ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Ορισμένες έννοιες ως εκφράζουσες ιδεατές αντιλήψεις και πανανθρώπινες αξίες θα έπρεπε να περιφρουρούνται και να προστατεύονται σαν κόρη οφθαλμού.

Είναι ιεροσυλία η λέξη μεταρρύθμιση να χρησιμοποιείται «κατά το δοκούν» από κάθε λογής πολιτευτές και να αλλοιώνεται η σημαντικότητα και τo βαθύτερο νοημά της.
Ως μεταρρύθμιση μπορεί να ορισθεί ένα ευρύ φάσμα ριζοσπαστικών αλλαγών, θεσμικών τομών ακόμη και ανατρεπτικών παρεμβάσεων που οριοθετούνται από την δημιουργία νέων κοινωνικών δομών μέχρι την καθολική αλλαγή υπαρχουσών που κρίνονται αναχρονιστικές και αναποτελεσματικές για το κοινωνικό σύνολο.
Προσπάθειες που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν τομές και που άλλαξαν τον ρου της νεότερης Ελληνικής ιστορίας έγιναν πολλές και στην πλειοψηφίας τους σε προοδευτική κατεύθυνση.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60 θεσμοθετήθηκε η ασφάλιση του αγροτικού κόσμου με την ίδρυση του ΟΓΑ και η δωρεάν παιδεία με δυνατότητα ισότιμης πρόσβασης σε κάθε γωνιά της χώρας.
Με τον Ν. 1285/1982 αναγνωρίστηκε συνολικά και χωρίς αποκλεισμούς η εθνική αντίσταση και το τέλος της εμφυλιοπολεμικής διαμάχης που για δεκαετίες ταλάνισε την χώρα.
Άλλαξε ο ρόλος του χωροφύλακα. Δεν είναι πλέον οι ‘’μπάτσοι’’ που φακελώνουν και διώκουν τους μη αρεστούς στην εκάστοτε εξουσία αλλά τα παιδιά του Ελληνικού λαού που τάχθηκαν να προστατεύουν την ζωή και την περιουσία του και να περιφρουρούν τους θεσμούς και το Δημοκρατικό πολίτευμα.
Με τον Ν.1397/1983 θεσμοθετήθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) για την ισότιμη πρόσβαση στο πολυτιμότερο αγαθό από όλους.
Θεσμοθετήθηκε η αποζημίωση των αγροτικών προϊόντων από ακραία και απρόβλεπτα φυσικά φαινόμενα με τον Ν. 1790/1988 «περί  ίδρυσης και λειτουργίας του ΕΛΓΑ».
Με τον Ν. 2539/1997 θωρακίστηκε η αποκέντρωση και την περιφερειακή ανάπτυξη (Σχέδιο Καποδίστριας) και καλύτερες δυνατότητες για βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη.
Με τον Ν. 2190/1994 καθιερώθηκε αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων στον Δημόσιο και ευρύτερο Δημόσιο Τομέα (ΑΣΕΠ).
Με τον Ν. 3013/2002 θεσμοθετήθηκε η λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ) που συνέβαλαν καθοριστικά στην προσφορά ποιοτικών υπηρεσιών στον πολίτη και την βελτίωση της εικόνας της Δημόσιας Διοίκησης.
Στις αρχές του 1996 εφαρμόστηκε για πρώτη φορά ένα πιλοτικό πρόγραμμα στον Δήμο Περιστερίου για την προσφορά ιατρικών και κάθε  είδους υπηρεσιών σε υπερήλικες και ανήμπορα και αδύναμα να αυτοεξυπηρετηθούν άτομα γνωστό ως  ‘’Βοήθεια στο σπίτι’’ που στην συνέχεια επεκτάθηκε και εφαρμόζεται κυρίως στην περιφέρεια συμβάλλοντας καθοριστικά στην κοινωνική συνοχή.
Και ενώ η χώρα θα έπρεπε να έχει συνέχεια  και οι θεσμικές παρεμβάσεις που έχει ανάγκη για την ομαλή προσαρμογή της στην σύγχρονη πραγματικότητα να ολοκληρώνονται παρακολουθούμε ένα θέατρο του παραλόγου και μια ασυμμετρία ανάμεσα σε λόγια και έργα σε κάθε κυβερνητική αλλαγή.
Η αναβλητικότητα και η ανυπαρξία συγκεκριμένων πολιτικών αποτυπώνουν μια πραγματικότητα όπου πλέον ακόμη και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.
Η καθημερινή χρήση του όρου «μεταρρύθμιση» έχει σχεδόν απαξιώσει την σημασία της.
Οι πομπώδεις και βαρύγδουπες εξαγγελίες τόσο από την ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ για επανίδρυση του κράτους, για αξιοκρατία, για διαφάνεια, για αποκέντρωση, για ισονομία και ισοπολιτεία στην πράξη τέθηκαν στις καλένδες.
Δεν αποτελεί προφανώς μεταρρυθμιστική επιλογή η απόπειρα ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης, της υγείας, της Πρόνοιας, των μεταφορών και της καθαριότητας που θα αυξήσουν υπέρμετρα το κόστος προσφοράς υπηρεσιών στον πολίτη.
Αποδείχθηκε ως ‘’πολύ κακό για το τίποτα’’ η πολυθρύλητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που κατέληξε στον Ν.4623/2019 με τη κατάργηση του ασύλου, τον περιορισμό του αυτοδιοίκητου και την αστυνομοκρατία στα πλαίσια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων όπου γαλουχούνται ανεξάρτητα, αντισυμβατικά και φιλελεύθερα πνεύματα για την νεολαία μας.
Με βαρύγδουπο τρόπο ονομάστηκε μεταρρύθμιση ο Ν. 4387/2016 «περί μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος» γνωστός ως νόμος Κατρούγκαλου. Ασύλληπτης έμπνευσης αριστερός ιδεαλισμός με αποσπασματικά μέτρα αύξησης των εισφορών, μείωσης των συντάξεων, αύξησης του χρόνου συνταξιοδότησης και μια πισώπλατη μαχαιριά στα «περήφανα γηρατειά» του Αντρέα.
Συνεχείς παλινωδίες και ημίμετρα για την ανάπτυξη της Περιφέρειας ενώ δεν πρόκειται παρά για απλή συνέχιση της πολιτικής που είχε χαραχθεί από το 1997με την πραγματική μεταρρύθμιση σχέδιο «Καποδίστρια» και με μεγάλες καθυστερήσεις που φρενάρουν την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας.
Εξαγγέλθηκε πομπωδώς η διαφάνεια και το κτύπημα της διαπλοκής της πολιτικής με τα ΜΜΕ, που κατέληξε στον Ν. 4339/2015 γνωστός ως νόμος Παππά που αντί να λύσει τον γόρδιο δεσμό των παράνομων συχνοτήτων πέραν του ότι κρίθηκε αντισυνταγματικός θόλωσε κυριολεκτικά το τοπίο γιατί ο ιδεαλιστής εμπνευστής του περιόρισε σκοπίμως σε τέσσερις τις άδειες για να κρατήσει μία για τον εαυτό του.    
Εξαγγέλθηκε ως χρήσιμη μεταρρύθμιση η επιμονή της σημερινής κυβέρνησης να αλλάξουν ριζικά οι εργασιακές σχέσεις που αποτελούσαν κεκτημένα για τους εργαζόμενους και που καταλήγουν τελικά σε εργασιακές ανατροπές δικαιωμάτων δεκαετιών και οπισθοδρόμηση.    
Οι γαλάζιες μεταρρυθμίσεις ακολουθούν τελικά μια πορεία χαμηλών πτήσεων.
Κανείς ακόμη και ο πλέον αφελής δεν αναμένει από μια νεοφιλελεύθερη Κυβέρνηση να ανατρέψει κατεστημένες συντηρητικές δομές και αντιλήψεις τις οποίες ιδεολογικά έχει ταχθεί να εκφράζει και να υπηρετεί.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο προσαρμογής σε νέα δεδομένα που η σύγχρονη ψηφιακή εποχή και οι διεθνείς εξελίξεις επιβάλουν και το μεταρρυθμιστικό αίτημα είναι αναγκαίο και επίκαιρο και παραμένει ζητούμενο για την κοινωνία.
Οι μεταρρυθμιστικές πολιτικές για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να τυγχάνουν της ευρύτερης αποδοχής και ιδιαίτερα των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων που είναι πλειοψηφικά και αυτό με μια ρεαλιστική προσέγγιση μόνο Κυβερνήσεις με προοδευτική αντίληψη και σκέψη μπορούν να το εγγυηθούν…


        
        
 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >