ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

του Αντώνη Κολιάτσου

 

Τελικά σε τι προσβλέπει ο καταπικραμένος  νεοδημοκράτης για την κατάντια της άλλοτε σφύζουσας από οργανωτική ζωντάνια και πολιτική αξιοπιστία ΝΔ, από τις εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής;

Μήπως θέλει για νέο αρχηγό τον γνωστό και μη εξαιρετέο «Σαμαρο-φύλακα», που  διακονεί την υπόθεση της γαλάζιας παράταξης με τις… περγαμηνές: του «ακραίου δεξιού», του «μνημονιακότερου» των «μνημονιακών» υπουργών της προηγούμενης κυβέρνησης και  του αμετροεπή  «ατακαδόρου»(σ. σ εκστομίζει ατάκες), που επενδύει ψηφοθηρικά στην ακραιφνή δεξιά μερίδα του κόσμου της ΝΔ, την  σκληρότερα μαχόμενη τον  ΣΥ.Ρ.Ι.ΖΑ  και προσωπικά τον Τσίπρα; 

Μήπως βλέπει ως καλύτερο υποψήφιο αρχηγό αυτόν που, χωρίς να αμφισβητείται η μακρά αγωνιστική πορεία και η πολύτιμη προσφορά του στην παράταξη, το εσωκομματικό του πολιτικό στάτους εξαντλείται: στον …άψογο αγοραίο αντιπολιτευτικό του λόγο. στο τρόπαιο του… νικηφόρου 28% που έλαβε η υπό την ηγεσία του ΝΔ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. στη στήριξη που για τους δικούς τους λόγους του προσφέρουν τα μεγάλα πολιτικό-επιχειρηματικά τζάκια, οι συναισθηματικά εκφραζόμενοι παραδοσιακοί νεοδημοκράτες, ως και η νεότερη γενιά επώνυμων στελεχών που…βιάζονται να διεκδικήσουν τον αρχηγικό θώκο, θεωρώντας τον «αναλώσιμο». και στη διαφαινόμενη έξωθεν καλή μαρτυρία, που έχει από την πλευρά των δανειστών, οι οποίοι βλέπουν την αρχηγία του ως  συναινετικό καταλύτη στις εν εξελίξει ζυμώσεις προκειμένου η αξιωματική αντιπολίτευση μαζί και τα πρόθυμα  ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ να συγκλίνουν με το μετριοπαθές τμήμα του ΣΥ.Ρ.Ι.ΖΑ(τους προεδρικούς) στη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, η οποία, ως σταθερός στόχος τους και προεχόντως των Γερμανών, θα αντικαταστήσει την κυβέρνηση «ΣΥ.Ρ.Ι.ΖΑ-ΑΝΕΛ»; 

Ή μήπως επιθυμεί να δει αρχηγό τον νεαρό βλαστό του γνωστού και αναμφίβολα μεγάλου πολιτικού διαμετρήματος πολιτικού ανδρός, ο οποίος κατηγορείται ότι, αν και αχθοφόρος βαρέως ονόματος και με μεγάλες «νεοδημοκρατικές» προσδοκίες να συγκεντρώνονται στο πρόσωπό του, «ακύρωσε» την αδιαμφισβήτητα συγκροτημένη προσωπικότητά του, τις ρηξικέλευθες δημοκρατικές πεποιθήσεις του, τις ανανεωτικές ιδέες και τον αταλάντευτα ευρωπαϊκό προσανατολισμό του,  όταν αποφάσισε να παίξει τον ρόλο του ζηλωτή του απεχθούς εσωκομματικού «μνημόνιο- λατρευτικού» δόγματος του Αντώνη  Σαμαρά, αλλά και εκείνον του, των «Τροϊκανών τοις ρήμασι πειθόμενου», υπουργού των απολύσεων; 

Α ναι! Ίσως ο ανωτέρω άμοιρος νεοδημοκράτης να προσβλέπει με εμπιστοσύνη στον φέρλεπι γαλάζιο Βορειοελλαδίτη «Περιφερειάρχη», τον κατά τα άλλα όντως  άφθαρτο, Αυτό-διοικητικά επιτυχημένο και κομματικά προβεβλημένο πολιτικό. Ο οποίος, παρά τον άνεμο ανανέωσης που αποπνέει ο πολιτικός του λόγος και την ελπίδα για μια διαφορετική ΝΔ που αυτός(ο λόγος) ενέχει, εν τούτοις δεν λείπουν οι αμφιβολίες για το ακηδεμόνευτο και το ανεξάρτητο της ηγετικής προσωπικότητάς του, από τις ούτως ειπείν πνιγηρές εξαρτήσεις από τα γνωστά τζάκια και τις κατεστημένες  εσωκομματικές βαρονίες, οι οποίες, εν προκειμένω, με προεξάρχουσα την «Καραμανλική» και την νεοπαγή συγγενή της, την «Σαμαρική», είναι αυτές που ουσιαστικά κάνουν κουμάντο στα της δόλιας Ν.Δ. Και για τους γνωρίζοντες καλύτερα τα νεοδημοκρατικά επηρέασαν τα της υποψηφιότητός του αλλά και θα επηρεάζουν την περαιτέρω πορεία του, αν εκλεγεί αρχηγός, και εν τω μεταξύ δεν αλλάξει τις  εσωκομματικές σταθερές.. Το γεγονός δε ότι, ο και  επονομαζόμενος «Τζίτζι», έχει τη στήριξη του μεγαλύτερου τμήματος των  «Καραμανλικών», αυτή δεν αναιρείται, αντίθετα προστίθεται σε εκείνη που του παρέχουν  και οι «Σαμαρικοί», με προεξάρχοντες ορισμένους «Σαμαροφύλακες», όπως οι Βορίδης, Ασημακοπούλου, Καραγκούνης Σταμάτης κ.ά. Οι οποίοι, βέβαια,  από τη μία μεριά προφανώς ενεργούν συνδυάζοντας την προσωπική πολιτική τους ιδιωφέλεια με εκείνη του Αντώνη Σαμαρά και από την άλλη προφανώς… χρωματίζουν τον εκλεκτό τους υποψήφιο με το χρώμα της καθαρής «δεξιάς» ιδεολογία τους  .

Εδώ διαβάζοντας κανείς τις πιο πάνω γραμμές, ίσως αναρωτηθεί! Μα τι είναι αυτά που λέει  ο γράφων; Αλήθεια, μετά τα παραπάνω, είναι ακόμη ΝΔ, όπως όλοι πίστευαν, ή και αυτός…ρόδισε και αλλαξοπίστησε; Η απάντηση του γράφοντος είναι σαφής. Όχι, ούτε…ρόδισε, ούτε αλλαξοπίστησε Απλά ως υπεύθυνα σκεπτόμενος και ελεύθερα εκφραζόμενος νεοδημοκράτης, έκρινε ότι, οι μεθαυριανές εσωκομματικές εκλογές, είναι μια ακόμη ευκαιρία, για να τα πει έξω από τα… δόντια. Να μιλήσει χωρίς φόβο, αποφασισμένος να σταθεί κριτικά απέναντι σε ένα άρρωστο κομματικό κατεστημένο, που με τα τραγικά σφάλματα και τα καμώματα ενίων των κατά καιρούς κομματικών και κυβερνητικών ιθυνόντων του, απαξίωσε  αυτή την παράταξη, καθιστώντας την αναξιόπιστη και μη αρεστή σε ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. 

Να εγκαλέσει ακόμη όλους  τους ανωτέρω ιθύνοντες (σ.σ, γαλάζιοι  τέως πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές, υψηλόβαθμα κομματικά ως και κυβερνητικά στελέχη, κ.ά), γιατί  με τα έργα και τις ημέρες τους, κατέστησαν βαρύτατα ασθενή μια κατά βάση υγιή ΝΔ,  όταν μεταξύ των άλλων κακών: 

-ταύτισαν την ιδεολογία της με τον κυβερνητισμό.

-ανήγαγαν τις πελατειακές σχέσεις σε ιδεολογία, προκειμένου να διασφαλίζουν τη στήριξή της.

-έφθειραν ανεπανόρθωτα το ήθος της και αλλοίωσαν το ύφος της κυβερνητικής εξουσίας της, με τα σκάνδαλα και την ασύλληπτης έκτασης διαφθορά που εισήγαγαν στον οργανισμό της.

-εφάρμοσαν με συνέπεια το δόγμα «του εμείς και όχι άλλος κανείς», απομονώνοντάς την από την κοινωνία και ειδικότερα από τον κόσμο που παραδοσιακά τη στήριζε.. 

-παραδόθηκαν άνευ όρων στους δανειστές, όταν με εκείνο το επαίσχυντο «ναι σε όλα» υπερψήφιζαν  τους «μνημονιακούς» νόμους, καταργώντας κάθε έννοια  συνταγματικά ελεύθερης και δημοκρατικά κατοχυρωμένης έκφρασης ενός εκάστου των βουλευτών της.

-άσκησαν(και ασκούν) μια εθνικά ασύμφορή και εν πολλοίς αντιφατική αντιπολίτευση(σ.σ, η οποία εν ονόματι της δικαίωσης της καταστροφικής πολιτικής της συγκυβέρνησης «Σαμαρά-Βενιζέλου» κινδυνεύει να εκληφθεί ως σιγοντάρισμα της εκβιαστικής τακτικής των δανειστών), όταν την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους δανειστές, εκείνοι την κατηγορούν για προεκλογική ανακολουθία και μετεκλογική «μνημονιακή» υποχωρητικότητα, πάνω σε μέτρα που εμπεριέχονται στην ήδη υπερψηφισθείσα από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ(και φυσικά από την συγκυβέρνησης «ΣΥ.Ρ.Ι.ΖΑ) συμφωνία της 12ης Ιουλίου. 

-έδειξαν με τις εν πολλοίς ανόητες αντιπολιτευτικές κορώνες τους, πάνω στις  κυβερνητικές πρωτοβουλίες αναφορικά με το χτύπημα κατά της διαπλοκής(σ.σ, νέος νόμος για ΜΜΕ, λίστα  Λαγκάρντ κ.ά), ότι την υπερασπίζονται(την διαπλοκή).

Με αυτά, λοιπόν, τα άσχημα δεδομένα ο γράφων- και θέλει να πιστεύει το ίδιο για την συντριπτική πλειονότητα των νεοδημοκρατών, αναζητεί τον ηθικό, τον δυνατό, τον αυτόνομο και  οραματιστή νέο αρχηγό! Τον ηγέτη που θα εμπνεύσει, θα καθοδηγήσει και θα παραδειγματίσει με το ήθος, την εντιμότητα, την ικανότητα, την εργατικότητα και αποφασιστικότητα στα δύσκολα, ο οποίος θα μπορέσει να συγκινήσει πολιτικά όχι μόνο τους ομοϊδεάτες του αλλά και τους περισσότερους εκτός των γαλάζιων τειχών ευρισκόμενους πολίτες. Αναζητεί ακόμη τον γαλάζιο μπροστάρη που θα επιτύχει τον επαναπατρισμό  όλων όσοι, υπό το κράτος της απελπισίας, της οργής και αγανάκτησης από το μαρτύριο των δύο πρώτων μνημονίων, στην ουσία, εκδικήθηκαν  το ακραίως «μνημονιακό» δίδυμο «Σαμαράς- Βενιζέλος», καταψηφίζοντάς το, επιλέγοντας την αποχή είτε υπερψηφίζοντας  τον ΣΥ.Ρ.Ι.ΖΑ, όχι όμως κατ’ ανάγκη για τις υποσχόμενες κυβερνητικές χάρες  του. 

Τέλος αναζητεί τον νέο ηγέτη που, θα αποσύρει της εσωκομματικής κυκλοφορίας τα φθαρμένα…γαλάζια  χαρτονομίσματα! Τα στελέχη εκείνα(σ.σ, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και γόνοι των γαλάζιων τζακιών), που με τα έργα και τις  ημέρες τους, διαχρονικά έβλαψαν ανεπανόρθωτα την παράταξη. Όταν με τα δήθεν προοδευτικά κόμπλεξ , την ενδοτικότητα, την πολιτική σκοπιμότητα και τα καμώματα όλων των μετά το 1974 διατελεσάντων ηγεσιών της: αφόπλισαν ιδεολογικά την παράταξη, αλλοίωσαν την φυσιογνωμία της, πλαστογράφησαν την ταυτότητά της,  πρόδωσαν τις αρχές και τις αξίες της, έθεσαν σε δοκιμασία την ενότητά της, χάλασαν την αισθητική της και χάρισαν την ιδεολογική ηγεμονία  στην Αριστερά.. 

 

το ζητούμενο της εκλογής του νέου αρχηγού

Με αυτές τις σκέψεις και τα συνοδευτικά συναισθήματα οι νεοδημοκράτες προσέρχονται την Κυριακή στις κάλπες, αποφασισμένοι να εκλέξουν έναν αρχηγό με ευδιάκριτη τη φρεσκάδα της ηλικίας του και με τις αρετές: της καινοτομίας της σκέψης, της δυναμικότητας της δράσης, του ανοιχτού μυαλού, της ειλικρίνειας και πειστικότητας  του πολιτικού του  λόγου. Έναν αρχηγό, που θα είναι απαλλαγμένος από τις νεοδημοκρατοφθόρες» πελατειακές και μνημονιακές αμαρτίες του παρελθόντος, ο οποίος δεν θα έχει σαν πρώτο του μέλημα το με οποιοδήποτε τίμημα  «γκρέμισμα» της κυβέρνησης Τσίπρα, προκειμένου να ικανοποιήσει το μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένο κοινό γαλάζιο «ρεμβανσιστικό» αίσθημα Αντίθετα επιθυμεί έναν  ηγέτη, που θα οικοδομήσει μια άλλη νέα ΝΔ, που θα προσδιορίζεται στο εγχώριο πολιτικό  σκηνικό από την αλήθεια, την ηθική, τη δημοκρατία και προεχόντως την πίστη στα ιδεώδη της ελληνικής πατρίδας., 

Από το άλλο μέρος όλοι οι υπεύθυνα σκεπτόμενοι νεοδημοκράτες(σ.σ, στους οποίους υπό προϋποθέσεις μπορεί να συγκαταλέγονται και …περαστικοί ψηφοφόροι της  Κυριακής), θα πρέπει παράλληλα να συνειδητοποιήσουν ότι στις δύσκολες στιγμές για τη χώρα, αλλά και για τη ΝΔ, δεν έχει νόημα οι υποψήφιοι αρχηγοί να σκέπτονται και να ενεργούν με  όρους προεκλογικής αναμέτρησης. Γιατί σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, όλο και περισσότερο απαξιώνεται στη συνείδηση του λαού, είναι εθνικά απαράδεκτο και ιδιαίτερα βλαπτικό για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που κατά το παρελθόν απετέλεσε πρότυπο σοβαρότητας  και δημοκρατικής συμπεριφοράς, οι υποψήφιοι αρχηγοί του να μην έχουν διάλογο, να μην μπορούν να συμφωνήσουν στα απαραίτητα, να ξιφουλκεί ο ένας εναντίον του άλλου και να περιοδεύουν τη χώρα, ανταγωνιζόμενοι για το ποιος θα ασκήσει σκληρότερη κριτική στην παρούσα κυβέρνηση, ή το ποιος θα πλήξει αποτελεσματικότερα τους συν-υποψηφίους του, πετώντας τα καρφιά του Και όλα αυτά προκειμένου να επιτύχουν μεγαλύτερη προσέλευση στις κατά τόπους ομιλίες τους και να αποσπάσουν συγκριτικά τα περισσότερα… χειροκροτήματα. 

Όμως, το ζητούμενο της εσωκομματικής αναμέτρησης της Κυριακής (22 Νοεμβρίου 2015), είναι πολύ μεγαλύτερο και πολύ σοβαρότερο από τις προσωπικές κομματικές επιδιώξεις των ιδίων των υποψηφίων αρχηγών. Αντίθετα οι ίδιοι , όπως άλλωστε όλοι οι νεοδημοκράτες, θα πρέπει να  σκεφτούν  με γνώμονα την επόμενη μέρα, πέραν της 23ης Νοεμβρίου 2015 και να συνειδητοποιήσουν, ειδικότερα, ότι, εξ’ αιτίας των συνεπειών των μνημονίων  είναι πολύ δύσκολο έως ανέφικτο στο εξής να υπάρξουν μονοκομματικές κυβερνήσεις. Κατά συνέπεια είναι ουτοπία η εντέχνως καλλιεργούμενη από ορισμένους προσδοκία ότι με τον τάδε ή τον δείνα εκλεκτό τους υποψήφιο αρχηγό, θα πέσει γρήγορα η κυβέρνηση Τσίπρα και ότι οσονούπω έρχεται η της  ΝΔ, με τον  ίδιο ως πρωθυπουργό Όπως είναι κατακριτέα και απορριπτέα η άνωθεν εκπορευόμενη πολιτική της «ποδοσφαιροποίησης» της  «νεοδημοκρατικής» ζωής, που με αφορμή την επικείμενη εκλογή νέου αρχηγού, βλέπουμε τους υποψήφιους να επενδύουν στο «οπαδικό» θυμικό των νεοδημοκρατών, αρκούμενοι στη μαζικότητα των προεκλογικών ομιλιών τους και στα… ντεσιμπέλ των κραυγών και  χειροκροτημάτων   των προσερχόμενων οπαδών τους, όταν  ο ίδιοι απευθυνόμενοι στους ακροατές τους συνθηματολογούν, εξαπολύοντας μύδρους εναντίον του Τσίπρα και της κυβέρνησής του, ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΝ, πως: θα ανοικοδομήσουν τη ΝΔ, θα επίκαιρο-ποιήσουν τις αρχές και τις αξίες της, θα αναδείξουν την ιδεολογική της ταυτότητα, θα «κατάστατικοποιήσουν» την εσωκομματική δημοκρατία, θα θεσμοθετήσουν την διαφορετική  άποψη και την εσωκομματική κριτική, θα απομακρύνουν τους κομματικούς μανδαρίνους, που ως άλλοι ακανθόχοιροι, με τα αγκάθια τους, εμποδίζουν την προσπέλαση των απομονωμένων στα κομματικά γραφεία κομματικών αξιωματούχων-μηδέ των ιδίων εξαιρουμένων, θα πάψουν επί τέλους να θέλουν τη ΝΔ  αρχηγικό κόμμα, να θυμούνται τους νεοδημοκράτες προεκλογικά και να κάνουν ότι δεν τους γνωρίζουν μετεκλογικά, αλλά να τους θέλουν απλούς χειροκροτητές και όχι ισότιμους συμμαχητές κ.ά. 

Από το άλλο μέρος οι τέσσερις υποψήφιοι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν οι δανειστές, πάνω στα καυτά ζητήματα: του ασφαλιστικού, των πλειστηριασμών της Α΄ κατοικίας, των κόκκινων δανείων, της ανά-κεφαλαιοποίησης των τραπεζών, του μεταναστευτικού και προεχόντως των εθνικών θεμάτων κ.ά. Και βέβαια να απαντήσουν και στο υποθετικό ερώτημα, που  θέτει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, εντός και εκτός ΝΔ. Δηλαδή να πουν στον κόσμο, για το ποια θα ήταν η πορεία των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές εάν, με έναν… μαγικό τρόπο και οι ίδιοι, δρώντας συναινετικά, συνέβαλλαν, ώστε κυβέρνηση και  αντιπολίτευση να ομονοήσουν και να συμφωνήσουν στα παραπάνω, ενθαρρύνοντας έτσι την κυβερνητική διαπραγματευτική ομάδα να προβάλλει  ένα μεγάλο «όχι, μέχρι εδώ», στους άθλιους εκβιασμούς και στις  παράλογες απαιτήσεις των Τροϊκανών. 

Και κάτι ακόμα επίσης σημαντικό. Άραγε, σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο για τη χώρα και τον ελληνικό λαό και σε αντιδιαστολή με την παραπάνω  ευχετική… ουτοπία για ενότητα των εγχώριων πολιτικών δυνάμεων, μήπως ηχούν παράταιρα, οι αντιπολιτευτικοί «πυροβολισμοί»  των νεοδημοκρατών υποψηφίων αρχηγών, εναντίον της σκληρά εκβιαζόμενης ελληνικής κυβέρνησης, και μάλιστα όταν, καλώς ή κακώς ο ελληνικός λαός, τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του έχει επιλέξει για να διαπραγματευτεί με τους δανειστές; Ωστόσο, οι σκέψεις, οι διαφορετικές απόψεις, οι ενστάσεις και οι προτιμήσεις σε πρόσωπα, εν όψει των εκλογών της Κυριακής, ούτως ή άλλως  είναι αναμενόμενες. Όπως είναι φυσικό τα  συναισθήματα και τα διλήμματα των νεοδημοκρατών να είναι κυρίαρχα Όμως σε αυτό το διαμορφούμενο γαλάζιο εσωκομματικό σκηνικό θα πρέπει να προστεθεί και η ανησυχία πολλών, που είναι και ανησυχία του γράφοντος, για την ενότητα της μετεκλογικής ΝΔ. Ακόμη, με δεδομένα ότι η εκλογή της Κυριακής είναι μειωμένων προσδοκιών σε σχέση με τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, την αβεβαιότητα που αυτά αναπόφευκτα θα προκαλέσουν και στην περαιτέρω πορεία της ΝΔ,  και τα υψηλά αρχηγικά στάνταρ, που ο γράφων έθεσε αναφορικά με την επιλογή του καλύτερου υποψήφιου αρχηγού, μάλλον τον δικαιολογούν γιατί δεν παίρνει θέση υπέρ ή κατά κάποιου. Βέβαια οι φημολογίες :ότι η μικρή συμμετοχή στην ψηφοφορία της Κυριακής ευνοεί τον Μεϊμαράκη, ότι ο  Άδωνης με την υποψηφιότητά του, απλά θέλει να εγγράψει υποθήκη μελλοντικού δελφίνου όλης ή μέρους της μετεκλογικής ΝΔ, ότι με την εκλογή  Μεϊμαράκη, κερδίζουν χρόνο για να προετοιμαστούν για την αρχηγία: οι νεαροί βλαστοί των πολιτικών οικογενειών Καραμανλή και Μητσοτάκη, κ.κ Κ Καραμανλής(ο νεώτερος) και Κ. Μπακογιάννης,  ότι η μεθαυριανή εκλογή αρχηγού στη ΝΔ, κατά βάθος είναι μια εσωκομματική μάχη μεταξύ των «Καραμανλικών» και «Μητσοτακικών», με τρόπαιο τη ΝΔ, ή ότι η νίκη του Τζιτζικώστα είναι επιδίωξη των «Καραμανλικών», μαζί και των «Σαμαρικών», προκειμένου το κόμμα να μην περιέλθει στα χέρια των Μητσοτακικών, κ.ά, δίνουν και παίρνουν.

Παρά ταύτα, όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, για τον βαθύτερα και περισσότερο  υπεύθυνα σκεπτόμενο φίλο ή οπαδό της ΝΔ, δεν μένει τίποτε άλλο από το να ευχηθεί,  να υπάρξει μαζική προσέλευση στις κάλπες της Κυριακής και να δοθεί ψήφος υπευθυνότητας, βαθιάς περίσκεψης και… αξιοσύνης, ώστε να εκλεγεί ο καλύτερος από τους τέσσερις υποψήφιους..

 

 (*)Ο Αντώνης Κολιάτσος είναι μαθηματικός και

 Αρθρογράφος.  Είναι ΚΑΙ πρώην πρόεδρος ΝΔ Άρτας

  e-mail Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.  

 

 

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >