ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Άρθρο του Δικηγόρου Δημήτρη Σκανδάλη

Από την μνήμη μου ανασύρω τρία λαμπρά παραδείγματα λαϊκισμού στην σύγχρονη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Το πρώτο είναι το πασίγνωστο «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «έξω οι βάσεις του θανάτου» του Ανδρέα πριν το 1981, το δεύτερο ήταν το περίφημο «δώστα όλα», του ιδίου πολιτικού ανδρός που επανήλθε στην εξουσία το 1993, το τρίτο πιο πρόσφατο «Λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου.

Φτάσαμε να ζήσουμε και το τελευταίο με τον χορό των αγορών του Αλέξη Τσίπρα.

Χωρίς να ακυρώνω τα θετικά της διακυβέρνησης του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου και κυρίως την χαρισματική του προσωπικότητα, έφτασε ο Λαός με την μνήμη του ονόματός του να εκλέξει τον γιό του και ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι ακόμα και τώρα οδηγούμαστε σε εκλογές από τους μιμητές ή τα κακέκτυπά της πολιτικής του.

Βέβαια ο Ανδρέας αμέσως μετά την εκλογή του φρόντιζε με αριστοτεχνικό τρόπο να μεταλλάσσει την πολιτική του και το ίδιο έκανε με τραγικό τρόπο και ο γιός του λίγους μήνες μετά την δική του εκλογή.

Τώρα έχοντας γίνει σοφότεροι των παλαιών επιλογών μας, πείτε μου,  δεν αγγίζει τα όρια της προσβολής προς την νοημοσύνη καθενός από μας ή φράση του Αλέξη Τσίπρα ότι αυτός θα βαρά ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν;

Εντάξει η φράση αυτή ειπώθηκε σε κομματικό ακροατήριο και μέσα στον ενθουσιασμό της στιγμής, είναι όμως ενδεικτική της έλλειψης σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται η εγχώρια και διεθνής οικονομική συγκυρία.

Ας αφουγκραστούμε τις αντιδράσεις των ξένων έγκυρων μέσων ενημέρωσης για να αντιληφθούμε ότι αυτή η ρητορεία της δεκαετίας του 80 και 90 όχι απλά είναι ξεπερασμένη αλλά άκρως επικίνδυνη για εμάς.

Η σφοδρή κριτική της Λιάνας Κανέλλη στην φιλοσοφία του ότι «ψηφίζοντας αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ, θα παραχθεί μια χημική ένωση που θα μετατρέψει όλο τον κόσμο» είναι απόλυτα λογική αλλά ταυτόχρονα και άστοχη.

Διότι δεν μας ψεκάζουν και πολλοί από εμας επιλέγουν (έστω και δημοσκοπικά) το ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε πείθει πολλούς η ουτοπία της μαγικής και μοναδικής λύσης. Επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από την ιδεολογική του βάση (4%), ένα μικρό κομμάτι των καιροσκόπων του ΠΑΣΟΚ και η πληθώρα των εξοργισμένων με την τραγωδία της χώρας και της ζωής μας.

Είναι όμως συμπολίτες, απάντηση ο λαϊκισμός; Είναι απάντηση στα προβλήματα του κράτους ο κρατισμός; Είναι απάντηση ο παραλογισμός της ιδεοληψίας; Ή μήπως είναι απάντηση να τιμωρήσουμε τους λαϊκιστές βάζοντάς τους στην εξουσία;

Ατομική ευθύνη δεν υπάρχει; Μόνο ατομική ελευθερία;

Ακούμε ότι μία λύση υπάρχει, αυτή της σκληρής διαπραγμάτευσης. Πολύ ωραία αν αυτή αποτύχει τότε τι; Τότε απαντούν τίποτα, δεν υπάρχει δεύτερο σχέδιο.

Πάμε να περάσουμε νύχτα και σε καταιγίδα τον φουσκωμένο Άραχθο; Πάμε. Αν μας παρασύρει;

Αρκετά με τον λαϊκισμό. Έχουμε πραγματικά προβλήματα.

Μέχρι τότε. Καληνύχτα και καλή τύχη.

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >