ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΑΡΤΑΣ -

Γράφει ο Χρήστος Απ. Άγης

Μέρα με την ημέρα όλο και φτωχότερη γίνεται η πόλη μας, καθώς όλο και λιγοστεύουν εκείνοι που με πάθος την αγάπησαν και στο μέτρο των δυνάμεών τους την υπηρέτησαν.

Έτσι ένας ακόμη Αρτινολάτρης, ο Νίκος Δάφνος, δεν είναι πια εδώ, αφού τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια τον πήραν από κοντά μας, στερώντας από την οικογένειά του τον στυλοβάτη της, αλλά και από όλους όσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να πορευτούμε μαζί του, ένα πραγματικό φίλο.

Παιδί της μετεμφυλιακής εποχής ο Νίκος Δάφνος, κατόρθωσε να γίνει αγαπητός σ’ ολόκληρη την Αρτινή κοινωνία, χωρίς να απεμπολήσει ποτέ την αριστερή του ταυτότητα – παιδί του Καπετάν Κόρακα άλλωστε, τις προοδευτικές του ιδέες, αλλά και την πίστη του στον άνθρωπο.

Αγωνιστής, από την αρχή μέχρι το τέλος ο ίδιος, αφού πάλευε καθημερινά, όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος το αποκαλούσε για το «μεριάτικο», «στρίμωξε» την ευτυχία, τα όνειρά του και την αγάπη του σ’ ένα διαμέρισμα επί της οδού Αγ. Σοφίας, όπου μαζί με την αγαπημένη γυναίκα του την Σούλα, ευτύχησαν να αποκτήσουν δύο παιδιά, τη Λαμπρίνα και τον Άλκη, για τα οποία καμάρωνε με περηφάνια.

Και δίπλα σ’ αυτά τα αγαπημένα του εγγόνια, τον Σάββα και την Δήμητρα, που υπεραγαπούσε.

Τι να πρωτογράψει και τι να πρωτοπεί κάποιος για τον Νίκο Δάφνο.

Για την αγάπη του για τον αρτινό πολιτισμό, που υπηρέτησε επί σειρά ετών μέσα από τον «ΣΚΟΥΦΑ» και την Φιλαρμονική του.

Η για την λατρεία του για την μουσική, που τον οδήγησε σε δρόμους άγνωστους σε πολλούς στην πόλη μας.

Ότι και να πει θα είναι λίγο.

Όμως ο Νίκος, πέραν όλων αυτών ήταν και ευφυής, αλλά και πρακτικός άνθρωπος.

Σ’ αυτόν οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, η αναβάθμιση της Εμποροπανήγυρης της Άρτας, που επετεύχθη επί Δημαρχίας Κώστα Βάγια, όταν από «παζάρι» στην πλατεία Κρυστάλλη έγινε στεγασμένη Εμποροπανήγυρη και Έκθεση στον Εκθεσιακό χώρο του Δήμου.

Αυτός ήταν εκείνος που ανέλαβε και έφερε σε πέρας το δύσκολο έργο της εκμετάλλευσης των ενοικιαζόμενων χώρων και της εκδίωξης από αυτούς της λεγόμενης «μαφίας των παζαριών», αλλά και της μετατροπής της νεοσύστατης δημοτικής επιχείρησης σε προσοδοφόρα και κερδοφόρα συνισταμένη του Δήμου.

Για αυτά και άλλα πολλά, δικαίως ο Νίκος ανήκει στην ομάδα εκείνη των πραγματικών Αρτινολατρών, που η απουσία τους είναι αισθητή πλέον από την τοπική μας κοινωνία.

Αντίο φίλε.

Κι ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκέπασε…

 

• < Προηγούμενο
• Επόμενο >