ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Πλησιάζει οσονούπω η στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως απόλυτα κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού θα ανακοινώσει το όνομα του εκλεκτού του που όπως όλα δείχνουν θα είναι και ο νέος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Άλλωστε ο Κυριάκος δεν πιέζεται και είναι ο πρώτος Πρωθυπουργός που με βάση την πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση καλείται να δρομολογήσει την διαδικασία εκλογής τον Μάρτιο χωρίς την απειλή της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη.
Μέχρι τότε το θέμα πουλάει για τηλεοπτική ακροαματικότητα αλλά και για αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά προβλήματα που επιμελώς η νέα κυβέρνηση καμουφλάρει και τα σενάρια «δίνουν και παίρνουν».
Πολλοί θέλουν πολιτικό πρόσωπο γιατί τα εθνικά μας θέματα βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή και ένα πρόσωπο με ειδικό βάρος θα αποτελεί εχέγγυο για την ενότητα και την συνοχή του έθνους όπως επιμελώς προβάλλουν.
Κάποιοι αναιτιολόγητα κραυγάζουν υπέρ συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων προκειμένου να δικαιωθούν οι πολιτικές επιλογές κρίσιμων περιόδων και να αισθάνονται υπερήφανοι για αυτές. Θέλουν οι κλακαδόροι της λαϊκής δεξιάς τον Κωστάκη Καραμανλή, το εθνικό κεφάλαιο που λόγω κληρονομικότητας έτσι τον αποκαλούν για να δικαιωθούν οι πολιτικές της περιόδου 2004 έως 2009. Να παραγράψουν δηλ. την ζώσα ιστορική καταστροφική για την χώρα 5ετία που φεσωθήκαμε με 110 δις ευρώ και που υποθηκεύτηκε το μέλλον μας για γενιές και γενιές.
Θέλουν και οι κλακαδόροι της άλλης πλευράς τον Γιωργάκη Παπανδρέου να δικαιωθούν και αυτοί γιατί επινοήθηκε και υιοθετήθηκε η πολιτική των καταστροφικών για την χώρα μνημονίων ενώ υπήρχαν άλλες αυτόνομες και λιγότερο αναίμακτες για τον λαό επιλογές για την έξοδο από την κρίση όπως αυτές που εφάρμοσε η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ιρλανδία και άλλες χώρες.
Ο πρύτανις του πολιτικού τακτικισμού Αλέξης Τσίπρας προτείνει τον Γιώργο Παπανδρέου ως τον καταλληλότερο επιδιώκοντας να δώσει την χαριστική βολή στο ΚΙΔΗΣΟΚΙΝΑΛΠΑΣΟΚ στην λογική του «δρυος πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται». Λειτουργεί όμως με δυαδική λογική μιας και διακαής του πόθος είναι μια δεύτερη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου για να δικαιωθεί για την επιλογή του.
Η Φώφη Γεννηματά όψιμα επιδεικνύει μεγαλοψυχία και ηγετικά χαρίσματα. Προτείνει ως καταλληλότερους τους πρώην προέδρους του ΠΑΣΟΚ. Και θέλει και πιστεύει ότι έτσι θα εξαγνιστεί για την αγενέστατη συμπεριφορά της απέναντι στους γίγαντες Κώστα Σημίτη και ιδιαίτερα τον Βαγγέλη Βενιζέλο τον οποίο έδιωξε «κακήν κακώς» από το σπίτι του.
Βγήκαν και τα’ άλλα τα παιδιά ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης να δηλώσουν προσήλωση και ότι θα ψήφιζαν με τα δύο τα χέρια Αντώνη Σαμαρά. Προφανώς ανταποδίδουν την μεγαλοψυχία του Αντώνη να τους αποσπάσει κάποτε από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και να τους εντάξει στο ασφαλές μαντρί της δεξιάς παράταξης.
Ο φέρελπις Παύλος Γερουλάνος που διακαώς επιθυμεί να ηγηθεί στο ΚΙΔΗΣΟΚΙΝΑΛΠΑΣΟΚ για να το ξανακάνει ΠΑΣΟΚ πρότεινε για κάποιους λόγους αυτήν την φορά εκπρόσωπο του γυναικείου κινήματος συμφωνώντας με τον μύχιο πόθο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεν τόλμησε όμως να ψελλίσει το όνομα της Φώφης Γεννηματά που θέλει να την ξεφορτωθεί προκειμένου να γίνει ο νέος Παύλαντρέας.
Βγήκε και ο γραφικός Κρίτων Αρσένης με τον Βαρουφάκειο τσαρλατανισμό να προτείνει και αυτός κάποια από τις αλλοδαπές μετανάστριες στην χώρα μας για το ύπατο αξίωμα της δημοκρατίας μας.               
 Οι αρχικά προταθείσες πρώην Επίτροποι του ΠΑΣΟΚ Μαρία Δαμανάκη και Άννα Διαμαντοπούλου ξεχάστηκαν ήδη και ουδείς επαναφέρει το σενάριο.
Ίσως ο πλέον αποψιλωμένος από αρμοδιότητες θεσμός της προεδρίας της δημοκρατίας να ταίριαζε περισσότερο σε ανθρώπους που πρέπει να αποστρατευθούν πολιτικά είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω ανεπάρκειας, ήσσονος προσπάθειας και ανικανότητας να χειρίζονται προβλήματα του λαού όπως ορισμένοι που ελέω κληρονομικότητας μας κάθονται στο σβέρκο.
Κάποιοι άλλοι μιλούν για την αποπολιτικοποίηση του θεσμού του προέδρου της Δημοκρατίας και την επιλογή ενός φωτεινού προσώπου από τον χώρο των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού προκειμένου να εκπροσωπεί και να εκφράζει την αριστεία, την καλλιέργεια, την επάρκεια, την ικανότητα και την επιτυχία.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με νηφαλιότητα και απαλλαγμένος από τον βραχνά της πρόωρης προσφυγής στην κάλπη είναι βέβαιο ότι θα αγνοήσει όλες τις προτάσεις, πιέσεις και ευσεβείς πόθους αλλότριων πολιτικών αποχρώσεων και θα τους γυρίσει την πλάτη αποφασίζοντας καθαρά και μόνο για το δικό τους πολιτικό όφελος.
Περιδιαβαίνοντας τον πάτριο ψηλορείτη η κάποιο ψηλότερο σύμφωνα με τις εικασίες βουνό θα περισκεφθεί και θα ακολουθήσει και αυτός την τακτική του μεγάλου ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης Αντρέα Παπανδρέου που όλους τους άκουγε με σεβασμό και περισυλλογή και στο τέλος αποφάσιζε μόνος του.
Και είναι γνωστό το πόσο παγερά το 1985 σε πείσμα των συντηρητικούληδων ΠΑΣΟΚων που ήθελαν και πρότειναν στα πλαίσια μιας ανίερης για την εποχή συναίνεσης τον ηγέτη της δεξιάς παράταξης Κων/νο Καραμανλή ο Αντρέας επέλεξε τον παντελώς άγνωστο στο ευρύ κοινό Χρήστο Σαρτζετάκη.
Όλοι οι προτεινόμενοι είναι βέβαιο ότι θα αποδειχτούν λαγοί που απλά την «φτέρη έσειαν κακό του κεφαλιού τους».
Μια αμυδρά ελπίδα διατηρεί μόνο ο Προκόπης Παυλόπουλος που επέδειξε πραγματική πολιτική ουδετερότητα και περιβάλλει με ιδιαίτερο κύρος το ύπατο αξίωμα της δημοκρατίας μας αρκεί ο Κυριάκος να επενδύσει στην συναίνεση και να δείξει και αυτός ηγετική φυσιογνωμία και με μεγαλοψυχία να αγνοήσει διαχρονικές πολιτικές διαφορές και συγκρούσεις μαζί του.
Διαφορετικά θα μας εκπλήξει με ένα νέο και άφθαρτο πρόσωπο, σίγουρα εκτός πολιτικής και ακόμη πιο σίγουρα από τον χώρο του γυναικείου κινήματος κάτι που θα του προσδώσει ιδιαίτερο προσωπικό πολιτικό όφελος.   
 

                   

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >