ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Γράφει ο Χρήστος Απ. Άγης

Με την ανακοίνωσή του, θεωρήθηκε από πολλούς ως το έργο εκείνο που θα άλλαζε ριζικά, εικαστικά, εκσυγχρονιστικά και αμετάκλητα την μορφή του ιστορικού κέντρου της πόλης μας, δίνοντας ταυτόχρονα την απαραίτητη ώθηση ώστε να «ανασάνει» οικονομικά και ο εμπορικός κόσμος και γιατί όχι να εξελιχθεί σε ένα σύγχρονο οικονομικό παράδεισο, που θα έφερνε έσοδα και από επισκέπτες, οι οποίοι θα έσπευδαν να αξιοποιήσουν και να εκμεταλλευτούν την αγορά της Άρτας.

Παράλληλα, από τους παθιασμένους υποστηρικτές του και τους «αρχιτέκτονες» επιβολής και υλοποίησης του έργου, προβλήθηκε ως εκείνο το μεγαλεπήβολο έργο του οποίου η μεγάλη χρηματοδότηση, θα απέφερε επιπλέον οικονομικά οφέλη στη χειμαζόμενη οικονομική κατάσταση τη περιοχής μας, εξασφαλίζοντάς της πρόοδο και προοπτική.
Ποιος αλήθεια λησμονεί, τις συσκέψεις, τις συνεντεύξεις και τους πανηγυρισμούς των τοπικών πολιτικών παραγόντων, αλλά και ορισμένων εκπροσώπων του εμπορικού κόσμου, οι οποίοι το μόνο που δεν είχαν υποστηρίξει, ήταν πως το εν λόγω έργο αποτελούσε πανάκεια «δια πάσαν (οικονομική) νόσον και πάσαν μαλακίαν», που επί σειρά ετών αποτελούσαν τροχοπέδη για τη ανάπτυξη και την πρόοδο της περιοχής μας;
Ο λόγος βέβαια, για το πολυδιαφημισμένο Open Mall, τις συνέπειες του οποίου ήδη αντιμετωπίζουμε, αφού μετά από αρκετούς μήνες εργασιών, βρίσκεται στη δεύτερη φάση υλοποίησής του, δίνοντάς μας έτσι το δικαίωμα να μπορέσουμε να εξάγουμε κάποια πρώτα ασφαλή συμπεράσματα.
Και βέβαια, για την αισθητική του έργου, με τα …αντιαρματικά που έχουν ήδη ξεφυτρώσει στη θέση των δένδρων που υπήρχαν στο παρελθόν, είναι περιττό να αναφερθούμε πλέον, αφού αυτό το θέμα ήδη έχει εξαντληθεί, εξασφαλίζοντας  βαθμολογία πολύ κάτω της βάσης, από πολλούς και περισσότερο αρμόδιους του γράφοντος.
Όμως κι ο πιο αφελής παρατηρητής, εύκολα συνάγει το συμπέρασμα, ότι με αυτό που συντελείται σήμερα στη πόλη μας, δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως βιώνουμε μια βίαιη αναδιανομή του αρτινού εισοδήματος, καθώς ο εμπορικός κόσμος της Άρτας, εδώ και πολύ καιρό τώρα «χτυπάει πελάτη με το τουφέκι», καθώς ακόμη και η πρόσβαση των υποψηφίων αγοραστών στα καταστήματα, αποτελεί μια μικρή περιπέτεια, για να μην πούμε μια επικίνδυνη περιπέτεια!
Κι ας μην λησμονούμε, ότι ο εμπορικός κόσμος της Άρτας, όπως και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, «ερχόμαστε» μετά από μια οδυνηρή οικονομική κρίση, από μια υγειονομική κρίση, αλλά και από πολεμικές κρίσεις στη γειτονιά μας.
Κρίσεις απανωτές, που αν μη τι άλλο, εξάντλησαν και το όποιο (οικονομικό) «λίπος» είχε ο καθένας μας, με συνέπεια τα πάντα πλέον να είναι «μεροδούλι, μεροφάϊ»!
Έτσι, όταν με το καλό ολοκληρωθεί το …μεγαλεπήβολο έργο, πολύ φοβάμαι πως δεν θα υπάρχει εμπορικός κόσμος για να απολαύσει τα …οφέλη του!
Σε ότι δε αφορά την χρηματοδότηση του έργου, που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε και νέες οικονομικές συνθήκες και γιατί όχι και ευκαιρίες για την πόλη μας, να θυμίσω απλώς πως η εταιρεία κατασκευής του έργου, ουδέν επιστρέφει στην πόλη από την οποία χρηματοδοτείται (κάτι ανάλογο με τα σούπερ μαρκετς, που καθημερινά εξάγουν για άλλες πολιτείες, ζεστό χρήμα από την Άρτα), αφού ακόμη και τα συνεργεία που χρησιμοποιεί φαίνεται να είναι …εισαγόμενα! Για να μην πούμε πόσο «τσαπατσούλικα» είναι, ή για την …αποικιοκρατική νοοτροπία που διαθέτουν, αλλά και που αδίστακτα προβάλουν!
Τώρα βέβαια, αν πανηγυρίζαμε για τα εκατομμύρια που θα «έπεφταν» στην Άρτα, έχοντας κάτι τέτοιο κατά νου μας, τι να σας πω, δεν ξέρω και δεν θέλω να σας γελάσω!
Η αλήθεια, ωστόσο είναι, πως διαχρονικά έχουμε συνηθίσει να πανηγυρίζουμε, τρέχοντας στο τέλος να «μαζέψουμε τα απόνερα», αφού οι πολιτικοί εκπρόσωποί μας, στην αγωνία τους να παρουσιάσουν έργο, με το οποίο θα διεκδικήσουν εκ νέου την ψήφο μας, δύσκολα έως καθόλου μπαίνουν στην διαδικασία της έρευνας των συνεπειών του οιουδήποτε έργου θέλουν να υλοποιήσουν και των παρενεργειών που πιθανόν να έχει αυτό, αποφεύγοντας τον ισολογισμό οφέλους – ζημιάς, τις παράπλευρες απώλειες που έχουν, θυσιάζοντας ενίοτε την ουσία στον βωμό της «πιασάρικης» χρηματοδότησης, η οποία κατά κανόνα «σταθμεύει» σε …ξένες τσέπες!
Κι εμείς στο τέλος μένουμε με τα …πανηγύρια!
Γεγονός, που επιτρέπει σε όλους όσοι μας υποτιμούν, να μας θεωρούν για τα …πανηγύρια!

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >