξη να απειλείται και κάνοντας κατάχρηση εξουσίας καταστρώνουν σενάρια κατασυκοφάντησης πολιτικών αντιπάλων τις περισσότερες φορές μόνο με αποχρώσεις ενδείξεις και κρεμάνε στα μανταλάκια ανθρώπους με αξιοπρέπεια και με εμπλοκή σε υποθέσεις μόνο με αγνές προθέσεις.
Και συνήθως αποδεικνύεται «άνθρακας ο θησαυρός», αλλά το στίγμα και η δημόσια διαπόμπευση μένουν. Γιατί στην δημοσιότητα η πρώτη εικόνα είναι αυτή που μένει.
Η διάψευση και η αθώωση συνήθως περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Άκρατη η σκανδαλολογία, αλλά ελάχιστες οι υποθέσεις που η εμπλοκή πολιτικών προσώπων πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης και ακόμη πιο λίγες οι περιπτώσεις τελεσίδικης καταδίκης. Μόνο κάποιος άσημος βουλευτής της ΝΔ Κέρκυρας ονόματι Γεωργιάδης καταδικάστηκε για παιδεραστία, κάποιος επίσης βουλευτής Χανίων της ΝΔ ονόματι Μιχελάκης που καταδικάστηκε για χρηματισμό και βεβαίως η βαρύγδουπη υπόθεση με την τραγική φιγούρα του Άκη Τσοχατζόπουλου που ευτέλισε και τσουβάλιασε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και απαξίωσε την πολιτική στα μάτια της κοινωνίας.
Η σκανδαλολογία δεν συμβάλει θετικά στην πολιτική, την κοινωνική και την εξέλιξη και εμπέδωση της δημοκρατίας μας.
Αυτό που καταφέρνει είναι ότι διασπά τον ιστό της κοινωνίας, διχάζει και διαιρεί.
Είναι βαθιά συντηρητική αντίληψη το «διαίρει και βασίλευε».
Η υπόθεση NOVARTIS είναι πράγματι όπως με πολιτικά ανήθικο τρόπο ειπώθηκε δημόσια από τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλο καραμπινάτο σκάνδαλο.
Αφορά σίγουρα εκατοντάδες γιατρούς και στελέχη των συστημάτων υγείας πολλών χωρών ανά τον κόσμο που έπαιρναν ένα χοντρό φακελάκι και απολάμβαναν χλιδάτες διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς με αντάλλαγμα την πολυφαρμακία. Είναι η σίγουρη μέθοδος για να κυριαρχήσει μονοπωλιακά στην εμπορία φαρμάκου ένας πολυκλαδικός φαρμακευτικός κολοσσός και αυτό ερευνάται σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η εμπλοκή όμως η όχι πολιτικών προσώπων απασχόλησε για πολλά χρόνια την κοινωνία η οποία πλέον περιμένει ετυμηγορία και σε καμιά περίπτωση συγκάλυψη.
Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κιοτεύει στην ιδέα ότι μπορεί να επαναλάβει το μέγα λάθος του πατέρα του το βρώμικο ’89 και να δηλώνει ότι δεν θα υιοθετήσει την σκανδαλολογία ως στοιχείο της πολιτικής αντιπαράθεσης μιας και οι πρωθυπουργοί κρίνονται στην κάλπη, στην συνείδηση των πολιτών και στις σελίδες της ιστορίας.
«Και οι κρίνοντες κρίνονται» όμως σύμφωνα με τον Γέρο της Δημοκρατίας Γεώργιο Παπανδρέου.
Κρεμάστηκαν στα μανταλάκια, σπιλώθηκαν και τσαλαπατήθηκαν δημόσια δέκα σημαίνοντα πολιτικά πρόσωπα χωρίς καν αποχρώσεις ενδείξεις. Μόνο από καταγγελίες προστατευόμενων μαρτύρων.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι η δικαιοσύνη απάλλαξε τους εννέα από αυτούς που τώρα ζητούν αποκατάσταση με τα νέα στοιχεία των ίδιων εισαγγελικών αρχών για άνωθεν παρεμβάσεις ώστε να στοχοποιηθούν πολιτικά πρόσωπα.
Για τον Αντρέα Λοβέρδο όμως το μαρτύριο συνεχίζεται. Η Εισαγγελέας της αρχής κατά της διαφθοράς επιμένει για την ποινική του δίωξη για αποδοχή παράνομου χρήματος.
Είναι παράδοξο και συνάμα τραγελαφικό το γεγονός ο κ. Λοβέρδος που εφάρμοσε την ηλεκτρονική συνταγογράφιση και μετά το 2011 μείωσε την φαρμακευτική δαπάνη κατά 3, 5 δις ευρώ σε ετήσια βάση, χρήματα που χανόταν αναίτια από τα ασφαλιστικά ταμεία αλλά και τον Έλληνα φορολογούμενο σήμερα να διασύρεται δημόσια σαν κοινός καταχραστής. Και αυτό γιατί κάποιος άγνωστος και χωρίς καμία ιδιότητα τον κατηγορεί ότι κάποιο φαρμακευτικό σκεύασμα πωλούνταν ακριβότερο στην αγορά σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Με την απλή λογική δηλ. χρηματίστηκε από μια εταιρία που με νόμιμο πολιτικό τρόπο ζημίωσε οικονομικά.
Εδώ ο κ. Λοβέρδος και εφ’ όσον νοιώθει αθώος οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην ταυτίζεται με Άδωνη, Κυριάκο και τ’ άλλα τα παιδιά για να εκμαιεύσει πολιτική λύση.
Να ζητήσει ο ίδιος άρση της βουλευτικής του ασυλίας, να υποστεί το μαρτύριο του εδωλίου ως κατηγορούμενος, να αθωωθεί και να αποδοθεί λευκός στην κοινωνία.
Ο Ελληνικός λαός έχει ένστικτο, σε απόλυτο βαθμό ευθυκρισία και ξέρει καλά να δικαιώνει και να αποκαθιστά όποιον αδίκως κατηγορήθηκε και σπιλώθηκε δημόσια.
Ο Αντρέας Λοβέρδος θα πρέπει να έχει ως μέντορα τον Ανδρέα Παπανδρεου. Που το βρώμικο ’89 υπέμεινε και δέχτηκε αγόγγυστα και με αξιοπρέπεια την παραπομπή του. Και κάθισε στο σκαμνί για 4 ολόκληρους μήνες. Κάθισε νοερά όμως γιατί είχε δίπλα του 24 ώρες το 24ωρο τον Βαγγέλη Βενιζέλο για να μην τον παραπλανήσουν, να μην τους κάνει και την χάρη, και να μην τολμήσει να τον αγγίξει κανείς. Όταν αθωώθηκε ανέλαβε ο Ελληνικός λαός την δική του ετυμηγορία. Λίγους μήνες μετά τον εκτόξευσε στα ουράνια με το 46,4% αποκαθιστώντας στο ακέραιο την τιμή και την υπόληψή του.
Και στέλνοντας τον μέγα σκευωρό Κων/νο Μητσοτάκη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Όταν λοιπόν ο Αντρέας Λοβέρδος αθωωθεί στην δικαιοσύνη να παραδώσει στην συνέχεια τους σκευωρούς σε εμάς.
Για να αποδώσουμε «τα τω καίσαρος τω καίσαρι»…

                         

Ο Δημήτρης Χαμπίπης είναι Οικονομολόγος



      



ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ

Go to top