ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

«Σ’ αυτούς που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν μπόρεσαν να διορίσουν στο Δημόσιο ακόμη και τον… πατέρα τους, να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στους υπόλοιπους, ας καταγράψουν με ηρεμία τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ποιες απ’ αυτές υλοποίησε… μετά ας κάνουν το ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ. Η σύγκριση θα τους οδηγήσει στη σωστή επιλογή και που είναι βέβαιο δεν θέλουν να γίνει η χώρα μας, ούτε Αργεντινή, ούτε Βενεζουέλα…».

Το παραπάνω αιχμηρό σχόλιο ανήκει στον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και πρώην βουλευτή Άρτας ΘΟΔΩΡΟ ΚΟΛΙΟΠΑΝΟ, ο οποίος, έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στον «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ», λέγοντας «αλήθειες» για όλους και όλα, αλήθειες «που καίνε», αλήθειες «ωμές», που ελάχιστοι πολιτικοί αποτολμούν να πούνε δημόσια.

Όπως:

- ΑΣΚΕΙ ιδιαίτερα σκληρή κριτική στις πολιτικές των κυβερνήσεών της μεταπολίτευσης και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ
- ΠΙΣΤΕΥΕΙ στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ισχυρού κεντρώου κόμματος, με… συγκρατημένες όμως προσδοκίες.
- ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ στα λάθη όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης, που οδήγησαν σε… δανεισμούς!
- ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ότι η κατάρρευση της χώρας επήλθε το 2015, με τη σημερινή κυβέρνηση.
- ΜΙΛΗΣΕ πολιτικά και ουσιαστικά για Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη, Γ. Παπανδρέου, Άκη Τσοχατζόπουλο κ.α., αλλά και για τα λάθη τους, και
- ΘΕΩΡΕΙ απαραίτητη την απαλλαγή των διχαστικών δίπολων του παρελθόντος, για μια πετυχημένη ανασύνταξη και αναγέννηση του κεντροαριστερού χώρου.

Πρόκειται για μια συνέντευξη, που όχι μόνο θα συζητηθεί ευρύτατα, αλλά θα αποτελέσει και αντικείμενο πολιτικών προβληματισμών, για πολλούς που σήμερα κινούνται στο χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς, εν’ όψει και της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Μεταφέρουμε παρακάτω τις ερωτήσεις μας και τις αντίστοιχες απαντήσεις που πήραμε από τον κ. Κολιοπάνο.

Κύριε Κολιοπάνε, πριν από λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε το προγραμματικό και πολιτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με βασικό στόχο την πολιτική και ιδεολογική συζήτηση για τον ενιαίο φορέα της και με ανοιχτή πρόσκληση για συστράτευση. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας;

«Κατά κανόνα για να μην πω πάντα, στα συνέδρια των πολιτικών κομμάτων ο λόγος των ομιλητών «στρογγυλεύεται» για να είναι αρεστός από την πλειοψηφία των συνέδρων. Αυτό δε, είναι πιο έντονο σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται να εκλεγούν σε κομματικά αξιώματα.
Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον Ιούνιο του 1996 με την σύγκρουση Σημίτη – Τσοχατζόπουλου. Κι αυτό γιατί επρόκειτο για σύγκρουση ιδεολογιών και πολιτικών και όχι μόνο προσώπων».

Ποιες οι προσδοκίες σας για τη συνέχεια;

«Πιστεύω στην αναγκαιότητα δημιουργίας ενός ισχυρού κεντρώου κόμματος όμοιων προς τα Ευρωπαϊκά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, χωρίς δικαιολογίες και ανούσιες και υποκριτικές αντιπαραθέσεις προς το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Υπό αυτή την έννοια οι προσδοκίες μου επί του παρόντος είναι συγκρατημένες».

Πιστεύετε ότι η κρίση έφερε και την κατάρρευση ολόκληρου του πολιτικού και οικονομικού μοντέλου δεκαετιών, με το οποίο ζούσαν οι έλληνες, κατέρρευσε ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός;

«Κύριε Στασινέ ο όρος που χρησιμοποιήσατε «κρατικοδίαιτος καπιταλισμός» είναι πολύ εύστοχος. Αφορά και τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση μέχρι το 2015. Έτσι παρά τα μεγάλα βήματα προόδου σ’ αυτή την περίοδο της σύγχρονης ιστορίας μας, σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν ν’ απαλλαγούν από την κρατικιστική αντίληψη στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας. Πιστεύω ότι πίσω από αυτή την αντίληψη κρύβονταν η ανάγκη διατήρησης του πελατειακού κράτους. Πολιτικά πρόσωπα, τραπεζικό σύστημα, συνδικαλιστές, συντεχνιακά συμφέροντα, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες συναγωνίζονταν στην «απορρόφηση» Ευρωπαϊκών κονδυλίων. Ο διορισμός στο Δημόσιο έγινε το μοναδικό όνειρο της πλειοψηφίας του λαού μας.
Ταυτόχρονα η καταγγελία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, των «κακών Ευρωπαίων» και της «Ιμπεριαλιστικής Αμερικής» σε συνδυασμό με την «Εθνική υπερηφάνεια», την «ανθρώπινη αξιοπρέπεια» και την κατοχύρωση της «Εθνικής ανεξαρτησίας» ήταν οι συνήθεις δικαιολογίες για συγκέντρωση κι άλλων αρμοδιοτήτων και δραστηριοτήτων στο κράτος. Πηγή κεφαλαίων ο δανεισμός αλλά και οι δωρεάν επιδοτήσεις των Ευρωπαϊκών Ταμείων.
Η πλήρης όμως κατάρρευση επήλθε το 2015 με τη σημερινή κυβέρνηση. Ένα σύνολο ερασιτεχνών, με ιδεοληπτικές εμμονές, ημιμαθών, με πλήρη άγνοια του Ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος».

Ποιες οι αιτίες και ποια τα λάθη που έφεραν στην κατάρρευση και το ΠΑΣΟΚ;

«Αυτή η ερώτηση είναι δύσκολο ν’ απαντηθεί στα στενά πλαίσια μιας συνέντευξης, χωρίς να δημιουργηθούν κενά, παρεξηγήσεις αλλά και λάθη. Πρέπει όμως ν’ απαντήσω.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης σφράγισαν με το έργο τους την περίοδο της Μεταπολίτευσης που θεμελίωσε ο Κων/νος Καραμανλής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου συνέβαλε αποφασιστικά στη σταθεροποίηση της Δημοκρατίας, κατάργησε νομοθετήματα της εμφυλιοπολεμικής περιόδου, αναγνώρισε τη συμμετοχή του ΕΑΜ στην Εθνική Αντίσταση, επέτρεψε σ’ όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες να επιστρέψουν στην πατρίδα. Θεμελίωσε το κοινωνικό κράτος με τη δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ), δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους, ισχυρή οικονομική ενίσχυση για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες αλλά και για τους ηλικιωμένους με την ίδρυση ΚΑΠΗ. Ενίσχυσε την κοινωνική συνοχή βελτιώνοντας αισθητά μισθούς και συντάξεις των ασθενέστερων οικονομικά λαϊκών στρωμάτων.
Αναγνώρισε τη θέση της Κεντροδεξιάς ότι τα Εθνικά συμφέροντα υπηρετούνται στους Κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ατλαντικής συμμαχίας παρά το αντίθετο σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» με το οποίο κατέκτησε την εξουσία το 1981.
Στη δεύτερη περίοδο διακυβέρνησης του (1993-1995) υιοθέτησε την πολιτική της οικονομίας της αγοράς. Εγκατέλειψε τις κρατικιστικές αντιλήψεις στην οπισθοδρομική Αριστερά, προχωρώντας σε αποκρατικοποιήσεις, διέγνωσε τον κίνδυνο του δημοσίου χρέους και την ανάγκη μείωσής του, παρ’ ότι ο ίδιος είχε συμβάλλει στον διπλασιασμό του.
Γνώρισε τα πιο προοδευτικά πολιτικά και οικονομικά συστήματα της υφηλίου ζώντας ο ίδιος επί μακρόν διάστημα στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Δανία.
 Όμως η αντιφατικότητα της προσωπικότητάς του υπερίσχυσε της χαρισματικής φύσης του. Καθιέρωσε τελικά τον λαϊκισμό ως εργαλείο άσκησης πολιτικής. Επιδείνωσε τη μάστιγα του Κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων. Παρέδωσε τη Δημόσια Διοίκηση και την Παιδεία στην κομματοκρατία. Κλόνισε της ηθικές αρχές στον Δημόσιο Βίο, θέτοντας απλώς «πλαφόν στα δωράκια στον εαυτό μας» στην περίπτωση προέδρου Δημόσιας Επιχείρησης.
Ο Κ. Σημίτης ενέταξε τη χώρα στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. την ΟΝΕ, ολοκληρώνοντας το έργο του Κων/νου Καραμανλή μετά από τέσσερις δεκαετίες. Πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς προηγούμενη επίλυση του Κυπριακού. Στόχος που εθεωρείτο ανέφικτος, λόγω των αντιδράσεων της Τουρκίας.
Προσέδωσε στην Ελλάδα διεθνές κύρος. Προγραμμάτισε και υλοποίησε σύγχρονες υποδομές (Νοσοκομεία, αεροδρόμια, Μετρό, Αττική Οδός, Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου κ.λ.π.) που άλλαξαν την εικόνα της χώρας. Η εκσυγχρονιστική προσπάθεια του Κ. Σημίτη ανακόπηκε δυστυχώς τη δεύτερη τετραετία. Η αναδίπλωση στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Τ. Γιαννίτση αποτέλεσε κρίσιμο σημείο καμπής.
Προσέκρουσε στις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, δεξιάς και αριστερής, αλλά κυρίως στο βαθύ κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ, τον άκρατο λαϊκισμό των συνδικαλιστών και τα συντεχνιακά συμφέροντα.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Κ. Κωστή: «… ο Σημίτης ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την συμπάθεια των Ελλήνων, ούτε καν των ψηφοφόρων του κόμματός του. Ωστόσο, αποδείχθηκε ένας από τους πιο επιτυχημένους πρωθυπουργούς της σύγχρονης Ελλάδας».
Στη συνέχεια με την διακριτική υποστήριξη του Σημίτη  έρχεται ο Γ.Α. Παπανδρέου ο οποίος διέγραψε από το ΠΑΣΟΚ τον Σημίτη. Αυτόν δηλαδή που είχε εκλεγεί δύο φορές Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα ο Γ.Α. Παπανδρέου αφού ίδρυσε δικό του κόμμα και απέτυχε παταγωδώς διαλύοντας σχεδόν το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχει στην ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου, τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, χωρίς ακόμη να έχει ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την συμπεριφορά του τόσο απέναντι στον Σημίτη όσο και στο ΠΑΣΟΚ.  Η υπόθεση Τσοχατζόπουλου ήταν ιδιαίτερα καταλυτική στην πορεία κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ.
Έριξε την ολέθρια σκιά της επί δικαίων και αδίκων.
Και εδώ πρέπει να αναφέρω ότι ο κ. Τσοχατζόπουλος και οι στενοί συνεργάτες του στηρίζουν ανοιχτά και πάρα πολλοί έχουν ενταχθεί ως Υπουργοί. Γεν. Γραμματείς, και κομματικά στελέχη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα αυτά και πολλά άλλα εξηγούν, κατά τη γνώμη μου, την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ».

Αυτή η κατάληξη του ΠΑΣΟΚ ήταν αναμενόμενη, ήταν απόρροια λαθεμένων επιλογών και πολιτικών, ήταν δίκαιη, ήταν επιζήμια ή χρήσιμη για το πολιτικό μας σύστημα;

«Θα έλεγα ότι ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, και μπορεί ν’ αποδειχθεί χρήσιμη για το πολιτικό μας σύστημα αν τα λάθη που περιέγραψα αποτελέσουν μάθημα, συμπυκνωμένη εμπειρία και οδηγό αποφυγής επανάληψης απ’ αυτούς που σήμερα διεκδικούν κάποιο ρόλο στην ανασυγκρότηση του χώρου του κέντρου».

Από της ιδρύσεως του ΠΑΣΟΚ και μέχρι σήμερα, παραμένετε σταθερά στο χώρο, ενώ δεκάδες, ίσως και χιλιάδες σύντροφοί σας, το εγκατέλειψαν, όταν αυτό έχασε την εξουσία και προσχώρησαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα οι περισσότεροι από αυτούς, επί παντοδυναμίας του Κινήματος, ωφελήθηκαν τα μέγιστα, κοινωνικά, επαγγελματικά και οικονομικά κι έγιναν και «εχθροί» του. Δαγκώνουν το χέρι που τους τάιζαν ή «ουδείς πιο ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα»; Εσείς πως τους χαρακτηρίζετε;

«Κύριε Στασινέ παρέμεινα από το 1974 στο ΠΑΣΟΚ γιατί παρ’ όλα τα αρνητικά που ίσως υπερτόνισα, η μακρόχρονη παρουσία του ΠΑΣΟΚ έχει τελικά θετικό πρόσημο για την πατρίδα μας. Αυτοί που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκαν από προσωπική ιδιοτέλεια. Είπαν: «ότι ήταν να πάρουμε από το ΠΑΣΟΚ το πήραμε τώρα άντε γειά». Βέβαια ήταν τέτοιες και τόσες οι προεκλογικές υποσχέσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που παρέσυραν ακόμη και καλοπροαίρετους πολίτες.
Τελευταία ακούγεται από κυβερνητικά χείλη ότι: «και οι προηγούμενοι τα ίδια έκαναν.».
Ε όχι λοιπόν. Ακόμη και η χειρότερη Κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης δεν εξαπάτησε το Εκλογικό σώμα με τόση θρασύτητα, και δεν ζημίωνε τη χώρα τόσο βάναυσα. Δεν υπάρχει πλέον στοιχειώδεις αίσθημα ευθύνης. Και το χειρότερο νομίζουν ότι η προπαγάνδα, τα ψέματα, η μετατροπή του μαύρου σε άσπρο να πείσουν ξανά και να εξαπατήσουν πάλι το εκλογικό σώμα».  

Διατελέσατε Νομάρχης, Βουλευτής και Υπουργός του ΠΑΣΟΚ και υπηρετήσατε αυτούς τους ρόλους με χαμηλούς τόνους, χωρίς κομματικές παρωπίδες, χωρίς κομματικές σκοπιμότητες, και υπεράνω κομμάτων και κομματικών διαφορών, συμπεριφορές που σπάνια βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Τι άλλαξε και κάποιοι σημερινοί  πολιτικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι, λειτουργούν αυστηρώς κομματικά, αλαζονικά και υπεροπτικά;

«Με τιμάτε ιδιαίτερα μ’ αυτή τη διατύπωση της ερώτησής σας, και το δέχομαι χωρίς να διακρίνω ίχνος κολακείας, γιατί πράγματι έτσι έζησα σαν πολίτης, έτσι άσκησα την όποια πολιτική εξουσία, με απεριόριστο σεβασμό στον άνθρωπο, χωρίς διακρίσεις και με βαθύ αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος απέναντι στους νόμους και την πατρίδα μας.
Η αλήθεια όμως κ. Στασινές, είναι ότι πολιτικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι υπερόπτες, αλαζόνες και κομματικά εξαρτημένοι χωρίς προσωπικότητα, πάντα υπήρχαν. Βέβαια λάθη σχεδόν όλοι έχουμε κάνει κι εγώ προσωπικά δεν εξαιρούμαι, αλλά αυτό υπόκειται σε άλλου είδους κριτική».

Οι διαδικασίες προβλέπουν και ανάδειξη αρχηγού, με πρώτη υποψηφιότητα, πέραν της κ. Γεννηματά, αυτή του Δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη και αναμένονται και άλλες εξίσου σημαντικές. Εσείς τι πιστεύετε, ο νέος αρχηγός πρέπει να είναι της «παλαιάς γενιάς», δοκιμασμένος στην πολιτική αρένα ή κάποιος νέος, πολιτικός μεν, αλλά άφθαρτος και χωρίς να κουβαλάει «αμαρτίες» του παρελθόντος;

«Η ηλικία δεν αποτελεί κριτήριο. Συνήθως οι νέοι γοητεύουν. Έχουμε όμως πολλά παραδείγματα από την παγκόσμια ιστορία νέων και «επαναστατών» που μετεξελίχθηκαν σε αυταρχικούς ηγέτες και δικτάτορες (Σοβ. Ένωση – Γερμανία – Κούβα – Κίνα – Λατινική Αμερική). Προτιμώ έναν δοκιμασμένο στην πολιτική που να μπορώ να σταθμίσω τα λάθη του, τις ικανότητές του, την εν γένει πολιτική συγκρότησή του. Μ’ άλλα λόγια θα προτιμούσα έναν Αν. Πεπονή αν ζούσε κι ας ήταν σε μεγάλη ηλικία!!! Η υποψηφιότητα του κ. Καμίνη είναι πολύ θετική και διευρύνει το εκλογικό υπόβαθρο της συμπαράταξης. Ιδιαίτερα σημαντική θεωρώ την παρουσία του Ν. Αλεβιζάτου ως προέδρου της επιτροπής ανασυγκρότησης».

Προσωπικά αισιοδοξείτε ότι η Κεντροαριστερά θα βρει το βηματισμό της, θα γίνει και πάλι πρωταγωνιστής των εξελίξεων; Οι συγκεκριμένες διαδικασίες θα είναι η τελευταία της ευκαιρία;

«Όπως απάντησα και στη 2η ερώτησή σας, είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος. Θεωρώ απαραίτητο ν’ απαλλαγούμε από τα διχαστικά δίπολα του παρελθόντος:
(Βενιζέλος – Βασιλιάς, Πρόοδος – Αντίδραση, Φως – Σκότος, Μνημόνιο – Αντιμνημόνιο κ.λ.π.). Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, από την οικονομία έως την διαχείριση των σκουπιδιών έχουν λυθεί με επιτυχία από πολλές άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αντί να λέμε ότι «εμείς θ’ αλλάξουμε την Ευρώπη», θα ήταν πιο σοφό και πιο αποτελεσματικό να την αντιγράψουμε.
Σε καμιά περίπτωση βέβαια αυτή δεν θα είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Η πολιτική όπως και η ζωή συνεχίζεται».

Να κλείσουμε με ένα προσωπικό σας μήνυμα-κάλεσμα προς εκείνους που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, για διάφορους λόγους και προσχώρησαν σε άλλους χώρους και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα τους λέγατε, εν’ όψει της ανασύνταξης της Κεντροαριστεράς;    

«Σ’ αυτούς που έφυγαν γιατί δεν μπόρεσαν να διορίσουν στο Δημόσιο ακόμα και τον… πατέρα τους, να παραμείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και ίσως το πετύχουν στο μέλλον… Στους υπόλοιπους ας καταγράψουν με ηρεμία τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ποιες απ’ αυτές υλοποίησε. Μετά ας κάνουν το ίδιο και για το ΠΑΣΟΚ. Η σύγκριση θα τους οδηγήσει στη σωστή επιλογή και προσωπικά και για το μέλλον της χώρας μας, που είναι βέβαιο ότι δεν θέλουν να γίνει ούτε Αργεντινή ούτε Βενεζουέλα».











 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >