ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Βασίλη Τσίρκα

 

Στην Ελλάδα των μνημονίων δεν πλήττονται εξίσου όλες οι κατηγορίες του πληθυσμού από τα καταστροφικά κυβερνητικά μέτρα. Υπάρχει μια κατηγορία που πλήττεται περισσότερο και ανεπανόρθωτα: η νεολαία. Και τούτο διότι ενώ στην Ελλάδα η γενική ανεργία είναι στο 27% του πληθυσμού, η ανεργία των νέων υπερβαίνει το 65% των αντίστοιχων ηλικιών. 

Δεν πρόκειται για παράπλευρη απώλεια αλλά για συνειδητή προσπάθεια, ώστε να αποδυναμωθεί η διαπραγματευτική δύναμη των μισθωτών έναντι του κεφαλαίου και να καταστεί διαρκής και μόνιμη η δραματική συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και των μισθών. Σύμφωνα με τις μνημονιακές κυβερνήσεις οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι συνταξιούχοι είναι δήθεν υπεύθυνοι για το γεγονός ότι η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική, επιβάλλοντας μέτρα λιτότητας που θυμίζουν πολεμικού χαρακτήρα καταστροφές. 

Στην Ελλάδα των Σαμαρά και Βενιζέλου προφανώς το success story περιλαμβάνει τα 2/3 των νέων στην ανεργία και το 35% του πληθυσμού σε κοινωνικό αποκλεισμό και κάτω από το ελάχιστο όριο της φτώχειας. Στην Ελλάδα των Σαμαρά και Βενιζέλου το σχολείο και το πανεπιστήμιο έχουν υποβαθμιστεί σε χώρους μαζικής παραγωγής ανέργων και φτηνών εργατικών χεριών. 

Η ανεργία αυξάνεται επειδή η κυβέρνηση και η τρόικα μειώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις, αυξάνουν την φορολογία και συρρικνώνουν τις δημόσιες επενδύσεις. Οδήγησαν την οικονομία σε βαθειά ύφεση με αποτέλεσμα να κλείσουν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η ανεργία όμως δεν αντιμετωπίζεται με προγράμματα μερικής και προσωρινής εργασίας. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν μόνο στην ανακύκλωση των ανέργων. Ένα πολύ μικρό ποσοστό  ανέργων βρίσκει εργασία μέσω του Ο.Α.Ε.Δ. Οι υπόλοιποι βρίσκουν εργασία είτε μόνοι τους είτε μέσω φίλων και συγγενών είτε με ρουσφέτι και πελατειακές σχέσεις, που είναι πλέον κανόνας και στον ιδιωτικό τομέα. 

Εκείνο που επείγει σήμερα είναι ένας συνδυασμός της οικονομικής πολιτικής με την πολιτική απασχόλησης, ώστε να αυξηθούν ταχύτερα οι θέσεις εργασίας, καθώς και η επέκταση της κοινωνικής προστασίας των ανέργων. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην αύξηση της απασχόλησης στις κοινωνικές υπηρεσίες, όπως η υγεία, η εκπαίδευση και η πρόνοια.

Για να σταματήσει η πρωτοφανής άνοδος της ανεργίας  πρέπει να ακυρωθούν τα μνημόνια και να βγει η οικονομία από την ύφεση. Η αντιμετώπιση της ανεργίας θα ξεκινήσει με την εφαρμογή ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που θα επαναφέρει την οικονομία σε σταθερή αναπτυξιακή τροχιά.

Με την επαναφορά της εργατικής νομοθεσίας και την ανάκτηση της εργασίας. 

Με άμεση τόνωση της καταναλωτικής ζήτησης των λαϊκών τάξεων, με δραστική αύξηση των δημοσίων και κοινωνικών επενδύσεων. Άμεση τόνωση της καταναλωτικής ζήτησης σημαίνει αύξηση κατώτατου μισθού, αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ανακούφιση υπερχρεωμένων στις τράπεζες νοικοκυριών, κατάργηση χαρατσιών και άδικων φόρων.

Με αποκατάσταση του τραπεζικού δανεισμού αλλά και ειδικών χρηματοδοτικών θεσμών και εργαλείων για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων  αλλά και τομέων της οικονομίας που διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Με καθιέρωση ρήτρας απασχόλησης για τα επιδοτούμενα από δημόσιους,  κοινοτικούς και τραπεζικούς πόρους επενδυτικά σχέδια του ιδιωτικού τομέα, ώστε η χρηματοδότησή τους να συνοδεύεται από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Με την ενίσχυση των κινήτρων και διευκολύνσεων για την ίδρυση και λειτουργία φορέων κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Με διεύρυνση των δικαιούχων του επιδόματος ανεργίας και την άμεση αύξησή του, με απώτερο στόχο να φτάσει το 80% του βασικού μισθού.

Η κρίση και η ύφεση δημιουργούν ένα ασφυκτικό τοπίο για τους νέους. Δημιουργείται η αίσθηση ότι η νεολαία δεν έχει προοπτική σε αυτόν τον τόπο, ότι είναι ανεπιθύμητη. Με τα αντικοινωνικά της μέτρα η κυβέρνηση εξευτέλισε την τιμή της εργασίας των νέων ανθρώπων και έφερε μεσαιωνικές συνθήκες στις εργασιακές σχέσεις.

Η χώρα χρειάζεται κρίσιμες αλλαγές. Για να γυρίσει σελίδα ο τόπος, χρειάζεται οι νέοι να αισθανθούν ξανά την ελπίδα και την προσδοκία. Για να τα καταφέρουμε πρέπει να επιδιώξουμε με τις πολιτικές μας να ξαναγεννηθεί η ελπίδα. Με ένα ρεαλιστικό σχέδιο που εξηγεί ότι από αυτό δεν θα κερδίσουν οι λίγοι. Με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που κάνει σαφές ότι παίρνει το μέρος της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Για να πατήσει γερά στα πόδια της η κοινωνία και να προοδεύσει αυτός ο τόπος.

 

Ο Βασίλης Τσίρκας είναι δικηγόρος, υποψήφιος βουλευτής Άρτας ΣΥΡΙΖΑ

στις εκλογές Μαΐου – Ιουνίου 2012

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >