Του Δημήτρη Χαμπίπη

Δεν άντεξε την οικονομική ασφυξία που δημιουργεί σήμερα ένας αθέμιτος ανταγωνισμός στον χώρο της ενημέρωσης και κυρίως από μέσα που πίσω βρίσκονται οι γνωστοί άγνωστοι κολοσσοί που διαφεντεύουν αυτόν τον τόπο.

Και την ακόμη μεγαλύτερη ασφυξία που δημιουργεί μια κυβέρνηση που θέλει τα μέσα ενημέρωσης σε διατεταγμένη υπηρεσία να καθορίζουν την ατζέντα, να προκαθορίζουν δημοσκοπικά και εκλογικά αποτελέσματα και να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη να αποδεχθεί οικονομικές και ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις.

Μια κυβέρνηση που αιμοτοδοτεί ασύστολα και ξεδιάντροπα πέραν των υφιστάμενων κρατικών και ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης διασφαλίζοντας έτσι την βιωσιμότητα τους σε δύσκολες εποχές.

Πως λοιπόν σε τέτοιες συνθήκες να αντέξει η Αυγή που στην νέα σύγχρονη εποχή δεν εκσυγχρονίστηκε και παρέμεινε ερμητικά καθηλωμένη στον στενό ρόλο του κομματικού εντύπου του Σύριζα; 

Και όταν έχεις και περιμένεις στήριξη από αδηφάγα, εξουσιομανή και νεόπλουτα στελέχη που κυκλοφορούν αυτοσαρκαζόμενα ως αριστεροί, αλλά η αριστερά και ο προοδευτισμός δεν είναι άλλα λόγια ναγαπιόμαστε.

Είναι νοοτροπία, είναι τρόπος ζωής, είναι πρότυπο ήθους και δημοκρατικών αρχών και αξιών.

Σιγά μην έβαζε πλάτη ο σκρουτζ μακ ντακ Παπαδημούπολης, η ο εκκεντρικός αριστεροεφοπλιστής Κόκκαλης, η ο φραγκοφονιάς μεγαλοκαταθέτης Σταθάκης για να στηρίξουν την βιωσιμότητα του κομματικού εντύπου.

Σιγά μην έβαζαν πλάτη τα χιλιάδες πασοκοσυριζοπουλα που εθισμένα στην λογική Άκη περιμένουν αδημονώντας για έναν δεύτερο γύρο χρήσης και κατάχρησης της εξουσίας.

Σιγά μην έβρισκε ώτα ακουόντων η έκκληση του Δ/ντη της εφημερίδας Άγγελου Τσέκερη ότι αρκούσε να γίνουν συνδρομητές τα 5.000 από τα 60.000 κομματικά μέλη.

Κάπως έτσι νομοτελειακά μια εφημερίδα ιστορική που σε σκληρές, αντιδημοκρατικές εποχές λογοκρισίας, φακελωμάτων, διώξεων, φυλακίσεων, εξοριών έδινε μια άνιση μάχη με το σκληροτράχηλο δεξιό κράτος για την αντικειμενική, για την άλλη άποψη που μεθοδευμένα και με πειθαναγκασμό αποκρυβόταν αναστέλλει την καθημερινή της έκδοση.

Κάπως έτσι αυτοί που φωνάζουν για δικαιώματα και κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων αφήνουν τους δικούς τους εργαζόμενους στον δρόμο και απλήρωτους για μήνες.

Κάπως έτσι ένας ένας γυρίζουν την πλάτη στον φουκαρούλι τον Αλέξη και τον αφήνουν μόνο και έρμο σαν την καλαμιά στον κάμπο... 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΡΘΡΩΝ

Go to top