ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Το χθεσινό κείμενο μας «ΟΥΤΕ ΣΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ Η ΑΡΤΑ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ», προκάλεσε πολλές δεκάδες αντιδράσεις, θετικές στο σύνολό τους, οι δε αναγνώσεις ξεπέρασαν τις 2.000 το πρώτο 24ωρο.

Αντιδράσεις που αγγίζουν τον μύθο, άβολες αλήθειες και προσεγγίσεις που δεν αποδίδουν την πραγματικότητα.
Αναφορές από αδυνατισμένες μνήμες και από γνώσεις «από στόμα σε στόμα».
Το έργο της Αποχέτευσης της Άρτας για να αξιολογηθεί σωστά και στις πραγματικές του διαστάσεις, θα πρέπει να μεταφερθούμε στα δεδομένα της εποχής του και κατ’ επέκταση στην ίδια την ιστορία της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης Άρτας (ΔΕΥΑΑ).
Μόνο έτσι θα καταλήξουμε στην πραγματικότητα και στην σπουδαιότητα αυτού του έργου.
Μόνο έτσι θα γίνε κατανοητή και η συμβολή του Κώστα Βάγια σε αυτό το ζήτημα.
Και για να πετύχουμε τα παραπάνω οφείλουμε να αναδείξουμε τις «κρυφές» πλευρές αυτής της ιστορίας.
Και ξεκινάμε από την μεταπολιτευτική Άρτα, της δεκαετίας του 70΄ και πριν.
Μια πόλη – χωριό, με μια ποιότητα ζωής έως και ανυπόφορη.
Και με μια ψιχάλα πλημμύριζαν σπίτια και υπόγεια και «έσκαγαν» οι βόθροι στις κουζίνες, στις αυλές και τις κρεβατοκάμαρες των γειτόνων.
Κι όταν άδειαζαν «βόθροι» όλη η πόλη πνιγότανε στις δυσοσμίες.
Οι δε εκκενώσεις βόθρων των νοικοκυριών κόστιζαν περισσότερο από τα ενοίκια που πλήρωναν.
Μια απερίγραπτη κατάσταση που λίγοι σήμερα τη θυμούνται ή την γνωρίζουν.
Το 1980 και επί πρωθυπουργίας Γ. Ράλλη η τότε κυβέρνηση καλούσε όλους τους δήμους της χώρας να προχωρήσουν ταχύτατα στην ίδρυση Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης, γιατί σε αντίθετη περίπτωση κόβονταν όλες οι χρηματοδοτήσεις για έργα ύδρευσης και αποχέτευσης.
Αυτό έγινε γιατί εκείνη την περίοδο δήμαρχοι και κοινοτάρχες «κάνανε πάρτι» με αυτές τις χρηματοδοτήσεις και από έργα μηδέν.
Έλα όμως που η απόφαση πάρθηκε από κυβέρνηση της Δεξιάς και όσο σωστη και αναγκαία και χρήσιμη κι αν ήταν, δεν την αποδέχονταν οι τότε πέραν του ΠΑΣΟΚ, «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις».
Το πρόβλημα στην Άρτα υπαρκτό και αξεπέραστο!
Οι μισοί δημοτικοί σύμβουλοι του ΝΙΚΟΥ ΣΙΜΕΝΤΖΗ… «σήκωσαν μπαϊράκι»!
Ο συντάκτης αυτού του κειμένου και συγγραφέας του υπό έκδοση βιβλίου για τον Κ. Βάγια, είχε φιλικές κι όχι μόνο σχέσεις και με τους δύο.
Και ανέλαβε την πρωτοβουλία να τους φέρει σε επαφή, αν και οι δύο, Σιμεντζής και Βάγιας είχαν μακροχρόνια προσωπική και οικογενειακή φιλία.
Όμως το πολιτικό κλίμα, όπως προείπαμε, «απαγόρευε»… «συμπριές» εκτός κομματικών τειχών.
Θα έπρεπε να προκύψει ΥΠΕΡΒΑΣΗ, με ανάλογη προτροπή.
Κατόπιν ενεργειών μου και δικού μου «μαγειρέματος», βρεθήκαμε οι τρεις μας στο τότε ιστορικό ΜΑΞΙΜ και μεταξύ ποτού και παραπολιτικών… ανεκδότων, οι δυο τους συμφώνησαν να συμπλεύσουν σε αυτό το ζήτημα.
Ως αυτόπτης μάρτυρας έχω και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα, αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος.
Η απόφαση για την ίδρυση της ΔΕΥΑΑ πάρθηκε με τους μισούς περίπου δημοτικούς συμβούλους του Ν. Σιμεντζή και όλους τους δημοτικούς συμβούλους του Κ. Βάγια.
Αν δεν υπήρχε αυτή η σύμπλευση, υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων, κανείς δεν μπορεί να υπολογίσει πότε και πως η πόλη της Άρτας θα αποκτούσε δίκτυο Αποχέτευσης και Ύδρευσης.
Και αυτή η υπεύθυνη αντιπολίτευση του Κ. Βάγια δεν ήταν η μοναδική. Ήταν μία από… ΟΛΕΣ που ακολούθησαν μέχρι το 2005, που τελείωσε και η αυτοδιοικητική του πορεία.
Όμως η ΔΕΥΑΑ «στήθηκε» και μεγαλούργησε, με έργα υποδομής που άλλαξαν ριζικά την ποιότητα της ζωής μας και πρόσφεραν τα μέγιστα για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας.
Ένα μόνο στοιχείο θα πούμε για να γίνει αντιληπτό και γνωστό το «ΑΦΑΝΕΣ» έργο αυτής της δημοτικής επιχείρησης.
Τα δίκτυα Αποχέτευσης, Όμβριων και Ύδρευσης της ΔΕΥΑΑ έχουν σήμερα μήκος 320 χιλιομέτρων, όσο είναι η απόσταση Άρτα – Αθήνα.
Αυτό και μόνο αποδεικνύει και την κορυφαία κοινωνική προσφορά της ΔΕΥΑΑ κι όχι μόνο.
Διότι στην περίπτωση η πραγματικότητα ξεπερνάει κατά πολύ τους μύθους.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >