ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το διήμερο εκδηλώσεων του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση των 97 χρόνων αγώνων και θυσιών για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού και μπροστά στα 100 χρόνια που συμπληρώνονται στο 2018. 

Το διήμερο των εκδηλώσεων έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εργατικού Κέντρου Άρτας όπου υπήρχε και έκθεση φωτογραφίας με σπάνιο φωτογραφικό υλικό.

Την πρώτη μέρα προβλήθηκε η ταινία “ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΕΦΕΝΤΗ” που "αναβιώνει" μια πραγματική ιστορία στα τέλη του Εμφυλίου, όπου μια ομάδα οκτώ διωκόμενων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και εξορίστων στην Ικαρία,δεν παραδίδει τα όπλα και κρύβεται σε απρόσιτες βουνοκορφές, σε παραθαλάσσιες βραχοσπηλιές, σε σπίτια του πατροπαράδοτα αριστερού αυτού νησιού για έξι χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου.Η οκταμελη ομάδα βοηθιέται από μεγάλους και παιδιά, αυτοδιδάσκεται αλλά και διδάσκει τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στα σοσιαλιστικά ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν όλα τα μέλη της, τι σημαίνει στην πράξη κομμουνιστική αλληλεγγύη, πειθαρχία, καθήκον, αυτοθυσία, τι σημαίνει να μάχεσαι και το σαράκι της καχυποψίας συντρόφου κατά συντρόφου, γίνεται η έγνοια σχεδόν όλων των κατοίκων και ο "θρύλος" του νησιού. Μετά απο 6 χρόνια και ξεπερνώντας μύρια εμπόδια και βάσανα κατάφεραν να φυγαδευτούν από το νησί, παίρνοντας τον πικρό "δρόμο" της εξορίας.

Την δεύτερη μέρα έγινε εκδήλωση με αναφορά στο εργατικό κίνημα στην Αρτα την περίοδο του μεσοπολέμου, τα πρώτα συνδικάτα, η ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Άρτας, ο ρόλος και η στρατηγική του ΚΚΕ.

Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομη τοποθέτηση ο παλαίμαχος 83χρονος κομμουνιστής Παύλος Αρκουμάνης που αναφέρθηκε στην συνδικαλιστική δράση των κομμουνιστών κατα την χρονική περίοδο 1950-1960 στην οποία διετέλεσε και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Άρτας.

Χαιρετισμό απηύθυνε στην συνέχεια ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Άρτας, Γιάννης Γάλλιος, συνδέοντας την δράση των κομμουνιστών στην Άρτα τον προηγούμενο αιώνα με τους ταξικούς αγώνες του σήμερα. Ο Γιάννης Γάλλιος στην ομιλία του αναφέρθηκε στην “ πρώτη οργανωμένη έκφραση της ταξικής πάλης που ξεκινά από το σωματείο των τσαγκάρηδων το 1931, και είναι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι από τα 13, μέλη του ΚΚΕ το 1930, οι 9 ήταν τσαγκάρηδες.   Σε ανταπόκριση στο “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” της εποχής από την Άρτα αναφέρονται τα εξής τον Αύγουστο του 1931. «…το χειρότερο είναι που οι εργάτες δεν έχουν καμιά οργάνωση και έτσι δεν μπορούν να διεκδικήσουν τα ζητήματα τους ομαδικά. Μονάχα οι τσαγκάρηδες έχουν σωματείο στο οποίο ακολουθείται επαναστατική τακτική . Τώρα άρχισαν και οι άλλοι εργάτες να καταλαβαίνουν ότι μόνο με ταξική πάλη θα μπορέσουν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους και εκδηλώνουν με διάφορους τρόπους τη θέληση τους να συγκροτήσουν επαγγελματικές οργανώσεις και να μπουν στο Κ.Κ.Ε.(...) Λίγο αργότερα, καλοκαίρι του 1932, μπαίνουν οργανωμένα στη μάχη και οι οικοδόμοι που με γενική συνέλευση στις 26-6-1932, καθορίζουν το πλαίσιο της πάλης τους και προχωρούν σε απεργία πετυχαίνοντας μείωση του χρόνου εργασίας από 12 σε 10 ώρες, και αύξηση του μεροκάματου(...) Στην πορεία προέκυψε η ανάγκη ίδρυσης του Εργατικού Κέντρου Άρτας. Έτσι οι τσαγκάρηδες, οι οικοδόμοι και οι κλαδευτές, με την βοήθεια και του τότε γενικού γραμματέα της Γ.Σ.Ε.Ε. σ. Μήτσου Παπαρήγα , συνυπέγραψαν το ιδρυτικό καταστατικό του ΕΚΑ,  για να προστεθούν στις πρώτες εκλογές και άλλα 7 σωματεία, και να πάρει υπόσταση το ΕΚΑ, και τυπικά, τον Μάιο του 1945. Οι τρεις πρώτες διοικήσεις με τον Μήτσο Μπάφα που ηταν ο υπευθυνος απο το ΚΚΕ για την εργατική δουλειά και ένας απο τους οχτώ που δεν παρέδωσαν τα όπλα και κρύφτηκαν για 6 ολόκληρα χρόνια στην Ικαρία και τον Κώστα Πανούτσο που έβαλαν και τα θεμέλια της πρώτης συγκρότημένης έκφρασης σε επίπεδο νομού του εργατικού κινήματος , για να διακοπεί αυτή η πορεία με εξορίες, φυλακίσεις και εκτελέσεις, των κομμουνιστών συνδικαλιστών(...) Σήμερα η ανασύνταξη του κινήματος, περνάει μέσα από σκληρές αναμετρήσεις με την εργοδοσία και τα κόμματα της, με τις διάφορες οπορτουνιστικές ομάδες, που αναπροσαρμόζονται διαρκώς κρατώντας ίδια την ουσία και συνεχίζοντας τις προσπάθειες για την ανακοπή του ταξικού κινήματος. Πρέπει να οπλιστούμε με αντοχή και υπομονή. Με σταθερότητα και ταξική  αδιαλλαξία. Για να ανοίξουμε δρόμο για την προοπτική. Η ίδια η ιστορία του Κόμματος αλλά και του εργατικού κινήματος στη Άρτα, επιβεβαιώνει ότι απαιτείται στερεή και ξεκάθαρη αντίληψη στο  βασικό ερώτημα τι κίνημα χρειάζεται σήμερα. Και οι προκάτοχοι μας ,στο ταξικό συνδικαλιστικό  κίνημα έβαλαν με την δράση τους , αλλά και την ίδια τη ζωή τους , την δική τους σφραγίδα.”

Η κεντρική πολιτική ομιλία έγινε από τον Κώστα Ηλία, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας του ΚΚΕ. Στην ομιλία του αναφέρθηκε “... Η σημερινή εκδήλωση όπως και οι αντίστοιχες που οργανώνονται απ΄ακρη σε άκρη σε ολόκληρη τη χώρα προς τιμή των 97χρονων του ΚΚΕ, δεν είναι απλά μία εκδήλωση μνήμης και τιμής όλων εκείνων των πρωτοπόρων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους για το δίκαιο του αγώνα του λαού μας. Είναι για να βγούν πρώτα απ΄όλα συμπεράσματα για τη στάση που οφείλουμε να κρατήσουμε τα δύσκολά χρόνια που σήμερα ζούμε. Για την ανυπότακτη στάση ζωής σε μια εποχή που η κυρίαρχη αστική ιδεολογία προσπαθεί να πείσει για το τέλος των ιδεολογιών, το τέλος της ίδιας της εργατικής τάξης σε μια προσπάθεια να διασφαλίσει την ανεμπόδιστη ανάπτυξη του σάπιου συστήματός της. Είναι μια απάντηση σε όλους εκείνους που την ταξική πάλη τη μνημονεύουν μόνο ως στοιχείο του παρελθόντος, μιας και σήμερα καλούν – ανοιχτά ή συγκαλυμμένα- να συναντηθούμε, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι σε ένα «εθνικό», «πατριωτικό» ή όποιο άλλο μέτωπο κόντρα στο ένα ή στο άλλο τμήμα της αστικής τάξης τάχα προς όφελος του λαού μας.(...) Ο συσχετισμός δυνάμεων δεν είναι στατικός αλλάζει και κριτήριο εκτίμησης της πορείας του συσχετισμού δύναμης αποτελούν α) ο βαθμός οργάνωσης και συμμετοχής των εργατών-εργατριών ιδιαίτερα νεοτέρων ηλικιών στον τόπο δουλειάς, στα κλαδικά σωματεία σε συνδυασμό με το επίπεδο ωρίμανσης του αντικαπιταλιστικού-αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού καθω επίσης και με την κομματική οικοδόμηση στους εργασιακούς χώρους  β) η ικανότητα της εργατικής τάξης να αντέχει στη πίεσηπυ ασκούν τα μικροαστικά στρώματα επάνω της γ) η συνεχής ετοιμότητα της εργατικής τάξης να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και να περιορίζει την ασφυκτική πίεση της αστικής τάξης όχι μόνο επάνω της αλλά και πάνω στα φτχά λαϊκά στρώματα στα αστικά κέντα, στην ύπαιθρο και το χωριό. 

Ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων βεβαίως βελτιώνεται και σε μη επαναστατικές συνθήκες εφόσον ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα εκείνο που εργάζεται στη βιομηχανία, σε τομείς στρατηγικής σημασίας καταφέρνει με την καθοδήγηση του ΚΚΕ να ξεφύγει απο τα δεσμά της αστικής ιδεολογική και πολιτικής χειραγώγησης. Σ΄αυτή τη κατεύθυνση το ΚΚΕ δουλεύει με όπλο τη στρατηγική του και τη μελετημένη ιστορική του πείρα.(...) Η λαϊκή συμμαχία που εμείς προτείνουμε είναι συμμαχία των κοινωνικών κινητήριων δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης δηλ. «συμμαχία της εργατικής τάξης και των λαϊκών αυτοαπασχολούμενων δυνάμεων της πόλης και του χωριού που αντικειμενικά δεν έχουν μέλλον στον σύγχρονο καπιταλισμό, τείνουν να προλεταριοποιηθούν ή ήδη έχουν μισοπρολεταριοποιηθεί. Προϋπόθεση για τη λαϊκή συμμαχία αποτελεί η αυτοτέλεια του ΚΚΕ, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ο προσανατολισμός της ταξικής πάλης ώστε αυτή να κατευθύνεται όχι μόνο εναντίον της μιας ή της άλλης κυβέρνησης αλλά να σημαδεύει και την τάξη που είναι στην εξουσία, την αστική τάξη και ους τους θεσμούς της.(...) Το ζητούμενο είναι να σκεφτεί ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο νεός, ταξικά με βάση τη θέση του, τις ανάγκες του, τις τεράστιες απώλειες που είχε η οικογένειά του την περίοδο της κρίσης. Το ζητούμενο είναι να ανέβει η μαχητικότητα και η απαιτητικότητα όχι μόνο για να ανατραπούν τα χειρότερα που έρχονται, αλλά για να ανακτηθούν οι απώλειες, για να ικανοποιηθούν επιτέλους οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να γίνουν βήματα προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά σε μεγάλης κλίμακας ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση σε τρία βασικά ζητήματα:

1) Να φωτίσουμε την πραγματική αιτία της αντιλαϊκής επίθεσης του κεφαλαίου και να διαλύσουμε τις αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού.

2) Σταθερά και επίμονα η πολιτική μας παρέμβαση πρέπει να αναδείξει ότι υπάρχει λύση για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα. Εμπόδιο είναι τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Γι΄αυτό πρέπει να πάρει η εργατική τάξη στα χέρια της την εξουσία, να κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, η γη, ο ορυκτός πλούτος, οι υποδομές, να λειτουργήσει η οικονομία με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο 

3) Να φωτίσουμε ότι η επερχόμενη επίθεση του κεφαλαίου στη χώρα μας και οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή εκτός απο τα προφανή προβλήματα αναδεικνύουν και δυνατότητες για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης για να δοθεί ώθηση για την αλλαγή του συσχετισμού στο κοινωνικό επίπεδο.

(...) Με βάση τα παραπάνω έχει μεγάλη σημασία ο προσανατολισμός της ταξικής πάλης ώστε να σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη και όχι μόνο τους πολιτικούς υπηρέτες της, την εκάστοτε αστική κυβέρνηση. Το περιεχόμενο, το πλαίσιο της πάλης να βοηθά ώστε να διευρύνονται και να ατσαλώνονται πρωτοπόρες δυνάμεις που αμφισβητούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης . Να βοηθά να ωριμάζει, να βαθαίνει, να εδραιώνεται η αντιμονοπωλιακή- αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της πάλης.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε σήμερα για τις άμεσες συνέπειες της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής. Αντίθετα πρωταγωνιστούμε μπαίνουμε στην πρώτη γραμμή της πάλης για όλα αυτά, αλλά δεν χωρίζουμε, δεν αποκόπτουμε τις σημερινές μάχες από τη διέξοδο που προτείνουμε.

(...) Διδασκόμαστε από την ηρωική ιστορία μας, παραμένουμε ακλόνητοι στο σκοπό μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αξιοποιούμε δημιουργικά τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει μέσα από αυτόν τον τιτάνιο αγώνα του λαού μας, με μπροστάρη το ΚΚΕ! Διδασκόμαστε από την ανιδιοτελή προσφορά και θυσία εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών του λαού μας, που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, παλεύοντας με συνείδηση στον ταξικό αγώνα.

 

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >