(ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ: Η νέα αντιδήμαρχος Καθημερινότητας του Δήμου Αρταίων ΑΓΓΕΛΑ ΤΣΩΛΑ διακρίνεται για τις ανθρώπινες ευαισθησίες της, ευαισθησίες που επηρέασαν και την αυτοεκτίμησή της. Το παρακάτω θέμα είναι τώρα της αρμοδιότητάς της… Ας το πάρει πάνω της! Ας είναι η πρώτη της δοκιμασία, ας αποδείξει και στην πράξη τις ευαισθησίες της και την υπευθυνότητά της. Σημειώνουμε τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη είναι σήμερα το πρώτο και μεγαλύτερο πρόβλημα της Άρτας και από αυτό θα κριθεί και η τύχη της σημερινής δημοτικής αρχής).
Όσοι επιχειρούμε τα τελευταία χρόνια, είτε με δημοσιογραφικό ή δημόσιο λόγο, είτε με ιδιωτικό, να κουβεντιάσουμε κάποια προβλήματα καθημερινότητας των κατοίκων του Δήμου Αρταίων, νοιώθουμε σαν να μιλάμε σε τοίχο!
Και ας λέμε πράγματα αυτονόητα.
Απορρίπτονται από το σύνολο σχεδόν των δημοτικών μας αρχόντων, χθεσινών και τωρινών, κι εμάς που τα αναδεικνύουμε μας θεωρούν εμμονικούς, μίσθανα όργανα αντιπάλων τους και στην καλύτερη περίπτωση… αφελείς.
Τα αίτια δε της παράλογης άρνησης προφανών προβλημάτων καθημερινότητας, που η λύση τους είναι θέμα μόνο βούλησης, όπως μας είπε ένας καλός φίλος είναι ΑΦΑΣΙΑ, ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ εξουσίας.
Ποιο είναι το θέμα μας;
Πάμε πάλι! Επί της Βορείου Ηπείρου υπάρχει ένα μικρός δημοτικός δρόμος (κοντά στα 50 μέτρα) που μένουν δέκα περίπου οικογένειες συνδημοτών μας.
Στην είσοδο αυτού του δρομίσκου, κάποιοι ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ και για ακατανόητους λόγους, «φύτεψαν» 4-5 σκαλοπάτια, κλείνοντάς τον από την διέλευση τροχοφόρων, ασθενοφόρων, πυροσβεστικών οχημάτων, οχημάτων φόρτωσης και εκφόρτωσης βαρέων αντικειμένων.
Η δε καθημερινότητα όσων διαμένουν σε αυτόν τον δρόμο, δεν είναι απλά δύσκολη, είναι μαρτυρική.
Για μία δε κυρία, που είναι υπέρβαρη, με πολλά προβλήματα υγείας η ίδια και ο σύζυγός της, η ζωή τους έγινε ανυπόφορη.
Τα προαναφερόμενα ΠΑΡΑΝΟΜΑ σκαλοπάτια έγιναν ο καθημερινός Γολγοθάς τους.
Τα οποία σκαλοπάτια εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα όλων, αλλά και για την ίδια τη ζωή τους.
Επί δημαρχίας Χρήστου Τσιρογιάννη, με προσωπική παράσταση του συντάκτη αυτού του κειμένου κι όχι με δημοσίευμα, μεταφέραμε το πρόβλημά τους στους αρμοδίους του Δήμου και στον ίδιο τον Δήμαρχο.
Στάλθηκε τότε ο ειδικός τεχνικός συνεργάτης του Δημάρχου, μηχανικός ΚΩΣΤΑΣ ΒΗΧΑΣ, ο οποίος, μόλις τα είδε «τράβηξε τα μαλλιά του», λέγοντας: «Αν είναι δυνατόν»!
Μετέφερε αρμοδίως το πρόβλημα και επί επτά συνεχή χρόνια, καμιά ανταπόκριση.
Ο «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» υποχρεώθηκε να αναδείξει το θέμα και δημοσιογραφικά, αλλά κανενός υπευθύνου και αρμοδίου του Δήμου Αρταίων το αυτί δεν ίδρωσε!!!
Την προεκλογική περίοδο των τελευταίων δημοτικών εκλογών του 2023, πήγα με τον υποψήφιο τότε δήμαρχο Χριστόφορο Σιαφάκα για να γνωρίσει από κοντά την περίπτωση. Φωνάζει τον αρμόδιο αντιδήμαρχο και τον αρμόδιο ειδικό τεχνικό συνεργάτη, ματαπάμε στο δρομίσκο, είδαν κι αυτοί το πρόβλημα, με τη σειρά τους «τράβηξαν τα μαλλιά τους», αναφώνησαν και το «αν είναι δυνατόν» και πέρασαν… 13μήνες, χωρίς να γίνει η παραμικρή κίνηση.
Υπομονετικά ρώτησα δύο φορές τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, «τι γίνεται» και η απάντησή του, την πρώτη: «Ψάχνουμε το ιδιοκτησιακό καθεστώς» κι όταν παρατήρησα: «Δημοτικός δρόμος είναι, του Δήμου είναι», με αποστόμωσε, λέγοντάς μου: «Χρειάζεται… μελέτη»!
Χρειάζεται μελέτη για να ξηλώσουν 4-5 σκαλοπάτια που ΠΑΡΑΝΟΜΑ, επαναλαμβάνουμε, κόλλησαν κάποιοι στην είσοδο αυτού του δρόμου!
Τότε κατάλαβα ότι «τρώω δούλεμα» και έπαψα να ασχολούμαι.
Όμως πριν από λίγους μήνες πέθανε ο γιός της υπέρβαρης κυρίας, αστυνομικός 51 χρονών και βρέθηκα σε αυτό το σημείο.
Και είδα ανθρώπους να υποφέρουν περισσότερο από αυτά τα σκαλοπάτια, παρά από το βαρύ πένθος τους.
Την προηγούμενη εβδομάδα κάποια από τα θύματα αυτής της ιστορίας, μου είπαν πως θα καταφύγουν και στον Εισαγγελέα, μήπως και βρουν λύση στο πρόβλημά τους.
Τα όσα προαναφέρονται σε αυτό το κείμενο είναι η ωμή αλήθεια, χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή και λίγα λέμε!
Σηκώνουμε τα χέρια, με κλειστά τα δάκτυλα, από σεβασμό μόνο στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα ανοίγουμε στα… δικά μας μούτρα.
Διότι αν σε τέτοια μικροπροβλήματα δεν δίνονται λύσεις, στα σοβαρά τι κάνουμε;
Συνεπώς χρειάζεται «ταρακούνημα» και αυτός είναι και ο λόγος του σημερινού μας κειμένου.
Λ.Σ.