ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Του Δημήτρη Χαμπίπη

Ήταν σίγουρα ένας από τους ελάχιστους αυθεντικούς οραματιστές της νεώτερης Ελληνικής ιστορίας.

Ο Γιώργος Γεννηματάς έμεινε στις συνειδήσεις των πολιτών με το μικρό του όνομα,  ως πολιτικό ον υψηλής κλάσης που έπιανε την ρίζα των προβλημάτων στο φτερό και κυρίως έβλεπε μακριά. Αλλά και ως τεχνοκράτης περιωπής που προτιμούσε να μιλάει λίγο και να πράττει τα μέγιστα.
‘Ηταν ο άνθρωπος ρομπότ που δούλευε ακούραστα για να σχεδιάσει και να ολοκληρώσει την στρατηγική και μετά αφήνοντας στην εξώπορτα τον κομματικό μανδύα έπειθε τα στελέχη της διοίκησης να την εφαρμόζουν πιστά. Πρωταρχικό του μέλημα και τα κομματικά στελέχη που σε ατέρμονες συζητήσεις μέχρι το πρωϊ τα ενημέρωνε και τα καθιστούσε συμμέτοχους, συνυπεύθυνους και συστρατευμένους στις οραματικές του σκέψεις και αναζητήσεις.
Όταν το 1984 ο Αντρέας Παπανδρέου τον τοποθέτησε στο Υπουργείο Υγείας η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ήταν έντονα και αρνητικά φορτισμένη «είναι με τα καλά του;;θέλει να τον κάψει;;στέλνει έναν μηχανικό στην ζούγκλα του Υγείας με ένα ιατρικό κατεστημένο δύσκαμπτο, και με μύρια όσα προβλήματα στην υλικοτεχνική υποδομή;;εκεί δεν θα τον αποδεχτούν, θα τον ξεσκίσουν».
Ο Γιώργος δεν χρειάστηκε και πολύ χρόνο για να αποδείξει το ακριβώς αντίθετο.
Άφησε στον χώρο της υγείας ένα ανεξίτηλο στίγμα που δυστυχώς δεν βρήκε άξιο συνεχιστή.
Πίστευε ακράδαντα και το αποδείκνυε με λόγια και με έργα ότι η υγεία ως το πολυτιμότερο αγαθό πρέπει να προσφέρεται και να διασφαλίζεται δωρεάν από την πολιτεία και ότι το θεσμικό πλαίσιο προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας στον πολίτη είναι «εκ των ουκ άνευ» προτεραιότητα να αναδιοργανωθεί εκ βάθρων.
Η καλή υγεία του ανθρώπου έλεγε είναι δημόσιο αγαθό και δεν διασφαλίζει απλά την ευεξία και την ποιότητα ζωής. Κυρίως καθιστά τον πολίτη ενεργό και ισότιμα συμμέτοχο στο οικονομικό, πολιτιστικό και κοινωνικό γίγνεσθαι.
Η ανθρωποκεντρική διάσταση της σκέψης του τον ώθησε να καταστρώσει ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο σχέδιο ίδρυσης 240 νέων νοσοκομειακών μονάδων και κέντρων υγείας σε όλη την επικράτεια ώστε οι υπηρεσίες υγείας να παρέχονται κοντά και δίπλα στον πολίτη.  
Από την πρώτη κιόλας ημέρα το έθεσε σε πλήρη εφαρμογή διπλασιάζοντας τον προϋπολογισμό του Υπουργείου αφού έπεισε το Υπουργικό Συμβούλιο, την Βουλή των Ελλήνων και κυρίως τον Ελληνικό λαό που πλέον τον λάτρευε.
Εκεί ακριβώς ήταν το μεταίχμιο και η υπονόμευση του οράματος δεν άργησε να έρθει εκ των έσω.
Και ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είχε ένα όνειρο αλλά κρίθηκε επικίνδυνος για το συντηρητικό κατεστημένο της Αμερικανικής κοινωνίας και δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί ένα απλό κλεφτρόνι για την βρώμικη δουλειά.
Εν προκειμένω ο πρώτος που έβαλε φρένο στο όραμα ήταν ο ίδιος ο Αντρέας. Δέσμιος και αυτός των υπαρξιακών ανασφαλειών που ως ανθρώπινες αδυναμίες τον κυρίευαν, έπεσε θύμα των συμπλεγματικών της τότε ιεραρχίας που έβλεπαν έναν εργασιομανή άνθρωπο να τρέχει με χίλια και να τους ξεπερνά σαν σταματημένους. Ήξεραν όμως καλά τις ατραπούς.
Πήγαν στον Αντρέα και τον έφτιαξαν. Ρε αυτός έχει λαϊκή αποδοχή, κοντεύει να σε ξεπεράσει.
Αυτό ήταν. Ο μίνι ανασχηματισμός του 1987 έγινε απλά και μόνο για να τον κοντίνει (έτσι έμεινε στην ιστορία) και τον έστειλε στην Πειραιώς για το εργατικό του.
Και μετά ήρθαν οι βάρβαροι.
Ο αυθεντικός εκπρόσωπος της καλπάζουσας τότε παγκοσμιοποίησης Κώστας Μητσοτάκης έδωσε άμεσα κλήση προς την εμπορευματοποίησης της υγείας.
Δεν μπορεί να πληρώνει το κράτος έλεγε για κουτσούς, στραβούς και προβληματικούς. Αυτοί στον Άγιο Παντελεήμονα . Με απύθμενο θράσος δήλωνε δημόσια ότι όποιος θέλει καλές υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας θα πληρώνει.
Οι άλλοι στον καιάδα του ξεχασμένου, παραμελημένου και στοχοποιημένου πλέον Εθνικού Συστήματος Υγείας του Γεννηματά.
Μέσα σε τρία χρόνια του βρώμικου ’89 απομείωσε κατά το 1/3 τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Υγείας.
Και μετά όμως όσοι ακολούθησαν δεν άγγιξαν την καυτή πατάτα της υπολειτουργίας του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
Ούτε καν η κόρη του που θα ήταν υπό άλλες συνθήκες η συνέχεια του οράματος.
Σαράντα χρόνια στο κουρμπέτι η Φώφη ουδέποτε προσπάθησε έστω να αναδείξει την κατάντια που περιέπεσε το ΕΣΥ, προσπαθώντας όψιμα και στην δύνη της καλπάζουσας επιδημίας με λεκτικές διαπιστώσεις να σώσει τα προσχήματα.
Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική και δεν βιώνουμε ξαφνικά ένα θνησιγενές Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Και πολύ πριν τον κωρονοϊό ο πολίτης ασφυκτιούσε στις ουρές, στα ράντζα, στις λίστες αναμονής και σχεδόν πάντα με το φακελάκι ανά χείρας.

Με λιγότερη υγεία ο πολίτης καταντάει λιγότερο άνθρωπος…
 

 
 
 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >