Ενώ οι περισσότερες περιοχές της χώρας μας αναζητούν σύγχρονους ή αποδοτικούς και αποτελεσματικούς τρόπους της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξής τους, εμείς οι αρτινοί μείναμε στους… πιτόγυρους και τα φραπόγαλα ή αρκεστήκαμε σε αυτά τα αντικείμενα για να επιβιώσουμε.

Σηκώναμε «φωνή» κάθε φορά που ψιθυρίζονταν ή ακούγονταν ότι κλείνει το ΚΕΥΓ ή ΚΕΝ ή στρατόπεδο Βερσή και χάναμε την «πελατεία» των λίγων νεοσύλλεκτων που εκπαιδεύονταν 2 – 4 φόρες το χρόνο σε αυτό το στρατόπεδο.
Και ξεμπροστιάζαμε σε αυτόν τον «αγώνα» μας, βουλευτές, δημάρχους και λοιπούς τοπικούς παράγοντες μη χάσουμε αυτή την… «πηγή εσόδων»!
Ενώ άλλες περιοχές αναζητούσαν σύγχρονους τρόπους καλυτέρευσης της ζωής τους και του τόπου τους.
Τρόπους που έφερναν έσοδα, έσοδα που έφερναν ανάπτυξη, ανάπτυξη που έφερνε κοινωνική ευημερία.
Όπως στον τουρισμό, στην δημιουργία παραγωγικών μονάδων, στην προώθηση καινοτόμων ιδεών, σε ότι τέλος πάντων… «πουλάει», σε ότι… «αγοράζεται», σε ότι έχει ανάγκη ο σημερινός άνθρωπος!
Σε όλα αυτά εμείς οι αρτινοί είμαστε… ουραγοί.
Αναπαυόμαστε στις συντάξεις των παππούδων και γιαγιάδων, ψαχνόμαστε να «τρυπώσουμε» σε μια θέση στο Δημόσιο, βολευόμαστε με δίμηνα, τετράμηνα, οκτάμηνα προγράμματα απασχόλησης και με… κοινωνικά επιδόματα τριτοκοσμικών συνταγών.
Και οι τοπικά κρατούντες και ασκούντες εξουσία… «ανταποκρίνονται» μετά μέγιστης ευχαρίστησης σε αυτές τις… «αξιώσεις» μας!
Όλα για το σήμερα, για να κυλάμε τον καιρό και να… «βρίζουμε» ή να επιρρίπτουμε αβασάνιστα ευθύνες στους άλλους, αφήνοντας στην απέξω τους εαυτούς μας.
Καναπεδάτες, τσιπουράτες και φραπογαλάτες ανούσιες κριτικές, για όλα και για όλους.
Με μηδενικές αποδόσεις σε δράσεις και δραστηριότητες που φέρνουν ευρώπουλα, με μηδενικές απαιτήσεις και αξιώσεις για καλυτέρευση της ζωής μας, με μηδενικούς άμεσους και μακροχρόνιους στόχους εντοπισμού δυνατοτήτων και προοπτικών γενικότερης ανάπτυξης της Άρτας μας.
Για την οποία Άρτα μας, κάνουμε εκείνα ακριβώς που φρενάρουν την εξέλιξή της και όχι εκείνα που μπορούν να την σπρώξουν προς τα εμπρός.
Όπως τι κάναμε για την αξιοποίηση του Αράχθου, του Αμβρακικού, της Λίμνης Πουρναρίου, για τα αντιπλημμυρικά και την οριοθέτηση του Αράχθου, τι κάναμε για την κατασκευή Διοικητηρίου στο Στρατόπεδο Παπακώστα, για τη διεκδίκηση και παραχώρηση του στο Δήμο μας;
Τι κάναμε και τι κάνουμε για τις μονοκαλλιέργειες του πορτοκαλιού και της ελιάς, για το Βιομηχανικό Πάρκο, για την αξιοποίηση του Λόφου Περάνθης, για τον τουρισμό κ.α.!
Τι κάναμε για το ΞΕΝΙΑ; Το «θάψαμε» όλοι μαζί!
Αυτοί είμαστε και μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας.
Πρώτοι και «αλάνθαστοι» στην κριτική, τελευταίοι και… «αποτελεσματικοί» στην… μιζέρια μας.
Μείναμε στα πιτόγυρα και στον μικρόκοσμό μας.
Μήπως αυτά μας αξίζουν, μήπως και αυτά… δικαιούμαστε;




ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ

Go to top