ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

 

Αποτελεί κοινή πεποίθηση πλέον ότι το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης έκλεισε οριστικά και με τον πιο βαρύγδουπο τρόπο τον κύκλο του. Η χωρίς σταματημό κατρακύλα της οικονομίας τα πέντε τελευταία χρόνια έδειξε και απέδειξε ότι οι κεντρικές επιλογές της ρουσφετολογίας, της πελατειακής αντίληψης και της διευθέτησης υποθέσεων είναι αδιέξοδες και κοστίζουν ακριβά.

Και δυστυχώς αποτελεί μέγιστη ανευθυνότητα και τεράστια ευθύνη για το πολιτικό σύστημα και τους κομματικούς σχηματισμούς που το απαρτίζουν να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους με δημαγωγίες, λαϊκισμούς και με άκρατες προεκλογικές υποσχεσιολογίες χωρίς αντίκρισμα.

Η βιωσιμότητα μιας οικονομικής μονάδας εξαρτάται από μια σειρά παραμέτρους που σχετίζονται με το οικονομικό περιβάλλον και τις συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά και που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι προβλέψιμες και να προγραμματίζονται κινήσεις προσαρμογής και αναδιάρθρωσης. Η άναρχη οικονομική διαχείριση και η χωρίς τις αναγκαίες προβλέψεις σπατάλη πόρων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε δυσπραγία, μαρασμό και χρεοκοπία. Και ιδιαίτερα για την οικονομία μιας χώρας δεν λογίζεται η υπεύθυνη κυβέρνηση να σπαταλά περισσότερα από όσα εισπράττει. 

Η υπεύθυνη διακυβέρνηση της χώρας και ανεξάρτητα με τις ιδεολογικές αναφορές οφείλει να κινείται με βάση τον άξονα διαφανής διαχείριση και χρηστή διοίκηση.

Οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές δίνουν το στίγμα και καθορίζουν την κατεύθυνση των οικονομικών δραστηριοτήτων, της ανάπτυξης και των κοινωνικών δομών και είναι καθοριστικές για την πορεία της χώρας. 

Η εκπροσώπηση των πολυάριθμων κοινωνικών ομάδων των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των αγροτών, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, των ελεύθερων επαγγελματιών ακόμη και των ανέργων προϋποθέτουν ευαισθησίες και λογικές που μόνο η σοσιαλιστική κοσμοθεωρία μπορεί να εγγυηθεί.

Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία αυθεντικός εκφραστής της οποίας είναι η δεξιά παράταξη θέτει τον συντελεστή παραγωγής εργασίας σε δυσμενέστερη θέση μετά το κεφάλαιο και το έδαφος και στην υπηρεσία πάντα του κέρδους και των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.

 Η κατεύθυνση άλλαξε άρδην στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν ωρίμασαν και έγιναν αποδεκτές από τον λαό μας οι θεμελιώδεις αρχές της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη του 1974 για κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική απελευθέρωση, ισονομία, ισοτιμία, ισοπολιτεία, ισηγορία και ανθρωποκεντρικές κοινωνικές πολιτικές και ο μεγάλος ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης Αντρέας Παπανδρέου δεν αγνόησε αλλά φρόντισε να γίνουν πράξη και για πρώτη φορά η αριστερή διακυβέρνηση της χώρας από το ΠΑΣΟΚ άλλαξε την φυσιογνωμία μιας χώρας με βαθιές συντηρητικές ρίζες.

Η ιδεολογική κυριαρχία για δύο και πλέον δεκαετίες έγινε με ήπιες ανατροπές και ήρεμη, δημοκρατική, ειρηνική και βήμα, βήμα προσέγγιση ενός λαού που ήταν έτοιμος να τις αποδεχτεί.

Υπήρξαν σε έναν πολυσυλλεκτικό χώρο και πολλοί είναι αλήθεια που δεν διάβασαν την διακήρυξη, η την ξέχασαν στην πορεία και αποδείχτηκαν επιλήσμονες.

Σήμερα και μετά από την ανάγκη εξεύρεσης αξιόπιστης και βιώσιμης λύσης στο πρόβλημα της κρίσης χρέους της Ελληνικής οικονομίας και στον αστερισμό των μνημονίων που πρώτο το ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε και επωμίστηκε ένα άδικο και δυσανάλογα μεγάλο πολιτικό κόστος το πολιτικό σύστημα της χώρας βρίσκεται στο καναβάτσο.

Η πλήρης απαξίωση ολοκληρώθηκε με τον ερασιτεχνισμό και την ανευθυνότητα που στην πλέον κρίσιμη περίοδο του Ελληνισμού διοίκησε την χώρα η κατ’ επίφαση αριστερή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Σαν μαθητευόμενοι μάγοι, χωρίς σχέδιο, κοστολογημένο πρόγραμμα και όραμα για την χώρα           

μετέτρεψαν την ελπίδα σε εφιάλτη και στο διά ταύτα φόρτωσαν με μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα 14 δίς ευρώ την ήδη βεβαρημένη οικονομία και κόστισαν ακριβά.

Η πολιτική όμως που δημιούργησε το πρόβλημα είναι και αυτή που καλείται για να το λύσει.

Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά και δεν θα κληθούν για να σώσουν την παρτίδα οι ακραίοι ένθεν και ένθεν που σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς καιροφυλαχτούν και ψάχνουν ευκαιρία για να βγούν από το καβούκι τους και στην πραγματικότητα για να διαλύσουν ότι απέμεινε.

Τα κόμματα ως θεμελιώδη σύμφωνα με το σύνταγμα κύτταρα της δημοκρατίας οφείλουν να πιάσουν τα μηνύματα, να διδαχτούν από τα λάθη τους και να εκσυγχρονιστούν και να εκδημοκρατιστούν.

Το ΠΑΣΟΚ από το 2010 έκανε βαθιά και ειλικρινή δημόσια αυτοκριτική και αδιαφορώντας για την απομείωση των δυνάμεων και το πολιτικό κόστος προτάσσει στις επιλογές του το εθνικό συμφέρον και την ανάγκη για την υπαρξιακή λειτουργία της χώρας και του λαού μας.

Στην νέα εποχή που ανοίγεται μπροστά μας και με τα προβλήματα της οικονομίας να επιζητούν αξιόπιστες εναλλακτικές και βιώσιμες λύσεις οι θεμελιώδεις αρχές της διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη αποτελούν μια ανεκτίμητης αξίας πολιτική παρακαταθήκη και την μοναδική κληρονομιά που μας άφησε ο μεγάλος ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης. Ένα ιδεολογικό οπλοστάσιο στην διάθεση κάθε στελέχους που σε μια σκληρή, απαξιωτική και απωθητική για ενασχόληση με τα κοινά περίοδο θέλει να έχει άποψη, επιχειρήματα και πειθώ και να συμβάλλει θετικά στην ανασυγκρότηση της χώρας και της παράταξης βάζοντας πλάτη στα δύσκολα.  

Εμείς αφορίζοντας επιλογές λανθασμένες και πρόσωπα που μας στιγμάτισαν και μας πλήγωσαν και ταυτόχρονα κρατώντας για παρακαταθήκη τα θετικά μιας μεγάλης διαχρονικής περιόδου για τα οποία ήμαστε υπερήφανοι τιμούμε την επέτειο της ίδρυσης της παράταξης που έβγαλε από την αφάνεια και έφερε στο προσκήνιο γενιές ολόκληρες και άλλαξε τον ρού της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας. Δεν μας ταιριάζει η αδράνεια, ο πεσιμισμός και τα ενοχικά σύνδρομα.

Ήμαστε στις επάλξεις γιατί μας εμπνέει η ρήση του αείμνηστου ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης Αντρέα Παπανδρέου «το ΠΑΣΟΚ έρχεται από μακριά και θα πάει πολύ μακρυα»…           

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >