ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

           

του Αντώνη Κολιάτσου

«…Εναπόκειται στη νέα γερμανική γενιά, τους γερμανούς νέους, να διαλύσουν αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης, αυτόν το φόβο, απορρίπτοντας αυτό το οποίο έχει εδώ και καιρό απορριφθεί, και ξεκάθαρα και ομόφωνα να ανακοινώσουν την επιθυμία τους: όχι για μια γερμανική Ευρώπη, αλλά για μια ευρωπαϊκή Γερμανία».

Τόμας Μαν

(Γερμανός συγγραφέας, Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας)

 

Η προχθεσινή «ευρώ-ελληνική συμφωνία» των Βρυξελλων δεν ήταν παρά μία  «συνθήκη-παράδοση» της Ελλάδας στην Γερμανική επικυριαρχία, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει  από την, κατ’ αντιστροφή των ρόλων των πρωταγωνιστών της, ιστορική «Συνθήκη Ειρήνης» των Βερσαλλιών (1919), η οποία τερμάτιζε μεν και επίσημα τον  Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, επέβαλλε όμως την οικονομική, κοινωνική και ηθική συντριβή της ηττηθείσας πλευράς των αντιμαχόμενων δυνάμεων(Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία).

Πράγματι εάν κατά την πρόσφατη διάσκεψη κορυφής της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες, στη θέση της σημερινής Γερμανό-εξαρτώμενης ευρωζώνης έβαζε κανείς την τότε νικήτρια «ΑΝΤΑΝΤ» και σε εκείνη της  Ελλάδας των μνημονίων την ηττημένη Γερμανία  , τότε στα πρόσωπα της Μέρκελ και του Σόϊμπλε εύκολα θα αναγνώριζε τους σκληρούς νικητές του πολέμου, τον Γάλλο πρωθυπουργό Ζωρζ Κλεμανσώ και τον Άγγλο συνάδελφό του Λόϋντ Τζορτζ. Συνακόλουθα, εύλογα θα  παρομοίαζε την απαίτηση των δύο τελευταίων  να επιβάλλουν μια συνθήκη ειρήνης που εξουθένωνε  οικονομικά, κοινωνικά, ηθικά και πολιτικά τον Γερμανικό λαό και ακρωτηρίαζε τη χώρα του, με το σχέδιο των σκληρών του Βερολίνου να ζητήσουν  τη διευθέτηση του ελληνικού προβλήματος, μέσα από πολιτικές μνησικακιών, εκβιασμών, εξουθένωσης και ταπείνωσης του ελληνικού λαού. Προσπερνώντας  όμως οι ίδιοι το πιεστικό πρόβλημα των καιρών, που δεν είναι άλλο από το να επανέλθει στην Ευρώπη: η δημοκρατία, η ελευθερία, η  εταιρική ισοτιμία και αλληλεγγύη, και εν τέλει να προωθηθεί η ευημερία των λαών της.

Αναφερθήκαμε πιο πάνω στη «Συνθήκη Ειρήνης» των Βερσαλλιών, για να  καταδείξουμε πως οι εξοντωτικοί όροι της για την ηττημένη Γερμανία(σ.σ  Γερμανία,  Αυστρία και  Ουγγαρία αποκλείστηκαν από τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, η Γερμανία  θεωρήθηκε ως η απολύτως υπεύθυνη του πολέμου και εκλήθη να καταβάλλει υπέρογκες αποζημιώσεις, κυρίως στους Γάλλους κ.ά), πέρα από την πολιτική και κοινωνική αναταραχή, τη δυστυχία και την ταπείνωση του γερμανικού λαού που προκάλεσαν, παράλληλα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να προκύψει ένα στέρεο «ιδεολογικό-πολιτικό-κοινωνικό» οικοδόμημα, το οποίο  δυναμίτισε τη δημοκρατία της Βαϊμάρης και βρήκε πολιτική έκφραση στο απαίσιο πρόσωπο του Ναζισμού.

Ο μεγάλος Άγγλος οικονομολόγος Τζων Κέϋνς, που σημειωτέον ήταν παρών στις  ειρηνευτικές συνομιλίες, ως αναπληρωτής του Βρετανού υπουργού οικονομικών(σ.σ, χωρίς να έχει δικαίωμα παρέμβασης στις διαπραγματεύσεις), διερμηνεύοντας το κοινό περί υπερβολικής αυστηρότητας της  ειρηνευτικής συνθήκης αίσθημα (σ.σ, 73 ήταν οι εκπρόσωποι των 26 χωρών που συμμετείχαν στις συνομιλίες), δεν δίστασε να διατυπώσει την έντονη διαφωνία του(σ.σ, το ίδιο και ο Bertrand Russell, Βρετανός μαθηματικός και φιλόσοφος βραβευμένος με βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας) και να εκφράσει τα αρνητικά του συναισθήματα,  για την επιμονή των Άγγλο-Γάλλων να τιμωρήσουν σκληρά την ηττημένη Γερμανία.

Μάλιστα ο ίδιος σε σχετική επιστολή προς τη μητέρα του, σημείωνε: «είμαι εντελώς εξαντλημένος, εν μέρει από τη δουλειά και εν μέρει από την κατάθλιψη για τη μοχθηρία που με περιβάλλει. Ποτέ δεν έχω νιώσει τόσο δυστυχισμένος όσο τις περασμένες δύο-τρεις εβδομάδες. Η Συνθήκη ειρήνης είναι παράλογη και ανεφάρμοστη και δεν θα φέρει παρά δυστυχία[…]. Το Συμβούλιο των «Τεσσάρων Μεγάλων»(σ. σ ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία), δεν έδωσε καμία σημασία σ’ αυτά τα ζητήματα, καθώς άλλα είχαν στο νου τους. Είναι εκπληκτικό το γεγονός, ότι τα θεμελιώδη προβλήματα μιας Ευρώπης που λιμοκτονούσε και διαλυόταν μπρος στα μάτια τους, ήταν το μόνο ζήτημα που δεν ήταν ικανό να διεγείρει το ενδιαφέρον των Τεσσάρων. Οι αποζημιώσεις και η εκδίκηση ήταν η μόνη τους παρέκκλιση από το χώρο της οικονομίας και τις προσέγγισαν σαν να ήταν πρόβλημα θεολογικό, πολιτικό, ψηφοθηρικό και, εν πάση περιπτώσει, από κάθε άλλη άποψη εκτός απ΄ αυτή που αφορούσε το οικονομικό μέλλον των Κρατών των οποίων το μέλλον διαχειρίζονταν».

Τώρα εάν η υπερβολικά σκληρή και προεχόντως πολιτικά απερίσκεπτη «Συνθήκη Ειρήνης» των Βερσαλλιών, επώασε το αυγό του φιδιού, από όπου ξεπήδησε ο φασισμός των Χίτλερ και Μουσολίνι, που οδήγησε  στο ολοκαύτωμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στον αφανισμό της Γερμανίας, τότε ποιος αλήθεια αμφιβάλλει ότι η «ευρώ-ελληνική» συμφωνία της προ-περασμένης Κυριακής στις Βρυξέλλες δεν είναι παρά μια, κατ’ αντιστροφή ρόλων και επιδιώξεων,  αναλογική επανάληψη της ιστορίας, αυτή τη φορά όμως όχι ως φάρσα αλλά ως μία νέο-ελληνική τραγωδία; Και συνακόλουθα ότι αυτή η συμφωνία, που σχεδίασε και εκβιαστικά επέβαλλε ο κατά Θ. Πάγκαλο γερμανικός οικονομικός γίγας με μυαλό νηπίου,  δεν προοιωνίζεται ένα εκρηκτικό,  κλίμα στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας επειδή,  όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις αντιδράσεις μεγάλης μερίδας των παγκοσμίως επιφανών πολιτικών, οικονομικών και μιντιακών  παραγόντων, αυτή είναι εξ’ αντικειμένου ανεφάρμοστη και το μόνο που επιφυλάσσει στον ελληνικό λαό είναι ένα πλήρες οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό αδιέξοδο; Δυστυχώς η Γερμανία δεν φαίνεται να παίρνει μαθήματα από τα ιστορικά της παθήματα. Ούτε η ταπεινωτική συνθηκολόγηση του 1919 στις Βερσαλλίες(Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) , ούτε η παράδοση άνευ όρων το 1945 στο Κάρλσχορστ του Βερολίνου κατάφεραν να συνετίσουν την ηττημένη Γερμανία του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αντίστοιχα.. 

 Αντίθετα, η κατά τα άλλα σπουδαία αυτή χώρα ,με τα καμώματά της και αυτή τη φορά κατάφερε να προκαλέσει το περί δικαίου, ελευθερίας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης, κοινό ευρωπαϊκό αίσθημα που άλλωστε αποτελεί την πεμπτουσία της ευρωπαϊκής ενοποίησης . Ειδικότερα, αναφορικά με την περίπτωση της μικρής και αδύναμης Ελλάδας, η Γερμανία, με το να ενεργήσει εκδικητικά κατά μιας κυβέρνησης, που δεν ήταν της αρεσκείας του σκληρού γερμανικού ιερατείου, επιβάλλοντας μια «βαριά συμφωνία» η οποία κυριολεκτικά εξοντώνει τον ελληνικό λαό, προέβη σε μια άφρων πράξη, που εξ’ αντιδράσεως θα προκαλέσει  αντίσταση. 

Παρά ταύτα φαίνεται πως το έχει η μοίρα του γερμανικού λαού να χάνει την παρτίδα της ιστορίας, όταν  τον παρασύρει  ο μεγάλο-ιδεατισμός της ηγεσίας του και εκδηλώνεται η ανικανότητά του να διδαχθεί από αυτή. Αλλά αυτή τη διαχρονική αδυναμία της Γερμανίας να δημιουργεί εμπιστοσύνη στους άλλους λαούς  και το αυτοκαταστροφικό στοιχείο που είναι κρυμμένο στην ψυχοσύνθεση της πλειονότητας των κατά καιρούς γερμανών ηγετών, δεν θα μπορούσε να  καταγράψει εγκυρότερα και γλαφυρότερα άλλος, από τον μεγάλο Γερμανό συγγραφέα και Νομπελίστα της λογοτεχνίας Τόμας Μαν, ο οποίος στη μνημειώδη διάλεξη που έδωσε στο Παν/μιο του Αμβούργου το 1953, μεταξύ των επεσήμαινε: « Ας μην εξαπατούμε τους εαυτούς μας σχετικά με το γεγονός πως ανάμεσα στις δυσκολίες που επιβραδύνουν την ενοποίηση της Ευρώπης είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αγνότητα των γερμανικών επιδιώξεων, ένας φόβος των άλλων για τη Γερμανία και τα ηγεμονικά της σχέδια[…].Εναπόκειται στη νέα γερμανική γενιά, τους γερμανούς νέους, να διαλύσουν αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης, αυτόν το φόβο, απορρίπτοντας αυτό το οποίο έχει εδώ και καιρό απορριφθεί, και ξεκάθαρα και ομόφωνα να ανακοινώσουν την επιθυμία τους: όχι για μια γερμανική Ευρώπη, αλλά για μια ευρωπαϊκή Γερμανία».

Πάντως το συμπέρασμα από όλα τα όσα ειπώθηκαν, με αφορμή την  γερμανικής εμπνεύσεως επιβολή της «ευρώ-ελληνικής συμφωνίας» στις  12 Ιουλίου 2015 στις Βρυξέλλες, είναι ότι η Γερμανία των Μέρκελ, Σόϊμπλε, Γκάπριελ κ.ά, πόρω απέχει από αυτή που ευαγγελίζονταν ο σοφός συμπατριώτης τους. Επομένως,  ίσως έχουν δίκαιο όλοι εκείνοι που  υποστηρίζουν ότι η επίμαχη «συμφωνία», δεν είναι παρά μια ελληνική συνθηκολόγηση με το Γερμανό-κατευθυνόμενο ευρώ- ιερατείο των Βρυξελλών, η οποία, εκτός των άλλων, σηματοδοτεί και το πρελούδιο της διάλυσής της δημοκρατικής Ευρώπης. 

 

Ο Αντώνης Κολιάτσος είναι μαθηματικός και

 αρθρογράφος, που δραστηριοποιείται στην Άρτα

(*)  e-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  

 

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >