ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Η περίπτωση της «κόντρας μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ Άρτας και της υποψήφιας δημάρχου Αρταίων ΤΖΕΝΗΣ ΤΑΠΡΑΝΤΖΗ, που οδήγησε σε «αυτοδιοικητικό διαζύγιο» και για λόγους που δεν αντέχουν καμιάς κριτικής, για μια ακόμη φορά, έφερε στην επιφάνεια τις «κακές σχέσεις» αυτού του κόμματος με την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ειδικότερα οι του ΣΥΡΙΖΑ Άρτας δεν αντιλήφθησαν τι συνέβη στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, στο Δήμο Αρταίων, ταυτίζουν την κεντρική διοίκηση με την τοπική και το κόμμα τους με τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς στους οποίους προσφέρει τη στήριξή του.
Στις εκλογές για το Δήμο Αρταίων, ο συνδυασμός που είχε την επίσημη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, έγραψε ιστορία.
Για πρώτη φορά πέρασε στο δεύτερο γύρο, είναι ο μόνος συνδυασμός στην Ήπειρο και σε όλη την Βορειοδυτική Ελλάδα, που πέτυχε αυτόν τον άθλο και έχει βάλει τις βάσεις και για «πρωτιά» σε επόμενες εκλογές.
Και για αυτή την επιτυχία, συνέβαλε τα μέγιστα η επικεφαλής του συνδυασμού κ. Ταπραντζή.
Η οποία, στη συνέχεια, βρέθηκε στο στόχαστρο μια μικρής ομάδας, που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, για ένα σύνηθες φραστικό επεισόδιο, που έλαβε χώρα στο Εκλογικό της Κέντρο και σε φορτισμένο, λόγω του αποτελέσματος, κλίμα.
Κάποιοι που δεν εκλέχτηκαν δημοτικοί σύμβουλοι, σήκωσαν… μπαϊράκι.
Και πίσω από αυτούς σύρθηκε ολόκληρο κόμμα, γιατί; «Για συμπεριφορές και πράξεις που δεν αρμόζουν στο ήθος και τις αξίες της Αριστεράς…»;;;
Ήθος και αξίες που έχουν προ πολλού παροπλιστεί από αυτόν το χώρο, μετά τις συνεργασίες του με την ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου και με γυρολόγους βουλευτές («ρετάλια» όπως πολλοί τους είχαν αποκαλέσει), για να κρατηθούν στην εξουσία.
Και αναρωτιέται κανείς.
Μήπως όλη αυτή η ανεξήγητη… ιστορία, υποκρύπτει άλλα;
Μήπως κάποιοι επιδιώκουν να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη και παρασύρουν και άλλους σε αυτό το παιγνίδι τους;
Μήπως από τώρα ναρκοθετούν την Τζένη Ταπραντζή ώστε στις επόμενες εκλογές, να την αποκλείσουν από το κομματικό χρίσμα και να το διεκδικήσουν οι ίδιοι;
Ότι κι αν συμβαίνει, δεν μπορεί αυτό να γίνεται σε βάρος του Δήμου Αρταίων.
Η στήριξη της υποψηφιότητας της κ. Ταπραντζή, από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν για τη διαδικασία της εκλογικής αναμέτρησης και δοκιμασίας και την επόμενη των εκλογών κάθε πλευρά στο μετερίζι της.
Έτσι γίνεται με όλους τους δημάρχους και με όλες τις δημοτικές παρατάξεις, που  είχαν στις εκλογές κάποια κομματική στήριξη.
Καθόσον οι εκλεγμένοι στην κάθε τοπική διοίκηση, ανήκουν στο σύνολο της τοπικής κοινωνίας και όχι σε κόμματα.
Αυτό που συνέβη στο Δήμο Αρταίων, δεν έχει προηγούμενο.
Είναι πρακτική των δεκαετιών 1970 και 1980, τότε που το ΠΑΣΟΚ, έχοντας «νεροκουβαλητές» του, τα κόμματα της Αριστεράς, στόχευε και στην κομματικοποίηση των δήμων.
Με αφορμή την τωρινή περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναφερθώ σε μια παλιότερη, που ο ίδιος έζησα, με άλλους βέβαια πρωταγωνιστές.
Στο μακρινό λοιπόν 1977 δημοτικές εκλογές, κομματικοποιημένες και κρίσιμες για το Δήμο Αρταίων.
Κυρίαρχος ο αείμνηστος ΝΙΚΟ ΣΙΜΕΝΤΖΗΣ!
Ο οποίος είχε τη στήριξη όλων των κομμάτων της τότε αντιπολίτευσης και όλης της Αριστεράς.
Στο τότε ΠΑΣΟΚ Άρτας, υπήρξαν ένας-δύο που θέλανε να πάνε για δήμαρχοι και ψάχνανε τρόπους, αφ’ ενός μεν το κόμμα να μην προσφέρει τη στήριξη στο Νίκο Σιμεντζή και αφ’ ετέρου να το πάρουν οι ίδιοι.
Απαίτησαν από την τότε Νομαρχιακή Επιτροπή, μέλος της οποίας ήμουν και εγώ, να αξιώσουν από τον Νίκο Σιμεντζή, να γίνει μέλος του ΠΑΣΟΚ, σαν προϋπόθεση για να πάρει το κομματικό χρίσμα σε εκείνες τις εκλογές, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να δεχτεί, κυρίως για λόγους σκοπιμότητας και το γνώριζαν αυτό οι αντίπαλοι του.
Υπήρξαν αντιδράσεις σε αυτήν πρόταση, με πρώτους τον Αλέκο Λιαροκάπη, τον Παύλο Έξαρχο, τον γράφοντα και άλλους.
Όμως η πρόταση πέρασε κατά πλειοψηφία και ορίσθηκε επιτροπή για να μεταφέρει το εν λόγω αίτημα στον Σιμεντζή, όπως και έγινε.
Ποια ήταν η αντίδραση του τελευταίου; «Όξω από το γραφείο μου παλιοζαγάρια…»!
Με αυτή την αντίδρασή του, όχι μόνο δεν έχασε το χρίσμα, αλλά κέρδισε και με άνεση εκείνες τις εκλογές,  κόντρα στην πανίσχυρη τότε Ν.Δ.!
Και το τότε ΠΑΣΟΚ ουδέποτε διαχώρισε τη θέση του, από τον Νίκο Σιμεντζή, παρά τις πολλές «αντικομματικές» του συμπεριφορές, που ακολούθησαν.
Γι’ αυτό λέμε ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ Άρτας μας γύρισε 40 χρόνια πίσω, σε εκείνες τις εποχές για να ικανοποιήσει μια μικρή ομάδα μελών του, για λόγους που δεν τους άντεχει η κοινή πολιτική λογική.
Ας ευχηθούμε να μην επαναληφθεί!
Ας ευχηθούμε και να αντιληφθούν ότι άλλο είναι η κεντρική διοίκηση και άλλο η τοπική!
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον και με «βούλα», κόμμα εξουσίας και ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι με παλαιοκομματικές μεθόδους θα πετύχουν τους προσωπικούς τους στόχους, σε βάρος άλλων, που στην πράξη απέδειξαν την αξία, τους όπως στην περίπτωση της Τζένης Ταπραντζή.

Λ.Σ.

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >