ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Το ψυχόδραμα που ο Έλληνας πολίτης βιώνει τα τελευταία χρόνια δεν χρήζει απλά επιστημονικών αναλύσεων και εξηγήσεων.  

Η στυγερή δολοφονία ενός νέου ανθρώπου στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 έδωσε αφορμή για βαθυστόχαστους συνειρμούς και αναλύσεις.
Ο προβληματισμός για τα φαινόμενα των ακροτήτων που ενέσκηψαν στην χώρα μας σαν συνέπεια της βαθιάς οικονομικής κρίσης είναι διάχυτος.
Πολλά ειπώθηκαν και αρκετό μελάνι χύθηκε αλλά η αποτρόπαιη πράξη δημιούργησε τετελεσμένα και τα φοβικά σύνδρομα φωλιάζουν πλέον στις ψυχές μας.
Ένας αδιέξοδος και συνεχώς διογκούμενος φαύλος κύκλος ανεργία, φτωχοί, νεόπτωχοι, παρακμή, ελλείμματα, χρέος, ιδιότυπη δημοσιονομική κατοχή, ύφεση και η παντελής αδυναμία του πολιτικού συστήματος να τον ελέγξει δημιουργεί ασφυκτικές πιέσεις στον δοκιμαζόμενο πολίτη, θρυμματίζει την κοινωνική συνοχή και σκιάζει τον Ελλαδικό ουρανό.
Σε συνθήκες έκπτωσης ηθών, αρχών και αξιών που η δημοκρατία δοκιμάζεται, ιστορικά καταγράφεται ότι βγαίνουν οι ακραίοι και τα φαντάσματα για να ασελγήσουν πάνω της.
Βρίσκουν ευκαιρία να γκρεμίσουν ότι απέμεινε και σαν εωσφόροι να συμπαρασύρον στο δικό τους σκοτάδι το σύμπαν.
Γιατί αυτοί θέλουν την δική τους βίαιη, ετσιθελική επιβολή και κυριαρχία.
Η Χρυσή Αυγή δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα μόρφωμα ανεκδιήγητων, αμόρφωτων και απαίδευτων μπράβων της νύχτας οι περισσότεροι από τους οποίους το μόνο που γνωρίζουν είναι να ασχημονούν, να εκφοβίζουν και να τραμπουκίζουν.
Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας όμως και η δημοκρατία νοσεί και εξάπτονται τα συντηρητικά ένστικτα της κοινωνίας στρέφοντας το βλέμμα προς τα άκρα.
Είναι άκρως ανησυχητικό το φαινόμενο του ακραίου εθνικισμού διανθισμένου με το λιβάνισμα στα ιδανικά της θρησκείας και της οικογένειας για να γίνεται δελεαστικό.
Η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία,  ο ναζισμός και οι κάθε είδους ακρότητες δεν μπορούν να προβάλλονται ως άλλοθι στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα και δεν συνάδουν με τα δημοκρατικά ιδεώδη και τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα μιας δημοκρατίας διαχρονικά και σε βάθος χρόνου πρότυπο για τον πολιτισμένο κόσμο.
Τα ατράνταχτα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας μαρτυρούν ότι δεν ήταν ο Γιώργος Ρουπακιάς ένας περιφερόμενος περιθωριακός τύπος και απλά ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής όπως επιχειρήθηκε στην αρχή να παρουσιαστεί αλλά ένας τραμπούκος της εμπροσθοφυλακής, δασκαλεμένος και στρατευμένος έτοιμος για όλα.
Στα απόνερα της περιδίνησης της οικονομίας που όλα τα στροβιλίζει και οι θεσμοί δεν έμειναν ανέγγιχτοι.
Η δικαιοσύνη αναξιόπιστη και αυτή δεν είναι τυφλή (όπως θα όφειλε να είναι). Και έχει κατηγορηθεί ούκ ολίγες φορές για άτεγκτη κρίση επιλεκτικά και μόνο απέναντι σε αδύναμους και ευάλωτους πολίτες, ενώ για ανομίες των μεγαλοκαρχαριών «κάνει τα στραβά μάτια».
Την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης όμως, μια υπόθεση χιλιάδων σελίδων την διερεύνησε εξονυχιστικά και με γνώμονα την τιμωρία των ενόχων και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας.
Η 7Η Οκτωβρίου έχει ήδη καταχωρηθεί με ανεξίτηλα γράμματα στα δικαστικά χρονικά. Η δικαιοσύνη αγνόησε τις σειρήνες που την ήθελαν αδύναμη και ευάλωτη σε εξωθεσμικές απειλές και εκβιασμούς και στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων.
Η απόδοση δικαιοσύνης μπορεί να αφορά πρώτιστα τις οικογένειες των θυμάτων και τους οικείους τους. Δεν παύει όμως να αφορά και κάθε μέλος της κοινωνίας μας που δίνει καθημερινά την δική της μάχη να ξεμπροστιάσει τα έργα και τις ημέρες της νεοναζιστικής οργάνωσης.
Η ετυμηγορία της δικαιοσύνης βασίστηκε σε καθαρά δικονομικά και ντοκουμαρισμένα κριτήρια, αλλά είναι βέβαιο ότι αφουγκράστηκε και την οργή της κοινωνίας για ανθρώπους που συνειδητά και οργανωμένα ασελγούν στην δημοκρατία μας.
Η καταδίκη του Γιώργου Ρουπακιά ήταν δεδομένη και αυτονόητη μαζί και με τους άλλους συνεργούς, τα αντρείκελα που σε χρόνο dt προσέτρεξαν οπλισμένοι σαν αστακοί να κατακρεουργήσουν έναν άοπλο.
Η ταμπέλα όμως ΧΡΥΣΗ ΑΥΤΗ – ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ είναι το ρεζουμέ μιας δικαστικής απόφασης που βάζει τέλος στα έργα και τις ημέρες ανθρώπων που για να επιβάλουν την αφεντομουτσουνάδα τους είχαν εξάψει τα φοβικά σύνδρομα της κοινωνίας μας.
Μπράβοι της νύχτας, υποχθόνιοι, underground που βγήκαν από το καβούκι τους για να σώσουν μια κοινωνία σαστισμένη και στριμωγμένη στην γωνία χρησιμοποιώντας όμως μεθόδους cosa nostra.
Κόλαφο αποτελεί η ιστορική απόφαση και για τους τετρακόσιους χιλιάδες Έλληνες πολίτες που δυσανασχετούν και πολύ καλώς, αλλά ο συγκεκριμένος τρόπος αντίδρασης που το 2015 με την ψήφο τους έδωσαν δύναμη και ορμή σε περιθωριακούς τύπους και τους παρείχαν δημοκρατική νομιμοποίηση έγινε μπούμερανγκ για την σπαραζόμενη κοινωνία αλλά και για τους ίδιους.

Οι τύψεις είναι σαν τις ερινύες, τις υποχθόνιες θεές του δρούν μόνο στο σκοτάδι και σου τρώνε τα σωθικά χωρίς έλεος…

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >