

Εκείνοι οι πρασινογαλαζιοκόκκινοι αγροτοσυνδικαλιστές και «αγροτοπατέρες» που για δεκαετίες κρατούσαν την «υπερήφανη αγροτιά» σε μόνιμο αγωνιστικό αναβρασμό, που για ψύλλου πήδημα έβγαζαν τα τρακτέρ στους δρόμους, έκλειναν εθνικές οδούς και δήλωναν «ανυποχώρητοι αγωνιστές» για τα δίκαια του αγρότη, σήμερα… σιωπή!
Οι ίδιοι που κάθε χειμώνα οργάνωναν «κινητοποιήσεις» και «παναγροτικά συλλαλητήρια», αδιαφορώντας για το χάος που προκαλούσαν στην κοινωνία και για την αγανάκτηση των υπολοίπων πολιτών, σήμερα έχουν εξαφανιστεί.
Δεν βγάζουν άχνα.
Γιατί άραγε;
Μήπως η φωνή τους κόπηκε απότομα μετά το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ;
Μήπως το «αγωνιστικό πάθος» τους ξεθώριασε μπροστά στα αποκαλυπτικά στοιχεία για το μεγάλο «φαγοπότι» με τις επιδοτήσεις;
Οι λεβέντες του Μοριά, της Κρήτης, της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας, εκείνοι που έδιναν μαθήματα «λαϊκής πάλης», τώρα μοιάζουν με… Παναγήδες των Μεγάρων.
Κανείς δεν τους είδε, κανείς δεν τους άκουσε.
Ή μήπως δεν εξαφανίστηκαν τελείως, απλώς κάνουν βόλτες με τα Porsche Cayenne τους, διαλαλώντας τη «συμπαράστασή» τους στον λαό της… Παλαιστίνης;
Η υποκρισία περισσεύει. Και μαζί της, η σιωπή των «πρώην αγωνιστών».
«Π»