ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης Αντρέας Παπανδρέου κατέφευγε στον θεωρητικό της οικονομικής επιστήμης Deivid Ricardo για να στείλει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες.

Βέβαια το τιμάριο σαν αχανής έκταση – φέουδο θα έπρεπε σύμφωνα με την θεωρία περί «διαφορικής γεωπροσόδου» του Ricardo και να τεμαχίζεται, και να μεταβιβάζεται για να φέρνει την μέγιστη δυνατή απόδοση η καλλιέργεια της γης. Όχι όμως και το ΠΑΣΟΚ που δημιουργήθηκε για να υπηρετεί τον λαό και την χώρα και δεν αναγνώρισε ιδιοκτησιακά δικαιώματα ούτε για τον εαυτό του. Και όχι μόνο το έλεγε, αλλά το πίστευε και το έκανε πράξη. Είναι γνωστή η πιεστική παρότρυνση από τα πολύ κοντινά του πρόσωπα τις τελευταίες στιγμές της ζωής του να κάνει το ποθητό για κάποιους τότε νεύμα και να χρήσει διάδοχο τον Άκη αλλά ακόμη και σε αυτές τις στιγμές έδειξε το μεγαλείο του και τους απογοήτευσε. «Τους έκανα κόμμα με δημοκρατικές διαδικασίες είπε» ας προσφύγουν εκεί για να βρουν διάδοχο.

Σήμερα το ΠΑΣΟΚ αποτελεί τον βασικό στυλοβάτη μιας τιτάνιας προσπάθειας που γίνεται για να σταθεί όρθια η χώρα. Τα στελέχη του σε μια συντεταγμένη πορεία με τεράστιο πολιτικό κόστος πρόταξαν την εθνική ευθύνη και δεν δείλιασαν, δεν κιότεψαν, δεν λάκισαν και δεν αυτομόλησαν σε άλλους χώρους για να επιβιώσουν πολιτικά.

Και συνεχίζει να βολοδέρνει στις συμπληγάδες ακολουθώντας μια παράλληλη πορεία σωτηρίας της χώρας ταυτισμένη και με την δική του υπαρξιακή λειτουργία.

Οι προσωπικές στρατηγικές και οι αθέμιτες φιλοδοξίες αδρανοποίησαν στην δύσκολη πορεία την δυναμική του και είναι αυτοί κυρίως που μεγαλούργησαν πολιτικά αλλά και κοινωνικά με την μαγκούρα του ΠΑΣΟΚ που εύχονται και προσεύχονται να μην αντέξει και να γίνει τιτανικός.

Το επιβάλλει άλλωστε η αρρωστημένη λογική της αυτομόλησης και του γεννητσαρισμού για να μπορέσουν σαν φελλοί να επιπλεύσουν στα νέα αφιλόξενα γι’ αυτούς πολιτικά στέκια.

Το ΠΑΣΟΚ όμως είναι βιονικό κίνημα και άντεξε. Το περιφρούρησαν στα πέτρινα χρόνια τα μεσαία στελέχη και η βάση του που ήταν η ραχοκοκαλιά και αυτοί που έβαζαν πλάτη στα πολύ δύσκολα. Και μαζί με αυτούς και οι απλοί πολίτες που αναπολώντας τις κοινωνικές και ανθρωποκεντρικές πολιτικές του παρελθόντος πιστεύουν ότι όσο και αν στοχοποιείται το ΠΑΣΟΚ οι ιδέες, οι αρχές και οι αξίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της προοδευτικής κεντροαριστεράς και της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας όχι μόνο δεν πεθαίνουν αλλά μέσα από την ίδια την μήτρα του ΠΑΣΟΚ θα ξαναγεννηθούν.

Η συνειδητή προσπάθεια ορισμένων που ενώ έχουν μεριάσει στα δύσκολα, να σχολιάζουν και να κάνουν διαπιστώσεις εκ του ασφαλούς θέλουν και επιδιώκουν εκβιαστικά και απαιτητικά να δικαιωθούν θα τους γίνει μπούμερανγκ.

Η δικαίωση των πολύ σκληρών για την κοινωνία μας επιλογών, πλην όμως αναγκαίων για την εθνική μας επιβίωση μόνο από την ίδια την κοινωνία μπορεί να επέλθει.

Ο πληγωμένος βάναυσα πολίτης τώρα που κατακάθεται ο κουρνιαχτός και μη βλέποντας στον ορίζοντα διαφορετική εναλλακτική βιώσιμη λύση για την διαχείριση  του οικονομικού προβλήματος με πιο ώριμη πολιτικά σκέψη και αποτίμηση θα αποδώσει «τα του καίσαρος τω καίσαρι». Χρειάζεται όμως πολιτικός χρόνος για να ωριμάσει η νέα κοινωνική πραγματικότητα, κυρίως όμως αποτελεί βαθύτατη υποχρέωση όλων των στελεχών να στρατευθούν στην πορεία προς τον λαό στον οποίο με πειστικό και ενιαίο πολιτικό λόγο και επιχειρήματα να ειπωθούν όλες οι αλήθειες.

Η ποθούμενη δικαίωση δεν αφορά μόνο κάποια κορυφαία στελέχη. Αφορά και όλους εμάς που με προσωπικό κόστος στηρίξαμε και συνεχίζουμε να στηρίζουμε τις δύσκολες επιλογές. Και αφορά κυρίως το ΠΑΣΟΚ που καθαρό και απενοχοποιημένο θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία του «υπηρετώντας τον λαό και την χώρα» όπως έλεγε και ξανάλεγε ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης Ανδρέας Παπανδρέου.

Όπως και νάχει όμως στην συνείδηση των γνήσιων ΠΑΣΟΚων ποτέ δεν θα δικαιολογηθεί η ανήθικη στάση των γεννήτσαρων που δίνουν «γή και ύδωρ», των γιαλαντζί σοσιαλιστών που δεν πίστεψαν ποτέ σε τίποτα και των ατσαλάκωτων που λακίζουν κάθε φορά στα δύσκολα.

Η εσωστρέφεια σε μια οριακά κρίσιμη περίοδο αποτελεί πολυτέλεια για έναν πολιτικό χώρο που έχει καταντήσει αποδιοπομπαίος τράγος και που πασχίζει να ξαναβρεί την χαμένη του λάμψη.

Είναι ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί για όσους έμειναν πιστοί και πάνω στο φουρτουνιασμένο σκάφος δίνουν την άνιση μάχη για να το κρατήσουν όρθιο.

Αυτήν την κρίσιμη για την παράταξη περίοδο, η οποιασδήποτε μορφής εσωστρέφεια ακυρώνει την προσπάθεια, καθηλώνει, διασπά και διχάζει τον χώρο.

Ας όψονται και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της ιστορικής μας διαδρομής οι εμπνευστές της διάσπασης και του διαμελισμού των ιματίων μιας ιστορικής παράταξης που στιγμάτισε με την παρουσία της την μεταπολιτευτική περίοδο.

Και επειδή οι ενοχές είναι σαν τις ερινύες και κολλάνε στην ανθρώπινη σκέψη σαν βδέλλες ας αναπολήσουν στην μνήμη τους την ρήση του αείμνηστου ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου. «ότι το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τιμάριο, δεν τεμαχίζεται, δεν μεταβιβάζεται, δεν κληρονομείται».   

   

 

 

 

 

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >