ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Η σκανδαλολογία αποτελεί το πλέον νοσηρό φαινόμενο της πολιτικής ζωής του τόπου και έχει συμβάλει τα μέγιστα στην πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος αλλά και της δημοκρατικής ομαλότητας.

Άνθρωποι εμπαθείς και μικρόψυχοι κάνοντας τις περισσότερες φορές χρήση και κατάχρηση εξουσίας καταστρώνουν σενάρια κατασυκοφάντησης πολιτικών αντιπάλων τις περισσότερες φορές μόνο με αποχρώσεις ενδείξεις και κρεμάνε στα μανταλάκια ανθρώπους με αξιοπρέπεια και με εμπλοκή σε υποθέσεις μόνο με αγνές προθέσεις.

Η υπόθεση Novartis ταλάνισε και δίχασε την Ελληνική κοινωνία  για πέντε ολόκληρα χρόνια και οσωνούπω αναμένεται να λάμψει η αλήθεια.
Όσο «ξυλώνεται το πουλόβερ» και διαπιστώνεται η απόλυτη ανυπαρξία στοιχείων που να δικαιολογούν την εμπλοκή πολιτικών προσώπων τόσο η αλήθεια είναι «ηλίου φαεινότερη».
Έχει ήδη διαχωριστεί το ποινικό κομμάτι της υπόθεσης με την αμετάκλητη απαλλαγή από κάθε ευθύνη των εννέα από τους δέκα αρχικά κατηγορούμενους και  μόνο με τον Ανδρέα Λοβέρδο να ζητάει την άρση της βουλευτικής του ασυλίας προκειμένου να αποδείξει την χαλκευμένη παραπομπή του και την ολοφάνερη σκευωρία.
 Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι στην αγορά φαρμάκου γινόταν ένα πάρτι διαχρονικά και σε βάθος χρόνου από όλες τις φαρμακευτικές εταιρείες με κυρίαρχη την NOVARTIS.
Με δέλεαρ την πολυφαρμακία οι φαρμακευτικές εταιρείες διεκδικούσαν μέχρι το 2011 μεγαλύτερο μερίδιο της φαρμακευτικής δαπάνης και η συντριπτική πλειοψηφία του ιατρικού κατεστημένου δεν είχε αντιστάσεις.
Ο δύσμοιρος Έλληνας πολίτης έπρεπε να επιβαρύνει την υγεία του με αχρείαστα σκευάσματα και ταυτόχρονα να δαπανά αυτός και τα ασφαλιστικά ταμεία 3, 5 δις ευρώ άνευ λόγου και αιτίας.
Το 2011 ο Αντρέας Λοβέρδος με τον νόμο για την ηλεκτρονική συνταγογράφιση έβαλε κάποια τάξη στο άναρχο καθεστώς κατασπατάλησης και διασπάθισης της φαρμακευτικής δαπάνης με αποτέλεσμα οι φαρμακευτικές εταιρείες να απολέσουν τεράστια κέρδη.
Η έρευνα πλέον με την συγκρότηση της προανακριτικής επιτροπής της βουλής μεταφέρθηκε στο γήπεδο των πολιτικιών ευθυνών του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Είναι απορίας άξιο πως και με ποιές αμφίρροπες παρεμβάσεις ο Αλέξης Τσίπρας ανέδειξε στο Υπουργικό Συμβούλιο της δεύτερης φοράς αριστεράς (η πρώτη και αυθεντική ήταν η δεκαετία του ’80) ένα καραμπινάτο στέλεχος της Καραμανλικής λαϊκής δεξιάς.
Ένα στέλεχος που για τις υπηρεσίες του ο Κώστας Καραμανλής τον είχε ανταμείψει  μόνο με την θέση του επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών το 2009.
Εκεί που παρακολουθούν δημοκρατικούς πολίτες, που συνεργάζονται με χαφιέδες παντός τύπου, με πληροφοριοδότες, που φακελώνουν και που με την μέθοδο της προβοκάτσιας ενοχοποιούν ανύποπτους πολίτες. Και αυτά στο όνομα της δημόσιας ασφάλειας και της προστασίας του πολίτη. Αυτά έμαθε ο άνθρωπος αυτά εφάρμοσε.
Για όποιον παρακολουθεί από κοντά την υπόθεση NOVARTIS τελικά δεν πρόκειται απλά για ένα καραμπινάτο σκάνδαλο όπως ντελάλισε ο αρχιμάγειρας, αλλά για σκευωρία μεγατόνων.
Δεν ήθελε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος να είναι αγνόμων απέναντι στον ευεργέτη του Αλέξη Τσίπρα και όταν στις αρχές του 2016 ξεκίνησε η δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε δράση. Ήθελε προφανώς να προσφέρει και αυτός κάτι μιας και πολιτικά ήταν «ωσεί παρών».
Έκανε όμως και αυτός το ίδιο λάθος με τον μέντορά του Κων/νο Μητσοτάκη ο οποίος το βρώμικο ’89 για να αποπροσανατολίσει ενέπλεξε και τον τότε πρωθυπουργό Αντρέα Παπανδρέου και έβαλε στο κάδρο της NOVARTIS δέκα κορυφαία πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η εμπλοκή αναξιόπιστων προστατευόμενων μαρτύρων που φάσκουν και αντιφάσκουν, οι ασφυκτικές πιέσεις σε εισαγγελικούς λειτουργούς (Ράϊκου, Αθανασίου, Αγγελής κλπ), η   
εμμονική με την υπόθεση κα. Τουλουπάκη και η εμπλοκή επιχειρηματιών που τον κατηγορούν δημόσια για καταχρηστική επέμβαση στους αρμούς της δικαιοσύνης αποτελούν ακράδαντα στοιχεία για τον πολιτικό εμπνευστή της σκευωρίας.
Δεν μένουν πλέον και πολλά περιθώρια για το αν γνώριζε η δεν γνώριζε ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Για έναν υποτίθεται οξυδερκή άνθρωπο δεν έχει λογική η απορία «αν γώριζε η αριστερά του τι ποιεί η δεξιά του».
Και θα αποτελεί στρατηγικής σημασίας ήττα της αριστεράς αν στην συνέχεια της υπόθεσης κληθεί ο Αλέξης Τσίπρας να απολογηθεί και να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Το λάθος του Αλέξη Τσίπρα ήταν η ανίερη πολιτική συμμαχία με την Καραμανλική πτέρυγα της δεξιάς παράταξης (πέρα από την ακροδεξιά) και η ανάδειξη ενός ανθρώπου που μόνο ΚΥΠαντζίδικες περγαμηνές είχε στο ενεργητικό του.
Το μεγάλο λάθος ήταν ότι τον άκουγε και υιοθετούσε της αντιδημοκρατικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές του για να πλήξει πολιτικούς αντιπάλους.
Το μέγα λάθος όμως είναι ότι ακόμη και σήμερα επεμβαίνει με τρόπους αντιθεσμικούς στο έργο της προανακριτικής επιτροπής και της δικαιοσύνης και απλώνει την αγκαλιά του να προστατεύει πολιτικά έναν ΚΥΠΑτζή αντί να αποστασιοποιηθεί και να τον ρίξει στον καιάδα.
Ήταν σίγουρα μικρούλης ο Αλέξης Τσίπρας το βρώμικο ’89 και δεν κατάλαβε τότε το πόσο διχάστηκε η κοινωνία και το πόσο πληγώθηκε η δημοκρατία μας.
Ως ένα στέλεχος όμως που θέλει να μιμείται τον Αντρέα Παπανδρέου καλά θα κάνει να ξαναδιαβάσει την σκευωρία εκείνη δυό και τρείς φορές…
Για τιμωρία…   

                                         

Ο Δημήτρης Χαμπίπης είναι Οικονομολόγος

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >