ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Ένα ακόμη βροντερό ΟΧΙ από την υπερήφανη Άρτα μαζί με το καλό κατευόδιο.
Ήλθε, είδε και απήλθε ο «κύριος τίποτα» και το βράδυ των εκλογών κατέβασε ρολά και «έφυγε νύχτα». Χωρίς καμία εξήγηση και χωρίς να εκτελέσει το καθήκον του απέναντι στον

Αρτινό λαό που για χρόνια τον είχε εμπιστευθεί και βέβαια δεν μιλάμε πλέον για το ΠΑΣΟΚ που του άνοιξε διάπλατα ορίζοντες. Ξίνισε που έχασε το οφίτσιο και δεν πήρε μέρος στην επαναληπτική εκλογή όπως όφειλε. Και λίγο αργότερα ψάχνοντας βρήκε την ευκαιρία και γύρισε την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ ψελλίζοντας όμως στις πιεστικές δημοσιογραφικές ερωτήσεις ότι είναι πλέον ένα ανήθικο κόμμα. Και ότι αυτός ως άμεμπτος, ηθικός και πολύ αριστερός και σοσιαλιστής έπρεπε σαν ατσαλάκωτος να διασώσει την αφεντομουτσουνάδα του.

Δεν ξεχνάει όμως τους μάο – μάο και που και που γυρίζει στον τόπο του εγκλήματος. Επανεμφανίζεται όχι προφανώς γιατί διαθέτει τόσο θράσος ώστε να πιστεύει ότι σύντομα θα ξανασυναντηθεί με τους πολίτες που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ αλλά για να θυμίσει στους εδώ ΠΑΣΟΚΟΥΣ πόσο υποτίμησε και πόσο συνεχίζει να υποτιμά την νοημοσύνη τους.

Εδώ ίσως χρειάζεται ψυχοιατρική τεχνοκρατική γνώση για να εξηγηθεί πιο απλοϊκά το φαινόμενο.
Θέλησε με ένα πολύ ρηχό από πλευράς πολιτικής οπτικής δημοσίευμα να κάνει αισθητή την παρουσία του αλλά το μήνυμα που θέλει να δώσει είναι σαφέστατο.

Ότι οι ΠΑΣΟΚΟΙ εκτός από ανήθικοι και πολλών άλλων είναι και ακροδεξιοί!!!!
Μιλάει για στοχευμένη ακροδεξιά ατζέντα της Κυβέρνησης προκειμένου να αποπροσανατολίσει από τα σοβαρά προβλήματα της ύφεσης, της ανεργίας κλπ.

Ένας νοήμων πολίτης αντιπαρέρχεται τα δύο από τα τρία επιχειρήματα και συγκεκριμένα τον ρατσισμό κατά των Ρομά και τον πνιγμό των Αφρικανών μεταναστών στην Λαμπεντούζα που είναι ανάξια σχολιασμού. (Τσιρώνειος ανάλυση).

Όμως στα περί θεωρίας των δύο άκρων αυθαδιάζει εναντίον του ΠΑΣΟΚ.

Ουδείς στο ΠΑΣΟΚ ολόκληρη την περίοδο από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ίσα με σήμερα δεν δήλωσε δημόσια ότι υπάρχει και το άλλο άκρο. Ήθελε το ΠΑΣΟΚ να εστιάσει και να στοχοποιηθεί μόνο η Χρυσή Αυγή ώστε να καταφερθεί ένα ολέθριο πλήγμα εναντίον της. Και να μην ριχτεί λάδι στην φωτιά σε μια πολύ κρίσιμη για την κοινωνική συνοχή περίοδο με διχαστικές και εμπρηστικές ενέργειες και πρακτικές.

Το μόνο ίσως που δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς στο ΠΑΣΟΚ είναι οι ακρότητες.
Μπορεί να εξέθρεψε στους κόλπους του νεογιάπηδες, golden boys, αριβίστες, καλαμοκαβαλάρηδες, εξουσιομανείς ακόμη και λαμόγια αλλά ουδέποτε στελέχη του κατηγορήθηκαν ότι ετσιθελικά και με βίαιες πρακτικές επέβαλαν τις απόψεις τους.

Το ΠΑΣΟΚ δήλωσε επίσημα ότι όταν ξεσπάει μια πυρκαγιά δεν ρίχνεις λάδι, ρίχνεις νερό για να την σβήσεις. Γιατί άραγε ο «κύριος τίποτα» δεν διαχώρισε τους αποδέκτες από τους λίβελους που εκτόξευσε;  Μήπως αγνοεί ότι σε αυτή την Κυβέρνηση υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ;  Γιατί δεν μίλησε μόνο για την ΝΔ όπου πράγματι κάποιοι προσπάθησαν να σηκώσουν το ζήτημα με τα δύο άκρα;

Μήπως το έκανε αφελώς και εκ παραδρομής;  Σαφέστατα όχι. Σκοπίμως και συνειδητά το έκανε για να στοχοποιήσει κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Εκεί στο Λοβερδέϊκο ο αντίπαλος δεν είναι η ΝΔ και δεν μπορούν να το κρύψουν άλλωστε. Εύχονται και προσεύχονται να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Είναι γνωστά τα τηλεφωνήματα του «κυρίου τίποτα» σε Αρτινούς που τον πίστεψαν στο παρελθόν με την πρόβλεψη ότι όπου νάναι το ΠΑΣΟΚ διαλύεται.

Ίσως αφελώς να πιστεύουν ότι και αν ακόμη αυτό γίνει θα τους ακολουθήσουν.
Και με απλοϊκά λόγια για τον μοναδικό ίσως Έλληνα πολίτη το ΠΑΣΟΚ δεν είναι απλά ένα δεξιό αλλά ένα ακροδεξιό κόμμα. Ας τον θαυμάσουμε λοιπόν για μια ακόμη φορά!!!!
Δεν μας εξηγεί όμως ο μεγάλος «αγωνιστής του Κολωνακίου» πώς και γιατί ο νέος του προστάτης δηλώνει απερίφραστα δημόσια ότι το μνημόνιο είναι η σωτηρία της χώρας και γιατί ψηφίζει όλα τα μέτρα και στηρίζει την ακροδεξιά κατ’ αυτόν Κυβέρνηση;

Γιατί άραγε ο Λοβέρδος γυρίζοντας τις πλάτες στο ΠΑΣΟΚ για μια υπουργική καρέκλα και μόνο που δεν του παραχώρησε τότε ο Βενιζέλος (συμμετοχή με μη πολιτικά πρόσωπα) δεν παρέδωσε και την βουλευτική έδρα; Με την σημαία και τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ δεν εκλέχτηκε; Γιατί δεν επέλεξε να κόψει τον ομφάλιο λώρο ώστε να μπορεί και αυτός και οι συν αυτώ να φωνασκούν και να κραυγάζουν;
Μήπως γιατί  τελικά είναι και αυτός τζάμπα μάγκας;
Και τι ρόλο επιφυλάσσει ο «κύριος τίποτα» για τον εαυτό του στην νέα εποχή;

Μήπως του μεγάλου αγωνιστή που θα έρθει στους ιθαγενείς γεμάτος καθρεφτάκια για να τους ξανασώσει;  Μήπως του αριστερού ιδεαλιστή που παλεύει για τα δικαιώματα των κατατρεγμένων πολιτών; Ας μας πει όμως αν είχε εκλεγεί πόσο μαινόμενος ΠΑΣΟΚΟΣ θα ήταν; Που αλήθεια ντύνεται με τα μοντελάκια που συχνά – πυκνά αλλάζει; Που πίνει τον πρωϊνό καφέ του; Που γευματίζει για το μεσημεριανό του;  Που δειπνίζει για το βραδινό του; Έννοια του και πλέον οι Αρτινοί δεν τρώνε κουτόχορτο.

Όμως επειδή μιλάει για ακραίους μήπως κρίνει εξ’ ιδίων τα αλλότρια;

Την ιδεολογική του τοποθέτηση κάποιος δεν την οριοθετεί με τον εκάστοτε αυτοπροσδιορισμό του και τις ανάλογα με την συγκυρία θεαματικές κολοτούμπες.
Είσαι εκεί που σε τοποθετεί η κοινωνία ανάλογα με τις απόψεις, το ήθος, τον χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής σου.
Δεν μπορεί να ανεχτεί η κοινωνία κάποιον ως αριστερό όταν διαμένει στην Εκάλη και την Κηφισιά και γευματίζει στο Κεφαλάρι και στην Ιθάκη της Βουλιαγμένης.
Τα έργα και οι ημέρες του «κυρίου τίποτα» τον κατατάσσουν αυτεπάγγελτα στους ακραίους.

Όταν για ψύλλου πήδημα πουλάει όσο όσο τους πρώην δικούς του και τους ευεργέτες του και δεν αντέχει ούτε μια μέρα να παλέψει και να αγωνιστεί στα δύσκολα τότε ρέπει σε κάποιο άκρο.. Ας μην επαναλάβω μιας και δέχομαι την επιβεβαίωση έστω και ετεροχρονισμένα των Αρτινών που για μια ακόμη φορά δικαιώθηκα (αρνητική δικαίωση) πως πούλησε όσο όσο τον Αντρέα Παπαντρέου για τον Γεράσιμο Αρσένη, τον Γεράσιμο Αρσένη για τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Σημίτη για τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Στέφανο Τζουμάκα για τον Γιώργο Ανωμερίτη (εκλογές του 2000) και πως έβαλε τους μουτζαχεντίν του στα χρόνια της κυριαρχίας του να πριονίσουν τον Δημήτρη Χαμπίπη ο οποίος έδωσε μάχη για να τον επιβάλει ως πρόεδρο του Εθνικού Οργανισμού Καπνού και να αποκτήσει έτσι το έρεισμα για να πολιτευτεί στην Άρτα.

Γνωρίζουν πλέον καλά οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» πως ήταν το μοναδικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ πανελλαδικά που τελευταίος και εκ του ασφαλούς ανακοίνωσε στήριξη στον Γιώργο Παπανδρέου στις εκλογές για την αρχηγία το 2007 και αμέσως μετά οικειοποιήθηκε τον αγώνα που έδωσαν άλλα τοπικά στελέχη για το μεγάλο ποσοστό του Παπανδρέου στην Άρτα. Ατυχώς όμως γι΄αυτόν τότε γύρισε πολύ γρήγορα το σκηνικό και ξενέρωσε στο ΠΑΣΟΚ. Και άρχισε ο αθεόφοβος να ρίχνει γέφυρες στο Βενιζελέϊκο που τόσο ανηλεώς  πολέμησε. Ατυχώς όμως και πάλι γι’ αυτόν ο βασικός κορμός του Βενιζελέϊκου ήταν οι πρώην Σημιτικοί οι οποίοι ως υπότροπος που ήταν τον έβαλαν σε μπλάκ λίστ.

Έτσι φυσιολογικά αυτομόλησε σε αντίπαλο στρατόπεδο. Για να επιβιώσει όμως εκεί πρέπει να δίνει καθημερινά διαπιστευτήρια.
Πρέπει να στήνει ενέδρες στους ΠΑΣΟΚΟΥΣ και να τους πυροβολεί πισώπλατα.
Με όσα έπραξε η δεν έπραξε έχει καταγραφεί στην συνείδηση των Αρτινών ως ο αρχιερέας της αχαριστίας. Η προέκταση της αχαριστίας είναι ο γενιτσαρισμός ως η πλέον ακραία εκδοχή μιας και μετά από εκεί υπάρχει η άβυσσος.

Τα δύσμοιρα τα Ελληνόπουλα που σε καθεστώς αιχμαλωσίας εκπαιδεύτηκαν σε τούρκικα στρατόπεδα για να επιβιώσουν εκεί έπρεπε να είναι πολεμοχαρείς και να παρουσιάζουν μετά τις ανελέητες μάχες με τους Έλληνες ως έπαθλα τα κεφάλια των οικείων τους προσώπων.
Οι Χρυσαυγίτες πιστεύουν και υπηρετούν με τον δικό τους καταδικαστέο τρόπο την καθαρότητα της φυλής και του έθνους.

Οι γενίτσαροι είναι πιο ακραίοι. Πιστεύουν και υπηρετούν τυφλά τον εχθρό της πατρίδας.
Στην εποχή της ακραίας φτώχειας και παρακμής εξάπτονται τα ακραία συντηρητικά ένστικτα της κοινωνίας. Οι ψευτοαριστεροί και οι ψευτοκουλτουριάρηδες που φωνασκούν και διαμαρτύρονται με επαναστατικό ύφος είναι οι μουλωχτοί που ξενέρωσαν χάνοντας μερικά από τα προνόμια και οι πλέον επικίνδυνοι.
Η κοινωνία πιάνοντας τα υπονοούμενα και περισσότερο ώριμη από ποτέ θα τους βάλει σε καραντίνα.

Ο «κύριος τίποτα» είναι γνωστός και μη εξαιρετέος εδώ στην Άρτα. Και στα καλά του χρόνια ο Δημήτρης Τσιρώνης όταν τον αποκαλούσαν έτσι σε μεγάλες συνάξεις στελεχών το αποδεχόταν παθητικά.  Απλά χασκογελούσε…

Δεν σπρώχνεις ποτέ αυτόν που κάποτε σε σήκωσε…

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >