ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Άρθρο του Δικηγόρου Δημήτρη Σκανδάλη

Η Κεντροδεξιά, στη σύγχρονη ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή, εκφράζει συνήθως την ιδεολογία του φιλελευθερισμού, η οποία συνδυάζει κοινωνικά και αξιοκρατικά ιδεολογικά στοιχεία. Από την άλλη η κεντροαριστερά, σήμερα, ταυτίζεται κυρίως με αντιλήψεις και θέσεις που προωθούν την ισότητα, την πολυπολιτισμικότητα και τον διεθνισμό.

Τα σύγχρονα κεντρώα δεξιά, αριστερά ή φιλελεύθερα κόμματα στην πλειοψηφία τους υποστηρίζουν την ελεύθερη οικονομία και την ανοιχτή κοινωνία, την κοινωνία της ανοχής στην διαφορετικότητα αλλά και την αξιοκρατία, τείνοντας έτσι τόσο προς τα δεξιά (στα οικονομικά ζητήματα) όσο και προς τα αριστερά (στα κοινωνικά / ηθικά ζητήματα).

Η άκρα δεξιά διεθνώς ταυτίζεται με τον άκρατο εθνικισμό και την ξενοφοβία ενώ κρύβει μέσα της την ιδεοληψία του μίσους. Τέτοιου είδους ιδεοληψίες δεν χρειάζονται νομίζω κριτική και ιδίως στην χώρα μας. 

Η άκρα αριστερά διεθνώς σήμερα αντιπροσωπεύει την αντίδραση και την απέχθεια για οτιδήποτε ιδιωτικό ή εθνικό. Υποστηρίζει την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και την παρεμβατικότητα στην οικονομία ενώ διάκειται ουδέτερα και πολλές φορές εχθρικά απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο. Βεβαίως η κριτική που έχει ασκηθεί στην ιδεολογία της άκρας αριστεράς  είναι αυτή που απευθύνεται στην ίδια τη σύλληψη της «αταξικής» κοινωνίας ως ανεπιθύμητης ή ουτοπικής, επίσης είναι αυτή που ιστορικά παραπέμπει στη Σοβιετική Ένωση και στο ανατολικό μπλοκ (και στην κατάσταση που άφησε πίσω της) και είναι και η κριτική που γίνεται για τα σύγχρονα εναπομείναντα τμήματα της γης, όπου αυτή η ιδεολογία εφαρμόζεται (Κούβα, Βιετνάμ, Βόρειος Κορέα κλπ). Όπως είναι φυσικό βέβαια κάθε χώρα έχει την ιστορία και τις ιδιαιτερότητές της και η δική μας ακόμα περισσότερες και πιο πολύπλοκες. Ας υποθέσω ότι αυτές οι ιστορικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας είναι γνωστές. 

Τώρα το ποιος εκφράζει την κεντροδεξιά, την κεντροαριστερά, την άκρα δεξιά ή την άκρα αριστερά στην χώρα μας, πρέπει να είναι λίγο πολύ αναγνωρίσιμο.

Εδώ θα σταθώ στην άκρα αριστερά. Ο όρος άκρα αριστερά όσο και να δημιουργεί απέχθεια σε ορισμένους η χρήση του, εκφράζεται σήμερα στην Ελλάδα από ένα πολιτικό χώρο, το χώρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Όσο και αν προσπαθεί ο οποιοσδήποτε καλοπροαίρετος ή και κακοπροαίρετος να το αντικρούσει ματαιοπονεί γιατί απλά είναι αλήθεια, η οποία παραδόξως αποκρύπτεται. Και φυσικά εδώ μιλούν οι πράξεις και όχι τα λόγια.

Στην Ελλάδα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ορθά πράττοντας για τα συμφέροντά του προσπαθεί να μεγιστοποιήσει την εκλογική του βάση, θολώνοντας το πολιτικό σκηνικό.

Αλλά οι εκλογικές σκοπιμότητες του δεν συνάδουν με την ιδεολογία του. Έτσι μπορεί η άκρα αριστερά διεθνώς σήμερα να αντιπροσωπεύει την αντίδραση, στην Ελλάδα πρεσβεύει την συστηματική αμφισβήτηση των πάντων. Μας λένε ότι τίποτα καλό δεν υπάρχει και ούτε μπορεί να υπάρξει με αυτό το μοντέλο δημοκρατίας. Βέβαια στην Ευρώπη η άκρα αριστερά πρεσβεύει την απέχθεια για οτιδήποτε ιδιωτικό και στην Ελλάδα ο κ. Τσίπρας «καθησυχάζει» τον Σύνδεσμο Ελλήνων Βιομηχάνων. Από την άλλη στον κόσμο η άκρα αριστερά πρεσβεύει την απέχθεια για κάθε τι εθνικό και εδώ το μόνο εθνικό που υποστηρίζεται (από συνιστώσες) από την άκρα αριστερά είναι το μελλοντικό νέο εθνικό νόμισμα. Η ευρωπαϊκή άκρα αριστερά υποστηρίζει την κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό και την παρεμβατικότητα στην οικονομία ενώ εδώ τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μας μπερδεύουν με το ναι στην ευρωζώνη και το ναι στην κρατικοποίηση των Τραπεζών, στην εκ νέου κρατικοποίηση ακόμα και του λιμένα Πειραιώς ή και της Ολυμπιακής. Ενώ η άκρα αριστερά διάκειται ουδέτερα και πολλές φορές εχθρικά απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο, ο κ. Τσίπρας έχει επισκεφθεί τον Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο, το Άγιο Όρος και τον Πάπα της Ρώμης (εντάξει για selfie). Θυμίζω ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανήκει στον ίδιο ευρωπαϊκό συνασπισμό κομμάτων με διεθνιστές που βλέπουν εντελώς διαφορετικά τα εθνικά μας θέματα (Σκόπια, Κύπρος, Τουρκία, Μεσανατολικό κλπ).

Βεβαίως υπάρχει το επιχείρημα ότι η άκρα αριστερά ουδέποτε κυβέρνησε στην Ελλάδα και συνεπώς δεν μπορεί κανείς να ασκήσει κριτική εις βάρος της για τα πεπραγμένα. Ως ένα σημείο δεκτό. Από την άλλη ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν είναι προϊόν παρθενογέννεσης. Και τι υποστηρίζουν οι συνιστώσες του γνωρίζουμε και πως διαμορφώνεται το στελεχιακό του δυναμικό παλαιό και νέο. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν αναπάντητα. Έπαψε η άκρα αριστερά σήμερα να ασπάζεται την ιδεολογία της «δικτατορίας του προλεταριάτου»; Ιστορικά αυτή η ιδεολογία δεν παραπέμπει στη Σοβιετική Ένωση και στο ανατολικό μπλοκ (και στην κατάσταση που άφησε πίσω της); Τα σύγχρονα εναπομείναντα τμήματα της γης, όπου αυτή η ιδεολογία εφαρμόζεται (κυρίως οι χώρες της Λατινικής Αμερικής), αποτελούν παράδειγμα για την ηγεσία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Γιατί δεν τίθενται και αυτά τα ερωτήματα. Γιατί η άκρα αριστερά σήμερα συστηματικά αποκρύπτει την ιδεολογική της ταυτότητα ενώ πριν ήταν περήφανη γι΄ αυτή; Εξαιρώ το Κ.Κ.Ε. το οποίο είναι θρησκόληπτα δογματικά ορθόδοξο και συνεπές.

Ψήγματα για το πώς αντιλαμβάνονται την πολιτική πραγματικότητα δεν κρύβονται όμως. Για παράδειγμα ο κ. Τσίπρας είπε στο περιστύλιο της Βουλής, αμέσως  μετά το πέρας της ψηφοφορίας του προϋπολογισμού, ότι πρέπει να οδηγηθούμε σε εκλογές. Συμπλήρωσε ότι στο χέρι της κυβέρνησης είναι αν οδηγηθούμε συντεταγμένα ή αλλιώς. Διερωτώμαι, υπάρχει και αλλιώς στις δημοκρατίες;

Για να μην κρύβομαι πίσω από τις λέξεις θεωρώ πραγματικά και όχι από συγκατάβαση ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθύ σκοτάδι. Είμαι όμως ταυτόχρονα πεπεισμένος ότι το να λέμε στο λαό ότι αυτά είναι τα προβλήματα και να κλαίμε μαζί του είναι τόσο σωστό, όσο το βρισκόμαστε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να περιγράφουμε το σκοτάδι. Λύση είναι να δείχνουμε το διακόπτη με το φως. Ας πρυτανεύσει η λογική. Έχουμε όλοι μας ευθύνη και για το παρελθόν και για το παρόν αλλά και υποχρεώσεις για το μέλλον.

Εκτός αν ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει άλλη λύση και αυτή είναι η άκρα αριστερά.

Σύντομα θα το μάθουμε.

Μέχρι τότε καληνύχτα και καλή τύχη.

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >