Ο Νίκος Τσιφόρος μεταπολεμικά έλεγε: «Τα μόνα που παράγει η Ελλάδα είναι ήρωες και ελιές θρούμπες… »!

Ο Μέγας Ναπολέων έλεγε: «Δυστυχισμένος ο τόπος που χρειάζεται ήρωες»!  
Εμείς λέμε, κάτι που είπε κάποιος άλλος που δεν τον θυμόμαστε: «Μακριά από τον κίνδυνο, όλοι είναι ήρωες»!  
Ο κορωναϊός μας λέει:  «Οι Ήρωες φοράνε άσπρες και πράσινες φόρμες, πηλίκια και… παντούφλες»!  
Σήμερα χειροκροτάμε τους ήρωες που πολεμάνε τον κορωναϊό. Γιατρούς, νοσηλευτές, εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, αστυνομικούς, εθελοντές, παπάδες χωρίς… ράσα, και άλλους που ρισκάρουν για εμάς.
Αλλά και εμείς γινόμαστε ήρωες, έστω και με παντούφλες, μια και πειθαρχούμε και μένουμε σπίτι.  
Από όλη αυτή την ιστορία, εκείνο που με τρομάζει περισσότερο, είναι, την επομένη αυτού του εφιάλτη, μην μας προκύψουν και ήρωες που θα επιδιώξουν «εξαργύρωση» των ηρωισμών τους, όπως συνέβη και με μία μερίδα «αντιστασιακών» αμφιλεγόμενων ηρωισμών τους, κατά της τελευταίας Χούντας των συνταγματαρχών.  
Εξαργύρωση με υψηλά αξιώματα εξουσίας, με μοναδικό προσόν, αυτό του… «ήρωα», που εύκολα απονέμεται και αβασάνιστα αποδίδεται, από κόμματα, δημοσιογράφους και αγέλες ανεγκέφαλων ατόμων.  
Διότι ήρωες είναι εκείνοι που ρισκάρουν, θυσιάζονται συνειδητά έχοντας επίγνωση των πράξεών τους, εκτελούν πράξεις ασυνήθιστες και αξιέπαινες, και σε κάθε περίπτωση, χωρίς ατομικό όφελος.
Τέτοιους ήρωες, ναι,  έχει ανάγκη η χώρα μας και περισσότερο αυτούς της παντούφλας!
Γιατί η ατομική ευθύνη και πειθαρχία δεν είναι και ίδιον γνώρισμα του έλληνα.

Λ.Σ.

 

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ

Go to top